Gregory Philippa Saga Laceyów 01 Dziedzictwo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powiedział, że próbujesz gozabić, że wszędzie dokądkolwiek by poszedł, znajdzie alkohol, aż zapije się na śmierć.A kiedy zauważyłam, żeto mu się chyba przyśniło, spojrzał dzikim wzrokiem i stwierdził: Ty także! Ciebie też przekabaciła!" iwybiegł z pokoju.RLTObjęłam Celię, a ona przytuliła się i płakała na moim ramieniu. No, już dobrze, nie płacz, Celio poprosiłam. To wszystko brzmi strasznie, lecz jestem pewna,że zdołamy w końcu wyleczyć Johna.Wygląda na to, że po części postradał zmysły, ale przecież mupomożemy.Celia jeszcze raz zaniosła się szlochem i uspokoiła. On mówi, że to twoja wina, że jesteś potworem.Nazywa cię wiedzmą, Beatrice. To się zwykle zdarza odparłam opanowanym smutnym głosem. Mężczyzni, którzynadużywają alkoholu, często zwracają się przeciwko ludziom, których najbardziej kochają.To jak sądzę, jedenz objawów szaleństwa.Celia pokiwała głową i usiadła prosto, ocierając oczy. Zeszłej nocy upił się wyznała ze smutkiem. Nie udało mi się temu zapobiec.Powiedział, żealkohol po prostu pojawił się w jego pokoju.Powiedział, że tak działa twoje przekleństwo.Wystarczywyciągnąć rękę, a pojawi się butelka. Cóż odezwałam się teraz będzie mnie chyba obwiniał za wszystko.W głębi serca wciąż mniekocha.Oto dlaczego obrócił się przeciwko mnie.Celia spojrzała zdziwiona. Jesteś taka dobra rzekła. On wydaje się wpadać w szaleństwo, a jednocześnie ty jesteś takadobra, Beatrice.Podniosłam głowę i ze łzami w oczach spojrzałam na jej zmęczoną twarz. Tyle mnie w życiu spotkało smutku, Celio.Straciłam papę, kiedy miałam zaledwie piętnaście lat, amamę tuż po dziewiętnastych urodzinach.Teraz obawiam się, że mój mąż oszalał z pijaństwa.Całe mojewnętrze płacze, Celio.Ale nauczyłam się być dzielna, gdyż mam dużo pracy i wiele planów do zrealizowania.Celia z szacunkiem skinęła głową. Jesteś odważniejsza i silniejsza niż ja stwierdziła. Płakałam przez cały ranek, odkądzobaczyłam Johna.Nie wiem po prostu, cóż możemy zrobić. To zbyt poważny problem, abyśmy sami sobie z nim poradzili przyznałam. John musi sięznalezć pod opieką odpowiedniego specjalisty.W tym tygodniu powinien przybyć doktor Rose ze swoimwspólnikiem.Będą mogli zabrać ze sobą Johna do Bristolu.Twarz Celii rozjaśniła się nadzieją. Ale czy on się zgodzi? spytała. Mówił tak agresywnie, jak gdyby nikomu nie ufał.Może od-mówić wyjazdu z nimi. Jeśli zgodzą się go zabrać, jeśli uznają, że wymaga leczenia, możemy go zmusić, aby pojechał z nimii poddał się kuracji odparłam. Lekarze podpiszą kontrakt, w którym zobowiążą się zapewnić mumieszkanie i leczenie, aż wyzdrowieje na tyle, by wrócić do domu. Nie miałam o tym pojęcia przyznała Celia. Wiem niewiele o takich rzeczach. Ja też nie wyznałam bez ogródek. Ale musiałam się dowiedzieć.�w doktor Rose pisze, żejeśli zdołamy nakłonić Johna, aby po prostu się z nim spotkał i porozmawiał, będzie mógł postawić diagnozę.RLTSądzisz, że John posłucha ciebie i zgodzi się spotkać z doktorem Rose i jego wspólnikiem, jeśli go poprosisz?Jeśli dasz mu słowo, że to dla jego dobra?Celia zmarszczyła brwi. Chyba tak.Tak, jestem pewna, że się zgodzi.Oskarżał ciebie i Harry'ego, że zawiązaliście jakiśstraszliwy spisek na rzecz Wideacre, lecz nie wątpi chyba w uczucie, jakim go darzę.Jestem przekonana, żeJohn spotka się z nim, o ile mu obiecam, że to leży w jego własnym interesie. Dobrze odrzekłam. Musisz tylko przestać mnie łączyć z tą sprawą.Niech myśli, że to tyznalazłaś lekarzy, a wtedy nabierze do nich zaufania i porozmawia z nimi, a jego biedny opętany umysłznajdzie spokój.Celia chwyciła moją dłoń i pocałowała ją. Jesteś taka dobra, Beatrice załkała. Ja już odchodzę od zmysłów ze zmartwienia, tak jak John zpijaństwa.Oczywiście zrobię wszystko, co uznasz za najwłaściwsze.Wiem, że to będzie najlepsze dla naswszystkich.Zaufam ci.Uśmiechnęłam się słodko i ucałowałam ją w policzek. Kochana mała Celia odezwałam się z czułością. Jak mogłaś mi nie wierzyć?Uchwyciła się moich rąk niczym tonący. Potrafisz nas uwolnić od tego szaleństwa, wiem o tym wyszeptała. Próbowałam wiele razy,lecz to tylko pogorszyło sprawę.Ty jednak wszystko naprawisz, Beatrice. Tak będzie odparłam łagodnie. Zdajcie się na mnie.Gorzej już być nie może, lecz możemyuratować Johna.Znów westchnęła.Objęłam ją w pasie.Siedziałyśmy tak w ciszy przez długą chwilę, a zimowe słońcegrzało nam plecy.Wyszłam z salonu całkiem zadowolona.Celia wpadła w potrzask własnego zaufania do mnie, a jaobróciłam oskarżenia Johna w objawy szaleństwa.W bagnie grzechu, w którym wszyscy tonęliśmy, przejrzystawizja Johna wydała się całkiem nie pasować.Mogli sobie spędzać nawet każde popołudnie przy smacznejherbatce, próbując odciągnąć Johna od alkoholu.Trzezwy czy pijany, na dzwięk mego imienia zmieniał się wwariata [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne