[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bellek odczytywał znaki i oznajmił, \
e duch zmarłej wstąpił w mę\
czyznę.Klan wypędził nie-szczęśnika z obozowiska i nie pozwolił mu wrócić.Nikt go więcej nie widział.Przera\
ona Laliari ścisnęła nozdrza palcami, poniewczasie próbując nie dopuścić, by duchzmarłej staruszki wszedł w jej ciało.Zawodzenie dziewczyny przebudziło innych.Od razu roze-brali chatę Alawy i przygotowali się do czuwania.Bellek uwa\
nie zbadał Laliari, zajrzał jejw uszy, oczy i pochwę, i zadowolony z oględzin oznajmił stanowczo: Nie ma ducha!Mo\
e Alawa była zbyt stara, \
eby jej duch szybko opuścił ciało, mo\
e nadal w nim tkwił.Bellek zarządził porządne czuwanie.Inaczej Alawa pójdzie za nimi krok w krok.Opłakiwanie zmarłych było rytuałem równie starym jak czas, przekazywanym z pokolenia napokolenie.Bellek narysował na ziemi krąg wokół ciała Alawy i zaintonował magiczną pieśń.W tym czasie kobiety jadły i piły do syta przed całodziennym postem.Nawet dzieci musiały sie-dzieć cichutko obok matek, mogły opuszczać krąg tylko z pełnym pęcherzem.Nale\
ało zacho-wać absolutną ciszę, nikomu nie wolno było jeść ani pić, bo to przygnębiłoby ducha zmarłej oso-by i wzbudziło jego zazdrość.Wszyscy wiedzieli, \
e duchy czują się nieszczęśliwe  w końcunikt nie chce umierać.Dlatego pragną ludzkiej biedy i prześladują \
ywych.Ciche czuwanie mia-ło przekonać ducha, \
e wśród \
yjących jest nudno, brakuje jedzenia i picia, nikt się nie śmieje,lepiej więc poszukać sobie ciekawszego miejsca.Bellek nakrył trupa skórą gazeli.Powiedział przygnębionym kobietom, \
e dzięki temu duchAlawy w nikogo nie wstąpi.Naprawdę jednak zrobił to z innego powodu.Nikt oprócz niego niezauwa\
ył śladów na gardle starej kobiety i strachu na jej obliczu  dowodów na to, \
e Alawabłędnie odczytała swoje sny i myliła się, twierdząc, \
e myśliwi \
ądają ofiary z chłopców.No boz czyjej ręki zginęła, jeśli nie duchów myśliwych, które zakradły się do namiotu i ją udusiły?Na szczęście Alawa nie zdradziła nikomu swoich planów, a Bellek trzymał język za zębami.Wiedział, \
e dopóki będzie \
ył, chłopcom  i jemu samemu  nie grozi \
adne niebezpieczeństwo.Zasmucone kobiety siedziały w milczącym kręgu przez cały dzień i całą noc.W brzuchachburczało im z głodu, usta wyschły z pragnienia, zdrętwiały z bezruchu.Dzieci były niespokojnei rozdra\
nione.Kiedy czuwanie się skończyło, kobiety rozdzieliły między siebie rzeczy Alawy.Rogi gazeli przypadły Bellekowi.Zostawili ciało w opuszczonym obozie i powędrowali na pół-noc.Noce były coraz chłodniejsze, wokół kłębiły się wilgotne opary, a kobiety z Klanu Gazeli,nieprzyzwyczajone do jesiennej pogody i nieświadome, \
e zbli\
ają się zimowe ulewy, były prze-konane, \
e mgła uwięziła je ju\
na zawsze.Nie mogły spać, dr\
ąc z zimna w nędznych szałasach.Pewnej nocy przebudziła je gwałtowna burza, gorsza ni\
wszystko, czego dotychczas doświad-czyły  burza, która nadciągnęła z zachodu, huczała nad pobliskimi górami i chlustała na prowi-zoryczne obozowisko lodowatym deszczem, kłującym niczym włócznie.Kobiety dzielnie wal-czyły z wiatrem, ale złowroga wichura, wyjąc niczym ranna bestia, porwała skóry gazelii zaniosła je a\
nad wzburzone jezioro.Powyrywała te\
drzewa i krzewy z korzeniami.Nad gło-wami przera\
onych kobiet, które przywarły do siebie, usiłując chronić dzieci, przelatywały nagiegałęzie.Rano burza ucichła.Oczom kobiet ukazała się w świetle dnia spustoszona okolica i widok,który je zadziwił: góry, jeszcze wczoraj zielone, teraz były całkiem białe. Co to?  spytała Keeka, tuląc do siebie dzieci, podczas gdy inne kobiety płakałyi zawodziły.Laliari wpatrywała się w odległe szczyty i czuła w gardle lodowaty ucisk.Co to maznaczyć? Czy teraz góry są duchami? Czy nadchodzi koniec świata?Dr\
ący i przemoczony stary Bellek, obolały z zimna, spoglądał ze smutkiem na jezioro, poktórym pływały skóry gazeli.Nie bał się białych gór  dawno temu, jeszcze w dzieciństwie, sły-szał opowieści o zjawisku zwanym śniegiem.Nie nadchodził koniec świata, zmieniła się pogoda.Bellek wiedział, \
e aby prze\
yć, grupa musi poszukać jakiegoś schronienia.Odwrócił głowę ku zachodowi i patrzył na urwiska, które wznosiły się jak strome ściany nadpofałdowaną równiną.Urwiska były naszpikowane jaskiniami.Bellek podejrzewał, \
e wewnątrzjest ciepło i sucho, ale bał się tych jam.Jego lud nigdy w nich nie mieszkał, nigdy ich nawet nieodwiedzał.W jaskiniach \
yły nietoperze i szakale; gorzej, gniez
dziły się tam duchy nieszczęśli-wych zmarłych.A jednak  myślał, rozcierając zmarznięte ręce  jak mieli zbudować sobie so-lidne szałasy bez słoniowych ciosów i bez skór gazeli?Kiedy oznajmił, \
e zamierza obejrzeć jaskinie, usłyszał chór protestów.Tylko Laliari doceni-ła mądrość tej decyzji i zaproponowała, \
e pójdzie razem z nim.Dziewczyna jednak mieszkaławłaśnie W księ\
ycowej chacie, musieli więc poczekać, a\
przestanie krwawić.Trzeciego dnia mogła ju\
podró\
ować.Przygotowali zapas jedzenia i wody, a potem odpra-wili rytualne obrzędy.Wyszli uzbrojeni w potę\
ne amulety i wymalowani w mistyczne symbole,które miały ich chronić przed duchami i istotami nadprzyrodzonymi.Kobiety i dzieci szlochały,gdy dzielna para ruszała na zachód.Dotarli do wzgórz w południe i zatrzymali się na posiłek zło\
ony z daktyli i jaj siewek.Przedjedzeniem wypowiedzieli zaklęcia, by ułagodzić wrogie duchy.Laliari szła pierwsza, szukającnajłatwiejszej drogi wśród głazów i zatrzymując się, by pomóc Bellekowi.Znalez
li wyboistyszlak prowadzący do jaskiń i wystających półek skalnych, szlak pełen zwierzęcych kościi kamiennych narzędzi.To znaczyło, \
e ktoś tu kiedyś mieszkał.Laliari głośno recytowała zaklęcia, raczej by dać znać, \
e nadchodzÄ…, ni\
by uspokoić duchy.Jeśli rzeczywiście mieszkało tu jakieś plemię, nie chciała go straszyć ani zaskakiwać [ Pobierz całość w formacie PDF ]