Walter Jorg Langbein Tajemnice bibli

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Działosię to zawsze podczas pierwszej pełni po wiosennym zrównaniu dnia z nocą.Według żydowskiego kalendarza pierwsza wiosenna pełnia księżycaprzypadała piętnastego dnia miesiąca Nisan, pierwszego miesiącażydowskiego roku, czemu odpowiada mniej więcej okres od połowy marca dopołowy kwietnia kalendarza gregoriańskiego.Choć Aukasz nie opisuje bliższych okoliczności wizyty Marii, Józefa i Jezusaw Zwiątyni, możemy sobie to wszystko łatwo wyobrazić.Niezliczona ciżbaludzka irytowała zapewne rodzinę Jezusa, przybyłą ze wsi.Józef musiał siępostarać o jagnię, spełniające szczególne warunki.Nie mogło byćokaleczone.Futro powinno być nieskazitelne i jednolitej barwy.Zdobywszytakie jagnię, Józef mógł udać się do Zwiątyni i stanąć w oczekiwaniu najednym z przeddziedzińców.Potem zaczynało się rytualne zabijanie zwierząt.Liczni kapłani podrzynali jagniętom gardła i zbierali ich krew do wielkichnaczyń, z których wylewano ją na ołtarz.Podczas tej krwawej ceremoniirozbrzmiewały pobożne pieśni.Kapłani śpiewali psalmy, upamiętniającewyjście %7łydów z egipskiej niewoli, i zanosili modły do Jahwe obłogosławieństwo.Dla kapłanów była to rutyna, pracowali szybko.Zaledwie zwierzę zabito, jużprzekazywano je dalej, obdzierano ze skóry, wyjmowano wnętrzności, nerki iwątrobę, obcinano ogon.To, co pozostało, zawijano w skórę.Będzie póznejpieczone według szczegółowych przepisów: tuszę położy się nad ogniem nadwóch skrzyżowanych gałęziach granatowca.Do mięsa poda się przaśnychleb znów na pamiątkę wyjścia z Egiptu.Izraelici nie mieli wtedy czasu naupieczenie normalnego chleba.Byli zmuszeni do zabrania ze sobą ciasta,które się jeszcze nie zakwasiło.Pierwszego dnia Zwięta Paschy składano ofiarę z jagniąt.Kulminacyjnympunktem święta był jednak dzień drugi.Szesnastego dnia miesiąca Nisanodprawiano w Zwiątyni ofiarowanie snopa kłosów.Również to działo się napamiątkę ucieczki z Egiptu.Po czterdziestoletnim marszu przez pustynię, poczterdziestoletnim monotonnym wikcie, którego podstawą była manna,pochód Izraelitów dotarł wreszcie do Ziemi Obiecanej.Wędrowcy,zostawiwszy za sobą pustynię, przybyli na pola Jerycha.Tu, w dolinie leżącejokoło 394 metrów poniżej poziomu morza, panował klimat szczególniekorzystny do uprawy roli.Tu zbiory następowały prędzej niż w pozostałychregionach Palestyny, tu wcześniej pieczono chleb.Na pamiątkę pierwszegodnia w Ziemi Obiecanej obchodzono Zwięto Sukkot, Zwięto Plonów, przyktórym musieli być obecni wszyscy pielgrzymi.O ile w Jerozolimie w dniach poprzedzających Zwięto Paschy panowałnieopisany pośpiech, to teraz nastawał kompletny chaos.Zapewne niektórzywierni spędzali cały tydzień paschalny w Zwiętym Mieście, wielu jednakwyjeżdżało od razu po ofiarowaniu snopa kłosów.Na ulicach panował tłok iścisk.Przyprowadzano, juczono i wsiadano na tysiące, dziesiątki tysięcyosłów i wielbłądów.W tym nieopisanym rozgardiaszu Maria i Józef stracili zoczu swojego syna, Jezusa.Przypuszczali, że dołączył do krewnych i jest jużw drodze powrotnej do domu: A gdy te dni dobiegły końca i wracali, zostało dziecię Jezus w Jerozolimie, oczym nie wiedzieli jego rodzice, a mniemając, iż jest pośród podróżnych, uszlidzień drogi i szukali go między krewnymi i znajomymi (Auk.2, 43-44).Kiedy zatroskani rodzice mimo pilnych poszukiwań nie znalezli dziecka,natychmiast wyruszyli w drogę powrotną do Jerozolimy.Ich karawanatymczasem kontynuowała podróż do domu.W Zwiętym Mieście zaczęliwypatrywać Jezusa.Aatwo sobie wyobrazić ich strach.Czy dziecku coś sięnie stało? W końcu odkryli, że chłopiec jest w świątyni, siedzi w grupie ludzi isłucha słów uczonych rabbich.W Ewangelii św.Aukasza czytamy: A po trzech dniach znalezli go w świątyni, siedzącego wpośród nauczycieli,słuchającego i pytającego ich.A zdumiewali się wszyscy, którzy go słuchali,nad jego rozumem i odpowiedziami.I ujrzawszy go, zdziwili się.I rzekła doniego matka jego: Synu, cóżeś nam to uczynił? Oto ojciec twój i ja bolejącszukaliśmy ciebie.I rzekł do nich: Czemuście mnie szukali? Czyż niewiedzieliście, że w tym, co jest Ojca mego, Ja być muszę? Lecz oni nierozumieli tego słowa, które im mówił (Auk.46-50).Po raz pierwszy Jezus wyjawił wtedy swoją niebiańską misję.Czuł się bliższyswojemu ojcu boskiemu niż ziemskiemu.Zwiadomość tego faktu zostałamocno podkreślona w Ewangelii Dzieciństwa Tomasza: Innym znowu razem szedł przez wieś i biegnący chłopiec uderzył go w plecy.Jezus rozzłoszczony rzekł do niego: �Już nie pójdziesz dalej swoją drogą�.Aon natychmiast padł martwy.Gdy niektórzy ujrzeli to, co się wydarzyło,mówili: �Któż zrodził to dziecię? Bowiem każde jego słowo przemienia się wczyn�.I rodzice zmarłego przybyli do Józefa i ganili go tymi słowami: �Mająctakiego syna nie możesz żyć pośród nas w tej wsi.Lub też naucz gobłogosławić, a nie przeklinać, bo wymrą nasze dzieci�.Józef więc odwołałdziecko na osobność i począł je napominać tymi słowy: �Dlaczego czynisztakie rzeczy? Oni bowiem cierpią, nienawidzą nas i przesiadują�.RzekłJezus: �Ja wiem, że słowa te nie są twoimi, jednak zamilczę ze względu naciebie, oni jednak otrzymają należną sobie karę�.I natychmiast ci, co gooskarżyli, oślepli.A ci, którzy to widzieli, przerazili się wielce, byli zakłopotanii mówili między sobą, że każde słowo, które wypowiada dobre czy złe przemienia się w czyn i wywołuje zdumienie.Gdy Józef zobaczył, co zrobiłJezus, powstał, chwycił go za ucho i pociągnął silnie.Chłopiec oburzył się irzekł doń: �Dość tobie, że szukasz, a nie znajdujesz, a szczególnie terazniemądrze postąpiłeś.Czyż nie wiesz, że ja do ciebie nie należę� (EwTmDzIV V) [Ostatnie zdanie cytowanego fragmentu, brzmiące w przekładziepolskim Apokryfów Nowego Testamentu (s.279) Czyż nie wiesz, że ja dociebie należę , przetłumaczono zgodnie z wersją podaną przez autora: Wei�t du nicht, da� ich nicht dein bin? (przyp.tłum.).] [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne