[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ja się przyklejam jak plaster.Mógłbym się tutrzymać, choćby ściana była dwa razy stromsza.Ju\
wyrąbałem porządną dziurę na jednąnogę.Proszę mi nie przeszkadzać w pracy.71Mijały długie minuty.Zawierucha całą uwagę skupił na nieznacznym bólu palca,wywołanym przez zadrę kolo paznokcia.Trzeba ją było obciąć rano, ju\
wtedy dokuczała myślał.Postanowił, \
e jak tylko się wydostanie z przepaści, natychmiast obetnie tę zadrę.Jeszcze raz z bliska przyjrzał się palcowi i zadrze, ale innymi oczyma.W ciągu minuty, wnajlepszym razie  paru minut, ta zadra i ten palec, tak mądrze ukształtowany i tak sprawny,mogą nale\
eć do zmasakrowanego trupa na dnie przepaści.Wmawiał sobie, \
e dr\
y na całymciele, bo przemókł od tającego lodu, ale w głębi duszy wiedział, \
e to nieprawda.Usłyszał, \
e Carson dyszy i pojękuje.Nagle zluz
niona lina ostrzegła go oniebezpieczeństwie.Zaczął się obsuwać, bardzo wolno.Lina naprę\
yła się mocno, ale onześlizgiwał się dalej.Widocznie Carson nie mógł go utrzymać i zje\
d\
a razem z nim.Jednejnogi nie miał ju\
na czym oprzeć, widział, \
e zwisa nad przepaścią.Wiedział te\
, \
e jeszczechwila, a spadając pociągnie za sobą Carsona.Na oślep, rozpaczliwie przejechał ostrzem no\
a po linie, ujrzał, jak rzemyki sięurwały, poczuł, \
e ześlizguje się coraz szybciej  runął w dół.Co stało się potem, nie wiedział.Nie stracił przytomności, ale nagle i niespodziewaniecoś się stało.Upadek nie był śmiertelny.Niemal natychmiast chlapnął nogami w wodę, usiadłz rozmachem, a zimna woda chlusnęła mu w twarz.Zrazu wydało mu się, \
e przepaść niebyła tak głęboka, jak myślał, \
e bezpiecznie wylądował na jej dnie.Ale szybko sięzorientował w sytuacji.Lodowa ściana wznosiła się w odległości dwunastu stóp od niego.Znalazł się w basenie, jaki w lodowej półce wy\
łobiła woda, ściekająca z górnego występu.Woda miała dwie stopy głębokości i wypełniała basen po brzegi.Wychylił się i spojrzał wdół.Wąska przepaść miała paręset stóp, na jej dnie pienił się strumień. Och, coś ty zrobił!  jęczał Carson. Słuchaj!  zawołał Zawierucha. Jestem zdrów jak ryba i siedzę po szyję wbajorze.Są tu równie\
obydwa nasze plecaki.Zaraz na nich sobie usiądę.Miejsca jest nasześciu chłopa.Jeśli się ześliz
niesz, trzymaj się ściany, a wylądujesz tutaj.Na razie jednakspróbuj wlez
ć.Skoczysz do chaty.Tam ktoś jest  widziałem dym.Wez
linÄ™ albo coÅ›, zczego mo\
na ją zrobić, wracaj i bierz mnie na wędkę. Nie bujasz?  zapytał Carson. Nie, jak pragnę szczęścia.No, ruszaj się \
ywo, bo dostanę kataru i skonam.Zawierucha na rozgrzewkę kopał obcasem kanał w brzegu basenu.Gdy ju\
cała wodawyciekła, daleki okrzyk oznajmił, \
e Carson wylazł na szczyt lodowca.Potem Zawierucha zajął się suszeniem ubrania.Było ju\
dobrze po południu, alesłońce przygrzewało mocno.Wy\
Ä…Å‚ odzie\
i rozło\
ył na słońcu.Miał wodoszczelne pudełkozapałek, udało mu się osuszyć trochę tytoniu i bibułki  skręcił papierosy.W dwie godziny póz
niej siedział nago na plecakach i palił papierosa, gdy nagleusłyszał dobrze znany głos. Hej! Zawierucha! Zawierucha! Joy Gastell!  odkrzyknął. Skąd się tu pani wzięła? Z pańskiej chaty.Czy jest pan ranny? Nawet nie zadraśnięty! Ojciec spuszcza linę.Widzi ją pan? Tak.Ju\
trzymam.Hm, proszę poczekać chwilkę. Co się stało? Ubieram się Co takiego? Bo się kąpałem.Ju\
.Gotowi? Ciągnąć!Najpierw posłał plecaki, za co dostał reprymendę od Joy.Wjechał na górę drugimtransportem.Joy Gastell patrzyła na niego rozpalonymi oczami.Ojciec i Carson zwijali linę.72 Jak pan mógł odciąć się od liny? Carson mi wszystko powiedział.Poświęcił pansiebie, \
eby go ocalić. Ale\
skąd znowu?  zełgał Zawierucha. Cały czas widziałem prosto pod sobąten pływacki basen.73ROZDZIAA
ÓSMYKRACH NA RYNKU JAJCZARSKIMZdarzyÅ‚o siÄ™ pewnego zimowego, mroz
nego poranka w wielkim magazynieAlaskańskiego Towarzystwa Handlowego w Dawson, \
e Lucille Arral skinęła głową naZawieruchę Bellewa.Stała przy ladzie z towarami łokciowymi, a sprzedawca właśnie poszedłdo magazynu po towar.Zawierucha ochoczo dał posłuch \
yczeniu Lucille [ Pobierz całość w formacie PDF ]