[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powstają, stryjowie, powstaje i starszyzny poważne grono, i każdy wedle możnościpomoc swoję małżonce i synom Popiela jak najchętniej przyrzeka, zaklinając się iprzysięgając, że rychlej śmierć poniosą, niz
li w czemkolwiek dopuszczą krzywdykrólowej albo jej synom.Każdy bowiem w prostocie i szczerości serca wyrażał toco myślał, chcąc okazać gotowość swoję do poświęconia się dla króla i królowej.nie mogli zaiste wiedzieć ani domyślać się, że obojga płacze i jęki były tylkoudane, a żadnem wcale nie spowodowane cierpieniem.Stryjowie, wodzowie i panowiePolscy, usiłując z swej strony koić żal i hamować łzy rzewne króla i królowej,które zdawały się tak szczere i niewinne, upewniają, że o królewicach, to jestLeszku i Popielu, którzy jeszcze nie wyszli z lat chłopięcych, po śmierci króluPopiela baczne i troskliwe jak o własnych dzieciach mieć będą staranie, iżbyksiążęta nie pragnęli lepszych rodziców opieki; i że tę cześć i uległość, towierne przywiązanie, jakie zwykli okazywać ojcu, przeniosą, na pozostałychsynów.Popiel udaje wzruszenie i wstępującą, do serca wielką pociechę, a roniącłzy kłamliwe, które mu wielkość raczej zbrodni wyciskała, dziękuje wszystkimpospołu, a potem wzywa każdego z osobna po imieniu, i wśród uścisków i ucałowalizdradliwych zaklina, iżby danego słowa dotrzymali, a wytrwali w poprzysiężonejwierze.A gdy już zbliżała się niby chwila skonania z płaczem poleca im swojomałżonkę królową i dwóch synów zrodzonych do następstwa.POPIEL ZGA
ADZA SWOICH STRYJÓW TRUCIZN
.W ciągu tych rozmów słońce poczęło blask swój usuwać z niebokręgu, a Popielskończył już grę całą kuglarstwa, która przebiegła żona jego dla podejściastryjów i panów wymyśliła.Stryjowie też i panowie dopełniwszy79tego wszystkiego, co przy umierającym lub zmarłym księciu czynić się zwykle,czekali, według upewnienia o objawionym bogów wyroku, ostatecznej zgonu chwili.Wtedy Popiel, na pożegnanie niby z stryjami i starszyzna, każe przez sługi podaćsobie miodu, aby przy ostatnim uścisku zatwierdzić spełnieniem czary umówione znimi przymierze.Miał zaś puhar złocisty, przemyślną i pracowitą robotą rytymisternie, a podstawiony zręcznie przez królowa., w którym napój, ucz w niewielkiej ilości podany, pienił się i burzył, tak iż z połowy naczynia występującz szumom do góry, po zdmuchnieniu piany opadał i wracał stopniami do równowagi,jak to widzimy na wrzącym ukropie, gdy się; z pod niego ogień usunie.Napójśmiertelny, wsączony do tego puharu, podano, najpierwej królowi Popielowi, abygo pokosztował, a drudzy uważali za czysty i zdrowy.Król udaje, jakoby pil doobecnych panów, a zdmuchnąwszy pieniste bełty, podnoszące się ze środkanaczynia, wypróżnia je na pozór; rzeczywiście ani dotknął się usty, a tem mniejpokosztowal napoju; pozostałą zaś połowę, która mocną zaprawiona była trucizną,każdy z stryjów dając pocałowanie królowi, spełniał po kolei.Gdy już w tensposób połknęli wszyscy jad morderczy, udając znowu król, że rozmową ich miłą inieco przydłuższą rozmarzony zasypia, a w rzeczy samej obawiając się, aby któryz nich w jego obecności nie skonał, każe im oddalić się z komnaty.A wtemtrucizna poczęła działać, żreć i trawie wnętrzności mężów niewinnie na śmierćpotępionych, którzy nagle wpadli w gorączkę i obłąkanie.Wielu wzięło ich zapijanych, innym zdawało się, że poszaleli.Gdy wreszcie jad zabójczy, doszedł dogłębi i samego z
ródła żywotności, strawił i wśród srogich męczarni jeszcze przednocą dokonał wszystkich, którzy owego miodu byli pokosztowali.Szpetnerozsadzanie ciał, chociaż już martwych, okazywało jawnie, że poumierali zotrucia.Jakoż padło zaraz podejrzenie i wydało się, że Popiel zdradzieckozatrutym miodem stryjów popoił, i rozżalonym niewcześnie jego bliską śmierciąmorderca sam śmierć przyspieszył, zgubną dla niego, zgubną dla ojczyzny i całegorodu, i wolał usłuchać namowy swojej żony, i dumy, własnej podszeptów, niżeligłosu przyrodzenia, praw Boskich i ludzkich.Zdjęty bowiem chciwością ogarnieniakrajów, które stryjowie posiadali, poduszczony chytremi namowami małżonki,drugiej Jezabeli, sam podobien Achabowi, postanowił swoich krewnych tak bliskichwyzuć z ich dzierżaw i ojczystych siedzib, bez względu na wspólność, rodu, nawłasną ohydo i sromotę, na Boga krzywd mściciela, w którego nie wierzyłsprawiedliwość, ujmujący się rozlania krwi niewinnej, a mająca go ścigać zapomordowanie stryjów.A tak zmyśloną cnotę zmieniwszy nagle w najsroższąnieludzkość, na, rodzonych stryjów swoich wymierzył, zamach morderczy, i pótynie odstąpił swego zbrodniczego zamiaru, póki go za poduszczeniem złego duchanie uskutecznił.80JAK POPIEL NIE POZWOLIA
GRZEBA
CIAA
POMARA
YCH STRYJÓW, Z KTÓRYCH WYL
GA
E MYSZYPO%7Å‚ARA
Y GO W KRUSZWICY WRAZ Z %7Å‚ON
I DZIE
MI.Gdy owi mężowie zacni, chluba ojczyzny, tak niewinną i litości godną padliśmierci ofiarą, żal wszystkich serca ogarnął: ale ciche tylko z ich łonapodnosiły się westchnienia, jawną bowiem nie śmiano narzekać skargo" gdy każdylękał się okrutniku, iżby podobnej nie użył srogości za okazany żal nad ichzgonem, sam morderca tylko z swą towarzyszką cieszył się i unosił radością,czerniąc niewinnych stryjów, zgładzonych przez siebie trucizną, i spotwarzając:że zginęli cudowną niebios karą za zbrodnię, jaką przeciw królowi i bratankowiswemu knowali; sami (mówił) ponieśli smierć wymierzoną na króla i bratanka,której sobie wczora przy obchodzie żałobnym winszowali; i przez nię wydala sięich bezbożność, z jaką łzy roniąc obłudne i kłamiąc życzliwość i przywiązanie,zgon przyszły króla i bratanka opłakiwali.nie dość mu wreszcie było na tejdwojakiej zbrodni, zabójstwie i potwarzy, ale z przestępstwa zapędzony wprzestępstwo, nową kala się niecnotą: zakazuje jak najsurowiej.aby nikt ciałumarłych nie sprzątał ani chował, wzbraniając pogrzebu przyjaciołom i stryjom,których życia pozbawił; a ktoby się temu rozkazowi był sprzeciwił, śmiercią miałbyć karany.Pierwszy to przykład okrucieństwa i niesłychanej bezbożności, którąpamiętnie w swoim się wieku odznaczył.Leżały tedy na powal trupy niepogrzebane, u, psując się i ropą ociekającwzbudzały w patrzących litość i zgrozę.Popiel tymczasem, okrutnik śroższy odjędzy, dopuszczał się większych jeszcze występków, i na łonie bezwstydnychroskosznie, rozpasany na najsprośniejszą swawolę, z taką bezczelnością spełniałswoje niecnoty, jakby je miał za uczciwe sprawy, tusząc że po zgładzeniu stryjówi przedniejszych panów, wolny od nagany, prowadzić mógł życie swobodne, wśródwesołości, pląsów, godowania z wieńcy, roskoszowanta się łaz
nią, pachnidłami,pijaństwem i biesiadą.Lecz ani przezorność, ani żadna potęga ludzka nie potrafiwstrzymać ręki Boga karzącego zbrodnie wszechwładnym swoim wyrokiem.Jakoż Bógsam, pogromca i mściciel wszelakiej nieprawości, spuścił srogą kaz
ń naprzestępcę, który napróżno chciał się przed nią wybiegać.Gdy bowiem ów Popielnikczemny płodzi coraz więcej występków, zastawia biesiady, zalewa się winem iwonnościami, upaja roskoszą, i jak drugi Sardanapal nurza cały w miękkości irozpunście, zaskoczyła go i przygniotła na raz ciężka kara Boska [ Pobierz całość w formacie PDF ]