Roth Philip Kompleks Portnoya

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.LotnikColin Kelly spłonął, kiedy miałem osiem lat, Hiroszima i Nagasaki poszły w jednym tygodniu zdymem, kiedy miałem dwanaście, najpiękniejsze cztery lata dzieciństwa upłynęły mi na nienawiścido Tojo, Hitlera, Mussoliniego i na miłości do tej odważnej stanowczej republiki! Aż mi się mojemałe żydowskie serduszko rwało do naszej amerykańskiej demokracji! No cóż, wygraliśmy, wrógponiósł śmierć w zaułku na tyłach Wilhelmstrasse, a zginął, bo się o to modliłem.teraz zaś pragnętego, co mi się szykuje.Mojej karty poborowej prawdziwej amerykańskiej dupy! Cipy swojego ojczystego kraju!Zlubuję wierność pizdzie Stanów Zjednoczonych Ameryki i republice, która się kryje pod tąnazwą: Davenport, Iowa! Dayton, Ohio! Schenectady, Nowy Jork, i pobliska Troja! Fort Myers,Floryda! New Canaan, Connecticut!Chicago, Illinois! Albert Lea, Minnesota! Portland, Maine!Moundsville, zachodnia Wirginia! Kochana ziemio dupiastych gojek, o tobie śpiewam!107Od szczytów górskich Po wielkie prerie, Po oceany, od mej białej piaaaany żyzne!Boże, błogosław Ameryce!Ojczyzno, kochana OJCZYYYZNOOOO!Proszę sobie wyobrazić, jakie wrażenie wywoływał we mnie fakt, że pokolenia Maulsbychspoczywały na cmentarzu w Newburyport, Massachusetts, a pokolenia Abbottów w Salem.Kraj, gdzie spoczęły ojców moich kości, kraj, co Pielgrzymów dumnych ugościł.Dosłownie.I znacznie więcej.Na przykład znałem dziewczynę, której matka dostawała gęsiejskórki na dzwięk nazwiska "Eleanor Roosevelt".Bo sama bujała się na kolanach WendellaWillkie'ego w Hobe Sound na Florydzie w roku 1942 (kiedy mój ojciec modlił się za F.D.R.wwielkie święta Jamim Noraim, a matka zapalała za niego świece w szabasowy wieczór).Senator zConnecticut dzielił pokój z jej tatą w Harvardzie, a jej brat "Bańdzioch" skończył uniwersytet wYale, zasiadał na nowojorskiej giełdzie i (jak dalece sięga moje szczęście?) grał w polo (tak, to graw piłkę konno!) w niedzielne popołudnia gdzieś w hrabstwie Westchester, podobnie jak grywałprzez całe studia.Mogła się nawet urodzić w rodzinie Lindaburych, rozumie pan?Córka zwierzchnika mojego ojca! Znałem dziewczynę, która umiała żeglować, potrafiła jeśćdeser dwoma sztućcami (kawałek ciasta, który można by wziąć w rękę, szkoda że pan nie widział,jak ona manipulowała tym widelcem i łyżeczką niczym Chinka pałeczkami! Co za umiejętnościnabyte w odległym Connecticut!).Czynności, zakrawające na egzotyczne, albo wręcz tabu,wykonywała tak zręcznie, jak gdyby nigdy nic, a ja nie mogłem wyjść z podziwu (chociaż to niewszystko) niczym Desdemona słuchająca opowieści o ludożercach.W jej albumie wycinkówprasowych natknąłem się na notatkę gazetową z kącika zatytułowanego: "Debiutantka Dnia", któryzaczynał się od słów: "SARA ABBOTT MAULSBY Kaczki, przepiórki i bażanty niech się lepiejrozpierzchną tej jesieni po całym New Canaan, bo Sally, córka państwa Edwardostwa H.Maulsbych z Greenley Road, przystępuje do polowania na drobną zwierzynę.Strzelanie zestrzelby, panie doktorze strzelanie to tylko jeden z ulubionych sportów Sally.Lubi też jezdzićkonno, a tego lata ma ochotę spróbować wędkarstwa. i niech pan uważa, ta informacjarozbawiłaby chyba również mojego syna ma ochotę spróbować wędkarstwa i wybrać się zespinningiem na pstrągi, które pływają opodal �Wiatrowiska�, letniej posiadłości jej rodziców".Sally nie umiała natomiast wziąć mnie do buzi.Strzelać z broni palnej do małej kaczuszki to potrafiła, ale ssanie mojego ptaka przerastało jej możliwości.Przeprasza, jeżeli sprawia mi tymprzykrość, ale nie jest w stanie nawet spróbować.Nie powinienem brać sobie tego tak bardzo do serca, bo nie ma to nic wspólnego, jaktwierdziła, z moją osobą.Nie powinienem? Wypchaj się, panienko! Irytowałem się tak, bo istotnieuważałem, że znów jestem dyskryminowany.Mój ojciec nie mógł się przebić wyżej wTowarzystwie Boston i Okręg Północno-Wschodni dokładnie z tego samego powodu, dla któregoSally Maulsby nie raczyła zniżyć się do mnie! I gdzie tu sprawiedliwość na świecie? Gdzie byłaBnei Brith, liga do walki ze zniesławieniem! To ja się zajmę tobą zaproponowałem.Pielgrzymka wzruszyła ramionami, powiedziała elegancko: Ale nie musisz.Sam wiesz.Jeżeli nie masz ochoty. Oczywiście, że mam."Muszenie" nie wchodzi w rachubę.Sam chcę. Tylko że odparła ja nie chcę. Dlaczego?Philip Roth * Kompleks Portnoya Bo nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne