Marshall Paula Tajemnice Opactwa Steepwood 16 Odnaleziona markiza

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Powiedz raczej, ofiara Sywella - sprostował.- Ofiara w każdymtego słowa znaczeniu.Postaram się chociaż częściowo opisać ci jej losu boku tego potwora.- Opowiedział ojcu szczegółowo, czego Jacksondowiedział się od Burnecka.Kiedy skończył, ojciec odezwał się posępnie:- To, co od ciebie usłyszałem, jeszcze bardziej utwierdza mnie wprzekonaniu, że dobrze zrobiłem, uwalniając społeczeństwo od tegonędznika.Jedyne, co mnie gryzie, to obawa przed hańbą, jaka byspadła na moją rodzinę, gdyby się wydało, że to ja popełniłem tęzbrodnię.Biedne dziecko, pomyśleć, jakie ona miała ciężkie życie -najpierw jako uczennica u krawcowej, a potem jako ofiara Sywella.Przecież gdybym wiedział o jej istnieniu, przyjąłbym ją do swojegodomu z radością, otoczył troskliwą opieką i traktował jak członkanajbliższej rodziny.Gdyby ojciec zechciał powtórzyć to na rodzinnym spotkaniu z jejudziałem, pomyślał Marcus, wracając do swego pokoju, to wszystkobędzie dobrze.Moja najdroższa nie będzie żałować decyzji, żeujawniła swój związek z rodziną Cleeve'ów.- Jak wyglądam? - zapytała Louise swoją główną krawcową.Przymierzała przed lustrem bladoniebieską wyjściową suknię oprostym, ale modnym kroju, w której wyglądała bardzo dziewczęco iniewinnie.Marcus miał przyjechać po nią lada moment, aby zawiezćją do domu przy Berkeley Square na spotkanie z rodziną.- Bądz spokojna - przekonywał ją gorąco - nie ma najmniejszejobawy co do tego, jak zostaniesz przyjęta.Wszyscy przywitają cię znajwiększą radością.Powiedział już o niej Marissie i Sophii.Obie panie przyjęływiadomość z wielką radością.Tak jak przypuszczał, miały o Louisejak najlepsze zdanie i wyrażały się o niej w samych superlatywach.Dobrze, dobrze, myślała Louise, jemu łatwo tak mówić, on nie jest wtej rodzinie obcy i na dodatek, co najgorsze, nie jest wdową poSywellu.Nie ma znaczenia, że ja wyparłam się wszelkich związków ztym potworem, zrzekając się oficjalnie prawa do tytułu markizy.To wniczym nie zmienia postaci rzeczy.Nadal czuła się nieswojo, chociaż krawcowa zapewniała ją*żarliwie, że wygląda comme il faut*� i że bez wstydu w tej sukni możepokazać się nawet na królewskim dworze.Drżała z przejęcia, kiedy uboku Marcusa wkraczała do wspaniałego salonu londyńskiejrezydencji hrabiego - Cleeve House.Poprzedzał ich Cardew.W salonie czekał już na nich lord Yardleywraz z całą rodziną.Tym razem obaj Nedowie zachowywali siębardzo grzecznie - siedzieli cicho jak trasie, jeden obok drugiego,stłoczeni na małej kanapce.Ich mężniejące ciała ledwo się już na niejmieściły.Chłopcy razem z hrabią powstali z miejsca i skłonili się głęboko,kiedy Cardew głębokim basem oznajmił:- Milordzie, wicehrabia Angmering i panna Louise Cleeve.Louise zaczerwieniła się i spojrzała spłoszona na Marissę iSophię.Panie podniosły się również z miejsc i powitały ją uprzejmielekkim ukłonem.Następnie Marissa podeszła do Louise, objęła jąserdecznie i pocałowawszy w policzek, powiedziała:- Och, moja kochana, gdybyśmy wiedzieli o twoim istnieniu, innabyłaby twoja dola.Zaopiekowalibyśmy się tobą i oszczędzili ciężkichprzejść.* comme il faut - jak należy- Ale teraz, gdy zostaniesz już żoną Marcusa, będziemy starać sięrobić co w naszej mocy, aby zrekompensować ci trudne lata iprzyczynić się, na ile to możliwe, do waszego wspólnego szczęścia.Nic nie mogło bardziej uradować Louise i uspokoić niż słowaMarissy.Podziałały na nią jak kojący balsam.Marcus uśmiechnął sięukradkiem do macochy; mógł się spodziewać, że zrobi mu takąprzyjemną niespodziankę.Sophia również uśmiechała się wdzięczniedo Louise, mówiąc:- Mam nadzieję, że to nie przeszkodzi ci dokończyć mojej ślubnejwyprawy.- Oczywiście, że nie - odparła z żywością Louise - tym bardziej żetwoja wyprawa jest już na ukończeniu.Dzięki temu zostanie mi trochęczasu na zajęcie się moją własną garderobą.Sama sobie uszyję suknięślubną.To będzie mój łabędzi śpiew, rozumiesz.W przyszłościpracownią będzie kierować jej główna krawcowa, która obecnie jestmoją prawą ręką.Ona będzie wszystkim zarządzać, a ja będęsprawowała nad zakładem tylko ogólny nadzór, no i w razie potrzebydostarczała kapitału do jego dalszego rozwoju.- Zwietny pomysł, moja droga - stwierdziła Marissa, uśmiechającsię z aprobatą.- Marcusie, muszę ci pogratulować wyboru kandydatkina żonę.Twoja wybranka jest osobą obdarzoną wielkim rozsądkiem.Majątek Yardleyów pod rządami takiej niezrównanej i sensownej paryjak wy oboje z pewnością powiększy się znacznie i ugruntujematerialną pozycję naszej rodziny.Hrabia, który do tej pory obserwował biernie, jak jego żona icórka przyjmują Louise na łono rodziny, wystąpił do przodu ioświadczył:- Zamierzałem powitać cię w naszej rodzinie bardziej formalnie,moja droga, ale, jak zwykle, kobiety mnie uprzedziły [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne