Stableford Brian Najedcy z Centrum

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wynisz�czyłem im swą analogię siewców: Asgard mógł być rozsad-nikiem, szkółką, jego twórcy siewcami, zaangażowa�nymi w plany uprawy na skalę milionów lat.Teoria tabyła im bardziej w smak niż Nisreenowi, bardziej dla nichdo przyjęcia, ale oni przywykli do idei osobowości wpisa�nych w nieożywiony sprzęt, których koncepcja czasu różnisię bardzo od tej przyjętej przez istoty humanoidalnezrodzona na planetach.Galaktycy zawsze wyobrażali sobie twórców Asgardana swe podobieństwo, w czym utwierdzały ich odkrycia, żeprzejściowi mieszkańcy górnych poziomów byli istotamizbliżonymi do ludzi.Isthomi z kolei zawsze upodobnialiich do samych siebie.Wyobrażali ich sobie jako istoty,których jaznie mogły rozprzestrzeniać się przez systemycałego makroświata.Ta hipoteza była bardziej do przyjęciaod pierwszej kiedy już poznałem taką możliwość gdyby nie dwa zastrzeżenia.Jak można wytłumaczyćto, co przytrafiło się Isthomi przy próbie kontaktu z hi�potetycznymi supertwórcami? I dlaczego istoty podobnedo Dziewiątki byłyby zainteresowane obsianiem całychgalaktyk takim DNA, które w efekcie doprowadziło dopowstania istot humanoidalnych? Jeśli chronologia Isthomi jest choć trochę dokładna zauważyłem to nie mógł to być ten Asgard, któryobsiał naszą galaktykę genami mych odległych przodków.pierwotnych ssaków.Może to ten, który przepadł.Niemożna wykluczyć, że istnieją gdzieś w galaktyce inneAsgardy, nawet w lokalnych zakątkach przestrzeni kos-Najeżdzcy z Centrum257micznej, tak niedokładnie do tej pory zbadanych.Jeśli zaśznajdują się poza układami słonecznymi, nie mamy naj�mniejszej szansy na ich wykrycie.Podróżujemy od układudo układu w norach kompresyjnych, z tego, co wiemy,w głębi międzygwiezdnej przestrzeni może roić się odAsgardów.Może odkryliśmy ten, ponieważ stało się z nimcoś złego?Moglibyśmy tak rozmawiać godzinami, ale przerwałonam pukanie.Był to dziwnie swojski odgłos jak na takiedziwaczne otoczenie. To pewnie Finn powiedziałem idąc do drzwi.Należał mi się celujący z domyślności.Otworzywszydrzwi, istotnie, ujrzałem Finna stojącego w progu, ale nietakim spodziewałem się go zastać.Po pierwsze, trzymał rewolwer, wycelowany w mojąpierś, a sądząc po wyrazie jego twarzy, nie była mu nie�miła myśl o użyciu go.Poza tym, nie był to paralizator,lecz rewolwer, jakiego używali najezdzcy.Zważywszy to,kolejna niespodzianka idealnie zazębiała się z pierwszą.Obok sciona, którego Myrlin przypuszczalnie wyznaczyłna ich przewodnika, Finn miał ze sobą trzech Scarydów.Był wśród nich mój dawny przeciwnik o oczach kolorunieba.Wszyscy byli uzbrojeni.To tylko żołnierz, pomyślałem, czując bolesny ściskw żołądku.On jest tylko żołnierzem.Wyglądało na to, że nasi wrogowie niezupełnie dojrzelido porozumienia na ustalonych przez nas warunkach.Taknaprawdę, w ogóle nie wyglądali na szukających porozu�mienia.25828iedy wszyscy znalezliśmy się już w środku i drzwina powrót się zasunęły, odetchnąłem nieco.NieKdlatego, że nasza sytuacja sprzyjała odprężeniu błyskw oczach Finna zdradzał, że z przyjemnością wyprułbyze mnie flaki.Nadal o wszystko obwiniał mnie.Trzechnajezdzców wyglądało na spiętych, ale nie podejrzewałemich o to, że mają choć najmniejsze pojęcie, co naprawdęjest grane.Thalia-7 i Calliope-4 zerwały się spłoszone. Co się stało? spytała jedna z nich.Oficer najezdzców spojrzał na nie, ale zbył pytaniemilczeniem.Czuł się wyraznie nieswojo, jakby wszystko topozbawione było dla niego sensu.Trudno było się temudziwić. Co się dzieje w obozie? spytałem. Rokowaniamiędzy scionami a waszymi zwierzchnikami już się chybazaczęły?Uzyskałem jedynie puste spojrzenie.Nie wiedział nico żadnych rokowaniach.Nie wiedział, że Thalia i Calliopei całe ich rodzeństwo to scionowie, twory Dziewiątki.Wyglądały na przedstawicieli jednej z podbitych ras i niemógł pojąć, co tutaj robią.Sytuacja przerastała jegomożliwości intelektualne. Kto was tu sprowadził? starałem się przejąćinicjatywę w trudnej, na jaką się zapowiadała, rozmowie,w nadziei, że wszystko uda mi się wytłumaczyć. Tak naprawdę, to ty odparł Finn.Spojrzałem na niego ze zdziwieniem, wybity z rytmu.16�259Wyszczerzył zęby w uśmiechu, z którego biło perfidnezadowolenie.Byłem całkowicie zdany na jego wyjaśnienie. Miałeś rację co do mnie.Wiem, co powiedziałeśblondynce, kiedy leżeliśmy chorzy w szpitalu. Nie możnami ufać".Zwięta prawda.Nie zawdzięczam niczego Gwiez�dnej Gwardii, Matce Ziemi, czy całej ludzkiej rasie, niemówiąc już o Tetrach.Kiedy mnie schwytali, powiedzia�łem im wszystko, co chcieli wiedzieć, a nawet więcej.Opowiedziałem im o małych gadgetach, w jakie mniezaopatrzyli Tetrowie.Wiedziałem o nich trochę więcej, niżim się zdawało.Powiedziałem Scarydom, jak zacząć szukaćjuż zainstalowanych urządzeń do podsłuchu.Znalezliśmyich całe mnóstwo, a nawet kilka w najbardziej nieoczeki�wanych miejscach.Dopiero po pewnym czasie uświadomi�łem sobie, że ja również noszę urządzenie namiarowe, alew końcu domyśliłem się.Z obcasów moich butów wycie�kała jakaś organiczna substancja, zostawiając wykrywalnywęchem ślad.Zgadnij, kto jeszcze ma parę takich butów?Przypomniałem sobie czas, kiedy uciekałem przed po�gonią w głąb Asgarda. O, merde! zakląłem. Znowu!?Finn skinął głową. A dlaczego? Jaki sens miałoby dla Tetrów inwigi�lowanie własnych agentów? Może ci nie ufali.Chcesz znać moje zdanie? Wedługmnie, spodziewali się, że przejdziemy na stronę przeciw�nika, jeśli nie natychmiast, to zaraz po odkryciu, conaprawdę ze sobą nieśliśmy.Wiedzieli, że będziemy wopałach, kiedy najezdzcy zorientują się, że jesteśmy nosi�cielami wirusa.Spodziewali się, że wybierzemy oczywiste260rozwiązanie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne