[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oni też nie odmó-wili Azyniuszowi Pollionowi niczego, o co w pocie czoła musieliby sięubiegać najznakomitsi rodem.Jak widać, czuli, że kto ma zalety du-cha, winien otrzymać najwięcej uprawnień.Zgodnie z naturą obserwacja tych przykładów skłoniła Cezara dowypróbowania Sejana, Sejana zaś do udzielenia pomocy pierwszemuobywatelowi w jego ciężkich obowiązkach, senat i naród rzymski po-wołał też chętnie na stróża swego bezpieczeństwa człowieka, który do-wiódł, że jest pożyteczny w państwie.129.Po przedstawieniu niejako w ogólnych zarysach pryncypatuTyberiusza Cezara, rzućmy okiem na szczegóły.Z jaką roztropnością ściągnął do Rzymu Raskupolisa, który zgładziłbył swego bratanka i współdziedzica królestwa, imieniem Kotys431.W tym przedsięwzięciu skorzystał z wydatnej pomocy Pomponiusza429Ti.Coruncanius, konsul z 280 roku, w 253 roku pierwszy plebejskipontifex maximus.430Spurius Carvilius Maximus, konsul z 293 i 272 roku, cenzorz 289 roku.431Po śmierci króla Rhoimetalkesa August podzielił Trację między jego brata,Rhaskupolisa, i syna, Kotysa.Kiedy w 19 roku n.e.Rhaskupolis zgładził swegobratanka, został zwabiony do obozu rzymskiego przez legata Mezji, PompejuszaFlakka, wysłany do Rzymu na proces, skazany na wygnanie z Tracji (zob.Tac.Ann.II 64-67). 112Flakka432, męża konsularnego, stworzonego do prawych czynów, któryswą prostolinijną cnotą zawsze zasługuje na chwałę, nigdy o nią nie za-biega.Z jaką powagą, nie jak pierwszy obywatel, lecz jak senator i sę-dzia wysłuchał procesu Druzusa Libona!433 Jak błyskawicznie nie-wdzięcznika knującego przewrót pognębił! Jak powitał pogromcę Ger-manii, swego Germanika, którego sam wykształcił wpajając mu pod-stawy sztuki wojennej w czasie wspólnej służby wojskowej! Iloma za-szczytami obypał go mimo młodego wieku, jak wspaniały, odpowiedni434do zasług, triumf mu przyznał! Ile razy uczcił darami lud! Jak chęt-nie, jeśli mógł się powołać na senat, uzupełniał do wysokości wymaga-nej przez cenzus majątek senatorów, nie zachęcając do rozrzutnościi nie pozwalając, by szlachetne ubóstwo traciło godność! W jak za-szczytnej misji wysłał swego Germanika do prowincji zamorskich!435436Z jaką dyplomacją, korzystając z usług i pomocy syna, Druzusa , Mo-robodua tkwiącego kurczowo w zdobytej krainie  nie uwłaczając ma-jestatowi Cezara  niby węża zaszytego w norze skutecznymi ziołamiswych planów wykurzył! Jak trzyma go w szachu uhonorowanego, lecznieszkodliwego! Z jak zdumiewającą szybkością i męstwem stłumiłgroz
ne powstanie, które wzniecał pierwszy obywatel Galii, Sakrowiri Juliusz Florus437! Naród rzymski dowiedział się pierwej o klęsce wro-ga niż o walce i wiadomość o zwycięstwie poprzedziła wiadomościo niebezpieczeństwie.Podobnie budząca wielkie obawy i wzmagającasię z dnia na dzień wojna afrykańska pod jego auspicjami i dzięki jegoplanom strategicznym wkrótce została zakończona438.130.Jakie budowle wzniósł pod swoim imieniem i pod imieniemswoich bliskich!439 Z jak zbożną i przekraczającą wiarę ludzką hoj-nością wystawia świątynię ojcu! Z jaką wielkodusznością odbudowałnawet trawione ogniem gmachy Gneusza Pompejusza! 440 Niejako bo-432L.Pomponius Flaccus, konsul z 17 roku n.e., w 19 roku legat Mezji, zmarły w 33roku jako legat Syrii.433L.Scribonius Libo Drusus, oskarżony w senacie o zamiary wywrotowe i praktykiczarnoksięskie, popełnił samobójstwo we wrześniu 16 roku n.e.434Germanik odprawił triumf 26 maja 17 roku n.e.435w 18 roku n.e.; w tym samym roku Germanik piastował konsulat wraz zTyberiuszem.436Wysłany w 17 roku n.e.do Ilirii, Druzus pokierował tak umiejętnie sporamigermańskimi, że Marobodus w 19 roku musiał szukać schronienia u Tyberiusza.Odtąd żył w Rawennie (zob.Tac.Ann.II 62- 63).437W 21 roku n.e.; lulius Sacrovir i lulius Florus, wodzowie insurekcji galijskiej.438Insurekcja Takfarinasa (17 - 24 rok n.e.).439Pałac (Domus Tiberiana) na Palatynie; świątynia Augusta na Forum; CampusPraetorius na Wiminale, łuk triumfalny na Via Sacra.440Teatr Pompejusza na Polu Marsowym. 113wiem z tytułu powinowactwa uważa za konieczne otaczać opieką wszyst-ko, co kiedykolwiek zyskało sławę.Z jaką szczodrobliwością, dowie-dzioną wielokrotnie, z własnego majątku wynagrodził straty ludziwszelkiego stanu spowodowane niedawnym pożarem na wzgórzu Cae-441lius.W jak spokojnej atmosferze przeprowadził uzupełniający zaciągarmii, przedmiot ciągłej i panicznej trwogi, bez zakłóceń w samympoborze!Jeśli natura pozwala lub marność istoty ludzkiej dopuszcza, ośmie-lam się wnieść skargę na bogów.Czym zasłużył Tyberiusz na to, że po pierwsze, Druzus Libonpowziął przeciw niemu zbrodnicze zamiary? Albo następnie, dlaczegomiał takich nieprzyjaciół w osobach Siliusza442 i Pizona443, chociażjednemu stworzył pozycję w państwie, drugiemu ugruntował? Przechodzędo spraw większych, jakkolwiek i wymienione wyżej uważał Tyberiusz444za bardzo wielkie.Czemu utracił młodych synów? Czemu wnuka po445swoim Druzusie? Dotąd mówiłem o smutnych wypadkach, teraz muszęporuszyć sprawy, za które rumienić się trzeba [ Pobierz całość w formacie PDF ]