Roberts Nora Pokusa 01 Nieodparty urok

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bez względuna to, czy się z nią zgadzasz, czy nie, ona jest tu gościemi tak powinna być traktowana.- Oczywiście.- Azy popłynęły jej z oczu, gdy opanowa�ło ją poczucie bólu i odrzucenia.- Masz na to moje słowo.- Twoje słowo? - mruknął Taylor i zrobił krok w jej kie�runku, ale zdążyła uciec do łazienki i zamknąć za sobą drzwina klucz.- Idz już! - By opanować emocje, uderzyła bezradniepięścią w futrynę.- Idz już i zostaw mnie w spokoju!- B.J., otwórz drzwi!W jego głosie dało się słyszeć gniew i zniecierpliwienie.Zaczęła łkać jeszcze głośniej.- Odejdz! Idz i dotrzymaj towarzystwa pannie Trainor,NIEODPARTY UROK 85a mnie zostaw w spokoju.Wszystkie twoje polecenia zostanąspełnione co do joty.Ale teraz skończyłam już pracę i niemuszę ci odpowiadać na żadne pytania.Jeszcze przez chwilę słyszała, jak miotał się po pokojui mruczał coś pod nosem.Potem drzwi do sypialni trzasnęłyi zapadła cisza.B J.zwinięta w kłębek na terakotowej podłodze łazienkipłakała jeszcze długo i żałośnie, dopóki nie zabrakło jej łez.ROZDZIAA �SMY- Znów to zrobiłaś, prawda? - Nazajutrz, gdy słońceświeciło już pełnym blaskiem, B.J.przyglądała się swemuodbiciu w lustrze.- Zrobiłaś z siebie kompletną idiotkę! -Z westchnieniem przesunęła dłonią po włosach.- Skąd mog�łam wiedzieć, że się w nim zakocham? - monologowała,zapinając zieloną bluzkę.- Nie planowałam tego.Nie chcia�łam.- Wyciągnęła pasującą do bluzki spódnicę.- Nie po�trafię kontrolować własnych reakcji, gdy on mnie dotyka.Och, jak mogłam się tak zachować? Jak mogłam być aż takagłupia! - Czuła wstyd pomieszany z urażoną dumą.-W końcu i tak mnie nie chciał.Pewnie przypomniał sobieo Darli.Po co ma tracić czas ze mną, gdy pod bokiem jestDaria?Następne kilka minut B.J.spędziła na brutalnym rozcze�sywaniu włosów i ściąganiu ich w ciasny koczek z tyłu gło�wy.Czuła się jak na torturach.W końcu wyprostowała ra�miona i wyszła na spotkanie dnia.Na jej zdawkowe pytanie Eddie odpowiedział, że Taylorpracuje już w biurze, a Daria jeszcze nie wstała.B.J.posta�nowiła unikać dziś ich obojga i przez cały ranek jej się toudało.W porze lunchu przeglądała zawartość barku w salonie.W pomieszczeniu było cicho, a cisza łagodziła jej nerwy.87NIEODPARTY UROK- A więc tutaj jest salon.Dzwięk jedwabistego głosu Darli podziałał na B.J.jakprąd elektryczny.Jej spokój, z takim trudem osiągnięty, zo�stał zburzony.Odwróciła się gwałtownie, potrącając butelkilikieru.Daria wpłynęła do salonu posuwistym krokiem.W kremo�wym eleganckim kostiumie, z notesem i ołówkiem w dłoni wy�glądała jak prawdziwa bizneswoman.Obrzuciła uważnym spoj�rzeniem nakryte białymi obrusami stoły, malutki parkiet ta�neczny oraz starego Steinwaya.Pokazując palcem błyszczącąsosnową podłogę, podeszła do dębowego barku.- Jakie to wszystko ponure - skwitowała, a potem od�wróciła się, by policzyć butelki.- Taylor powiedział mi, żejesteś bardzo przywiązana do tego miejsca.Dla niego tozabawne.Nalej mi wermutu - poprosiła, siadając wdzięczniena barowym stołku.- Naprawdę? - Czując, że drżą jej ręce, B.J.mocno przy�trzymała się półki.- Taylor musi mieć dziwne poczuciehumoru.- Gdy zna się Taylora tak dobrze jak ja, wie się, czegomożna się po nim spodziewać.- Ich spojrzenia spotkały sięw lustrze.Daria uśmiechnęła się i uniosła szklankę.- Jaksądzę, on uważa cię za świetnego pracownika.Powiedział,że.potrafisz sprawić, by goście dobrze się tu czuli.-Uśmiechnęła się znów i wypiła łyk wina.- Taylor wymagaod swych pracowników profesjonalizmu i posłuszeństwa.Czasami stosuje dość oryginalne metody, by byli zadowoleni.- Z pewnością wiesz na ten temat wszystko.- B.J.odwróciła się powoli, by poprowadzić wojnę twarzą w twarz,z otwartą przyłbicą.NORA ROBERTS88- Cóż, Taylora i mnie łączy coś więcej niż wspólna pra�ca.Oczywiście mam zrozumienie dla jego chwilowych sła�bości.- To bardzo wielkodusznie z twojej strony.- Nigdy bym nie pozwoliła, by moim związkiem z Tay�lorem Reynoldsem rządziły emocje.- Przesuwając długimpolakierowanym paznokciem po brzegu szklanki, Daria spoj�rzała znacząco na B.J.- On nie ma cierpliwości do takichrzeczy.B.J.natychmiast przypomniała sobie swój wczorajszy wy�buch płaczu i pełne złości przekleństwa Taylora.- To przyjacielskie ostrzeżenie, panno Clark.- Głos Dar�li stwardniał.- Nie pozwalam nikomu naruszać mojego te�rytorium.- Czy my ciągle rozmawiamy o Taylorze? - spytała B.J.- Czy może straciłam wątek?- Zastosuj się do mojej rady.- Daria pochyliła się i nie�spodziewanie chwyciła B J.za ramię.- Jeśli tego nie zrobisz,przyjdzie ci zarządzać psiarnią!- Puść mnie! - syknęła B.J.- Mam nadzieję, że dobrze się zrozumiałyśmy.- Z miłymuśmiechem Daria puściła ramię B.J.i dokończyła drinka.- Bardzo dobrze.- BJ.zabrała pustą szklankę i schowa�ła ją pod barem.- Bar jest teraz zamknięty, panno Trainor [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne