Holly Jane Rahlens 2012 Nieskończonoć

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Włożyła parę lekko wytartych dżinsów, których materiał został starannie rozdartyw poprzek na obu kolanach.Do tego zielono-niebies kie trampki.Rouge dostarczyła Finnowi podobny zestaw.Jego bluza z kapturem była szara, koszulkaciemnoniebieska, o krótszych rękawach ukazujących bicepsy wykształcone dzięki slapbackowi,a ozdobne uszkodzenia dżinsów ograniczały się do jednego kolana i nogawek.Do tego miał skórzaneniebieskie adidasy.Na głowę założył miękką ciemnoniebieską czapkę ze sztywnym półokrągłymdaszkiem.Kiedy Finn wyłonił się z przymierzalni, Rouge uważnie mu się przyjrzała. Powinieneśzłożyć wniosek o możliwość zatrzymania stroju po zakończeniu misji , powiedziała, zerkając na jegobicepsy, gdy zdjął bluzę.Oboje otrzymali niewielkie miejskie plecaki, a każdy zawierał portfel, dowód tożsamości, walutę,butelkowaną wodę, tabletki na zmęczenie po podróży w czasie oraz kopię wiernej repliki mapyBerlina.Finn znalazł tę mapę na piątym poziomie działu map w Katakumbach.Aatwiej się ichużywało niż tych składanych, które kupił podczas drugiej wycieczki do Berlina w dwudziestympierwszym wieku.Finn stwierdził, że jego kostium jest nie najgorszy.Przynajmniej był zgodny z tym, co pamiętałz seminarium magisterskiego na temat studenckiego życia na przełomie tysiącleci.Przyjrzał sięswojemu odbiciu w lustrze i pomyślał, że wygląda jak jeden z Leśnych.Czasem nosili podobneubrania.Przekręcił czapkę tak, żeby daszek był z tyłu, a Rouge zachichotała.Pomyślał, żeprawdopodobnie właśnie takiego stylu Eliana Lorenz i jej rodzina spodziewali się po młodymmężczyznie.Finn wiedział, że instytut wmanewrowywał go w kontakt z Elianą i jej rodziną.Jeszcze tylko niewpadł na to, dlaczego im na tym zależało.Ale dopóki te spotkania były bezpieczne, sympatyczne,a nawet kształcące, nie chciał zawracać sobie głowy pytaniami.Jasne, mógłby go potrącić jedenz tych kurierów rowerowych przemykających między autami niczym fanatyczne pszczoły, ale czyostatnio o mało nie wpadła na niego czołowo robotaksówka? Dopóki płacono mu za udziałw eksperymencie o społecznym, historycznym, a być może nawet naukowym znaczeniu (przynajmniejtak przypuszczał), a jego życie nie było wyraznie zagrożone, po pros tu mógł iść za ciosem.Gdy Finn zapoznał się ze swoim nowym telefonem komórkowym (kolejny gratis z muzeum),zawartością plecaka i dokumentami tożsamości, profesor Grossmann po raz enty zaczął naciskać naniego podczas sesji przygotowawczej, aby podążał za swoim sercem. Proszę pamiętać powiedziałprofesor niech pan robi to, co się panu podoba, póki nie przynosi to szkody panu ani mademoiselleMoreau, ani nikomu innemu.Rouge z kolei została poinstruowana, aby dała Finnowi trochę swobody.Z radością na to przystała,ponieważ sama miała kilka spraw do załatwienia, między innymi otwarcie jednego czy dwóch kontbankowych, działalność zwiadowczą dla instytutu oraz przeprowadzenie badań do swojej pracydoktorskiej.W związku z tym ostatnim zamierzała odwiedzić Muzeum Erotyki oraz Instytut FizykiCząstek Elementarnych na Uniwersytecie Humboldta. Muzeum Erotyki? zapytał Finn. Jaki to ma związek z badaniami? Finn, proszę odparła. To zbyt skomplikowane, żeby to wyjaśnić.Finn i tak miał dosyć na głowie.Jak miał wytłumaczyć Elianie Lorenz swoje nagłe przybycie? Niebyła dzieckiem.Miała siedemnaście lat.Stwierdził, że będzie improwizował.Pojawi sięw Bibliotece Miejskiej o 14.30, uda zaskoczenie w związku z ich przypadkowym spotkaniem, a dalejsię zobaczy.Poniedziałek 1 pazdziernika 2007 roku był jednym z tych typowych dla złotej jesieni dni, o którychpiszą poeci: ciepły, lecz z nutą chłodu, wskazującą na zbliżającą się zimę.Bezchmurne nieboi delikatny wietrzyk wprawiły Finna w euforię.Zawsze lubił zmianę pór roku.Finn i Rouge wylądowali w Charlottenburgu na przedmieściach Berlina w szalecie miejskim naSavigny Platz o 11.45 i ruszyli pieszo dziesięć minut na północ do studenckiej stołówki TechnischeUniversit�t.Na przystawkę wybrali mozzarellę z ziarnami orkiszu, a potem sznycel warzywnyz sosem grzybowym.Smakował zgodnie ze swoją nazwą.A pózniej Finn został sam.Gdy zbliżył się do Biblioteki Miejskiej na Potsdamer Stra�e, po prawie dwóch godzinach i kilkukilometrach pieszego zwiedzania, pomyślał, że zobaczył już dość miasta jak na jedno popołudnie.Usłyszał dość ulicznego zgiełku, nawdychał się dość dymu tytoniowego i spalin paliw kopalnych, nacałe życie.Nie mógł się doczekać biblioteki i jakiejś ulgi po zatruciu zmysłów.Jak człowiekdwudziestego pierwszego wieku mógł to wszystko znieść?Jednak zaledwie kilkaset metrów od celu stanął przed ogromną, przypominającą kopułę budowląz żagli tekstylnych, stali i szkła.W jaki sposób niższy dach Instytutu Olgi %7łukowej zmaterializowałsię w dwudziestym pierwszym wieku? Ale wtedy zorientował się, że Meduza musiała przetrwaćMroczną Zimę.Wszedł na chwilę do środka, żeby się rozejrzeć.Meduza rozpościerała się nad tętniącym życiem otwartym dziedzińcem daleko mu było dopowściągliwej atmosfery instytutu.W budynkach dookoła mieściło się Muzeum Filmu, kina,restauracje, sklep z klockami oraz sklep ze sprzętem elektronicznym, który jak się okazało, zajmowałsię maszynami dzwiękowymi i nazywał się Sony.Ale dobiegała 14.30.Czas było znalezć Elianę.Strażnik przy wejściu do biblioteki rzucił Finnowi jedno spojrzenie i machnął, aby zszedł na bok. Przepraszam, ale nie może pan wejść.Nie z tym! Pokazał palcem plecak Finna. Szafki sątam. Wskazał na szereg zamykanych na klucz schowków.Finn nie chciał oddać swoich akcesoriów. Bez plecaka?Strażnik spiorunował go wzrokiem. To biblioteka czy pole namiotowe?Gdy Finn zastanawiał się nad pytaniem, mężczyzna przyglądał mu się spod zmrużonych powiek. Chwilę, czy ja pana skądś nie znam?Skąd miałby go znać? Finn spojrzał na strażnika.Był to gładko ogolony mężczyzna okołopięćdziesiątki, o jasnoniebieskich oczach i szpakowatych włosach. Nie sądzę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne