motyw%2Brodziny

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Karolina była młodą dziewczyną, która obdarzyła Cezarego pierwszą młodzieńczą miłością.Cezary rozkochał ją w sobie, flirtował z nią potajemnie, ale znajomość traktował lekko, bez przyszłości.A przyszłość tych dwojga akceptowała rodzina Wielosławskich, o czym dowiedział się od Hipolita po śmierci Karoliny.Niezwykle ciepło i pogodnie, a często z dużą dozą humoru, przedstawił Stefan Żeromski dwór w Nawłoci i jego mieszkańców.Zwyczaje tu panujące, ciągłe biesiady i beztroska domowników mogły podbić serce każdego gościa pozbawionego własnego domu.Rodzina spędzała czas beztrosko, właściwie nie mając żadnych obowiązków, a chyba jedynym było wspólne przebieranie jabłek, które też było znakomitą okazją do zabawy.Często urządzano bale, na których spotykało się całe towarzystwo z sąsiednich majątków.Obecność Cezarego Baryki zakłóciła spokój tego domu.Rozkochał w sobie dwie młode dziewczyny, Karolinę Szarłatowiczówną i Wandę Okszyńską.Z pierwszą potajemnie flirtował, druga ich zazdrośnie podglądała.Doprowadziło to do tragedii.Karolina została otruta, a podejrzana o spowodowanie tego Wanda opuściła Nawłoć.Cezary musiał również z Nawłoci wyjechać.Po przykrym incydencie z Laurą i jej narzeczonym utracił, jak mu się wydawało, miłość ukochanej kobiety i pojechał do Warszawy, aby kontynuować studia medyczne.Po latach Cezary spotkał w Warszawie Laurę, która jego obarczyła winą za ich rozstanie.Cezary nie uwierzył słowom Laury.Czuł się oszukany i ją winił za swoją samotność.Zofia Nałkowska „Granica”Walery Ziembiewicz, ojciec głównego bohatera powieści „Granica”, nie umiał zapewnić dobrobytu rodzinie.Przez swoją niegospodarność stracił dwa majątki, swój i żony, wreszcie został rządcą w majątku państwa Tczewskich, Boleborzy.Tu wychował się Zenon.Dom boleborzański wywarł największy wpływ na jego poglądy na temat życia rodzinnego.Gdy jednak dorósł, innym okiem patrzył na rodziców i na rodzinny dom.Dostrzegł niedoskonałości i słabostki jego mieszkańców, obłudę środowiska, w którym wzrastał.Zenon wracał z miasta do domu na święta, na wakacje, uczeń pilny i wzorowy, wiozący doskonałe stopnie i świadectwa.Wracał za każdym razem inny - coraz bardziej obcy, odjęty tutejszemu życiu, napełniony wagą rzeczy wiedzianych już i doznanych, wstrząśnięty do głębi swym młodym ujrzeniem świata.Być młodym - och, to nie jest rzecz zabawna.Młodość Zenona jest ciężka i gorzka, jest niezgodą na świat i niezgodą na siebie, jest od początku zmaganiem się z czułością i cierpieniem.Zenon wracał i oczami coraz bardziej dorosłymi patrzył na rodziców.Od tego widzenia stygło mu serce i gorzki wstyd ściskał gardło, jak łzy.Każdy nauczyciel, o którym mówiono tu z lekceważeniem jako o belfrze - był mędrcem wobec tych ludzi najbliższych, którzy mu kiedyś imponowali i których przecież jakoś kocha.Francuskie zdania matki, powtarzane od dzieciństwa przed służbą, zasługiwały na dwójkę w trzeciej klasie - a jej muzyka! Jej walce w ciemnym salonie, którym przysłuchiwał się dawniej z takim wzruszeniem.Ostatnich wakacji dopiero Zenon zrobił to niesłychane odkrycie - ojciec przecież nic nie robi! Całe życie boleborzańskie, widziane w tych nowych kategoriach, przylegało do ziemi małe i całkowicie niepojęte.Dawniej oburzała Zenona w życiu Boleborzy jego niemoralność, teraz zdumiewał go jego nonsens.Gdy Zenon zaczął bywać u pani Kolichowskiej, gdyż udzielał korepetycji jej siostrzenicy Elżbiecie Bieckiej, dom tej starej damy zrobił na nim niezwykłe wrażenie.Dla Zenona Ziembiewicza, ucznia ósmej klasy gimnazjum, mieszkającego na stancji u nauczyciela gimnastyki, salon pani Kolichowskiej był najpiękniejszą rzeczą, jaką w tym rodzaju w ogóle oglądał.W zestawieniu z ubogą pustką i nędzą salonu w Boleborzy to wyładowane, wyścielone, wytapetowane, udrapowane tapicerskie wnętrze stanowiło ostatni wyraz przepychu, gustu i kultury.Pierwszy raz widział tu okryte haftem złotym i kolorowym poduszki jedwabne, leżące wprost na ziemi przy kanapkach, poduszki, na których można usiąść i przytulić głowę do kolan ukochanej kobiety.Jako dorosły już człowiek widział i potępiał młody Ziembiewicz niektóre cechy i zachowania swoich rodziców, które nie pasowały do Zenon niezrozumiałą przy jej zasadach tolerancję matki.Trzymała we dworze rozmaite dziewczyny, które były jawnie kochankami ojca.Często, jakby czemuś na przekór, wychwalała nawet rozmaite ich zalety.Może, iż nie chciała być pomówiona o rzecz tak jej niegodną jak zazdrość.A może znajdowała w tym jakiś słodki, sobie tylko wiadomy dreszcz poskromienia instynktu.Inaczej wspomina swoje dzieciństwo Elżbieta Biecka.Czuła się niepotrzebnym, niekochanym dzieckiem; jej rodzice rozwiedli się, gdy miała niecały rok.Matka mieszkała za granicą i Elżbiecie ogromnie jej brakowało.Elżbietę wychowywała ciotka, pani Cecylia Kolichowska.Elżbieta nie kochała ciotki.Obdarzyła uczuciem dużo starszego od niej mężczyznę, rotmistrza Awaczewicza.Elżbieta Biecka marzyła o innym domu.Gdy zmarła pani Kolichowska, Elżbieta przyznała się do uczucia, jakim jednak darzyła starą ciotkę.Zrozumiała, że mogła być szczęśliwa w jej domu.Gdy Zenon ożenił się z Elżbietą i został prezydentem miasta, dla młodych Ziembiewiczów odnowiono w parku publicznym dawną siedzibę magnacką.Pani Kolichowska obdarowała Elżbietę trochą mebli ze swej zasobnej graciarni.Wyjęte spośród oblegającej je szpetoty, odnowione i świeżo obite, niespodzianie stały się ładne.Z obrazów, które ofiarowała jej także, Elżbieta wybrała tylko portret pierwszej żony rejenta Kolichowskiego i zawiesiła go w swoim pokoju.Ziembiewiczowie żyli więc w dostatku i poważaniu środowiska.Byli bardzo szczęśliwi, gdy w ich życiu pojawił się mały synek.Grono domowników powiększyła matka Zenona, która po śmierci męża zamieszkała z dziećmi; czuła się tu potrzebna i kochana, była spokojna, myśląc o przyszłości swoich dzieci.Rodzinna sielanka nie trwała jednak długo.Unieszczęśliwiona przez Ziembiewicza Justyna Bogutówna zemściła się.Wylewając Zenonowi na twarz kwas, oślepiła go.Zenon Ziembiewicz popełnił samobójstwo.Bohater powieści Granica wzrastał w rodzinie, gdzie panowało zakłamanie moralne.Nie akceptował tego, ale z biegiem lat zaczął postępować podobnie jak ojciec.Doprowadziło to do zniszczenia domu, który zbudował z ukochaną kobietą.obrazu idealnej rodziny.Z dawnych czasów pamiętał [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne