Domagalski Dariusz Sielntium Universi

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zdziwiłby się, gdyby było inaczej.To wszystko jednak okażesię dopiero jutro.A teraz zasnąć, zasnąć.- powtarzał w rytmruchu skrzydeł wentylatora.To był długi dzień, a za trzy godziny czekała go wachta.Znił, a może było to jeszcze pogranicze jawy? Nagle za-mknęły się bramy racjonalizmu i coś prymitywnego, starożyt-nego wdarło się do jego świata.Najpierw pojawiły się dziwnecienie na ścianie.Daniel poczuł w nozdrzach nieokreślonysmród.Przyjrzał się uważnie i dopiero teraz dostrzegł, że to niecienie, a szkarłat spływający od sufitu kabiny do podłogi, naktórej tworzyły się kałuże bulgoczącej cieczy.Naraz uświado-mił sobie, że to KREW! Usłyszał nieludzkie szepty i towarzy-szący im szyderczy chichot.Dzwięki dochodziły zewsząd, mi-mo to instynktownie wyczuł, że ich zródłem jest pomieszczenieobok.Kajuta Yaki! To tam rozgrywał się dramat.Usiłował się podnieść, żeby iść sprawdzić, co się stało, alenie mógł.Coś paraliżowało go, przygniatało.Spojrzał.To An-gelika.Obudziła się, odgarnęła włosy i zwróciła ku niemu.Zobaczył przerażającą twarz staruchy.Przez zgniłe ochłapymięsa przezierały białe kości.Jedno oko było pustym oczodo-łem, drugie powoli spływało mu na klatkę piersiową.Czuł peł-zający śluz na swojej skórze.Krzyczał, lecz jego głos nie wydobywał się z krtani.Angeli-ka wyszczerzyła zęby w uśmiechu.- Kochaj się ze mną - wyszeptała.Pozostała przy życiu piątka astronautów siedziała w mesie.SinaFinderman z nienawiścią wpatrzona w Angelikę Sorono, Teo-dor Meyer pogrążony we własnych myślach z oczami wbitymiw blat stołu, Daniel Czarnecki zmieszany, unikający wzrokuzebranych.Zettenberg zajął miejsce u szczytu i zastanawiał się,jak zacząć rozmowę.Wszystko wydawało się jednym wielkim koszmarem.Naj-pierw Borys, potem Er, a teraz Yaka.Gdy nie stawiła się naodprawę, komandor pomyślał, że jeszcze śpi.Nie robił ze spóz-nień afery, ale gdy zaczęli omawiać kolejność dyżurów w labo-ratorium, a Japonki nadal nie było, spróbował wywołać ją przezinterkom.Nie odpowiadała, więc wysłał po nią Daniela.To onją znalazł, leżącą w kałuży zaschniętej krwi.- Nie będę owijał w bawełnę - rozpoczął.- Sytuacja jestkryzysowa.Przebyliśmy dwie trzecie drogi, a z ośmioosobow�jekipy, która wyruszyła z Ziemi, została nas piątka.Nie możemysię jednak poddawać.Spojrzał po zebranych, w ich wygasłe twarze, smutne oczy.Gdy zatrzymał wzrok na Angelice, zmarszczył gniewnie brwi.- Sorono - zwrócił się do niej - nie obchodzi mnie pani ży-cie osobiste i preferencje seksualne, ale to, co pani zrobiła, niemieści się w etyce oficera floty kosmicznej, nie wspominającjuż o etyce lekarskiej.Bądz co bądz, Yaka była pani pacjentką.Jako psycholog powinna pani tym bardziej wiedzieć, jak tegotypu manipulacja może się skończyć.Nie zakładam, że zrobiłato pani świadomie.To równałoby się morderstwu! Daleki je-stem od stawiania takich oskarżeń.Niemniej uważam, że panizachowanie nie mieściło się w ogólnie przyjętych normach imiało poważny wpływ na decyzję Mashari.Zaczerpnął powietrza.- W związku z tym informuję, że po powrocie na Ziemięzostanie sporządzony pełny raport na temat zaistniałych tu wy-darzeń.Powołana zostanie komisja śledcza, która ustali stopieńpani winy i wyciągnie odpowiednie konsekwencje.Ale w obec-nej sytuacji, biorąc pod uwagę miejsce i okoliczności, nie mogęzawiesić pani w obowiązkach służbowych.Jednakże zgodnie zartykułem czternastym, punkt trzeci regulaminu ZjednoczonejFloty Kosmicznej pozbawiam panią części praw i obowiązkówczłonka załogi.Regulamin jest do wglądu w centralnym kom-puterze.To by było na tyle w tej kwestii.- Nie zgadzam się! - wybuchła Sina.- Ta dziwka ją zabiła!Powinniśmy ją zamknąć w izolatce.To wariatka!Komandor uniósł dłoń w uspokajającym geście.- Proszę się opanować.Przerwał mu szyderczy śmiech Angeliki.- Yaka była słaba! Nie powinna opuszczać swojej rodzinkii pchać się w kosmos.Głupia idiotka dostała to, na co zasłużyła.Nie mogłam już znieść jej ciągłych narzekań, niskiej samooce-ny.Była najsłabszym ogniwem.- Przerwała, a na jej twarzy,która jeszcze przed chwilą wyrażała złość i pogardę, pojawił sięsmutek.- Trauma z dzieciństwa uczyniła ją bezradną wobecpewnych stresowych sytuacji.Ja próbowałam jej pomóc [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne