Krantz Judith Blichtr i patyna

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Naszczęście warstwy plisowanego materiału zapobiegły powstaniu siniaka,mimo że bolało jak wszyscy diabli.Wyswobodziwszy się ze zniszczonej sukni, zawinęła ją czule wręcznik.Wyjęła grzebienie z włosów, odnalazła w szufladzie szczotkę irozczesując hiszpańską fryzurę stanęła przed otwartą szafą, zastanawiającsię, co włożyć.Koszula i dżinsy świetnie się nadawały, ale nie na fiestę.Zamieniła beżowe rajstopy na złote, po czym energicznym ruchemsięgnęła po wieszak z krótkim, bezkształtnym kawałkiem złotej tkaninyna ramiączkach.Wciągnąwszy ją przez głowę, w mgnieniu oka stała siękimś zupełnie innym.- dziewczyną składającą się z samych piersi, pupy inóg.Wspaniałych nóg z dawnych hollywoodzkich czasów, nóg BettyGrabie, Ginger Rogers, Cyd Charisse, tych nóg, o których się śni ponocach.Kawałek złotej tkaniny okazał się najnowszą minisukienką odCalvina Kleina, niemożliwie krótką, najtrudniejszą do noszenia pozycjąspośród wszystkich amerykańskich projektów, sukienką - koszulkąlansowaną o każdej porze roku, zawsze z innej tkaniny, ale identycznegokroju, strojem zaprojektowanym po to, by dokuczyć kobietom, którychfigury pozostawiają to i owo do życzenia.Sukienką - wyzwaniem dlawszystkich kobiet, zwłaszcza tych, które jej nigdy nie włożą.Jazz była wprost stworzona do jej noszenia, więc po sfotog-rafowaniu sukienki na modelce, zatelefonowała do projektanta w NowymJorku i poprosiła, żeby przysłał jej to cudo, zanim skieruje je do sklepóww całych Stanach Zjednoczonych.Teraz sięgnęła do słoika, który kupiław fabryce mydła w drodze do Melrose i sypnęła garść złotego pyłu nawłosy - jaśniały na jej plecach jak jesienny blask.słońca w lesie.-Powodzenia - nie bez przyjemności mruknęła do lustra.Białe sandałyzamieniła na złote, w uszach zawiesiła długie, dyndające, błyszczącekolczyki ze sztucznymi żółtymi diamentami.Tym razem zostawiła w pokoju rzucający się w oczy nieład.Przemknąwszysię chyłkiem do jeepa, wróciła prędko na przyjęcie.Zanim wmieszała się znowu wtłum, rozejrzała się w zamyśleniu.Jej wzrok przyciągnął tył głowy pewnej kobiety orudych włosach przystrzyżonych krótko jak u chłopca, kobiety, której wcześniej niezauważyła.Sposób, w jaki tamta trzymała głowę, długa linia szyi, śliczny kształtramion kogoś jej przypominały.Jazz pomyślała, że kimkolwiek jest ta kobieta, nie kojarzy się jej zpoprzednimi fiestami, lecz z zupełnie innym światem.Zaintrygowana ruszyła ku nieji dopiero teraz zorientowała się, że z tą kobietą, której twarzy jeszcze nie widziała,rozmawia, ogromnie ożywiony, jej ojciec.Mike Kilkullen zauważył zbliżanie się córki.Jazz pomachała mu ręką,odpowiedział jej dając znak, żeby podeszła.Wyraz jego twarzy zmienił się.W jegospojrzeniu mieszało się oczywiste zadowolenie, że ją widzi z.oczekiwaniem?Zakłopotaniem? Zmieszaniem? Jazz nie potrafiła tego rozstrzygnąć.Kobieta od-wróciła się.- Red! - krzyknęła Jazz i zarzuciła jej ręce na szyję.- Red, najdroższa Red,tak się ostrzygłaś, że cię nie poznałam.Skąd się tu wzięłaś, na Boga Ojca?- Mike mnie zaprosił - odparła Red, odwzajemniając uścisk Jazz.Zamilkły na chwilę, przyglądając się sobie badawczo, szukając oznakzmiany, nie widziały się bowiem sześć lat.Kiedy ostatnio pracowały razem, Jazzmiała dwadzieścia trzy lata i robiła pierwsze kroki w zawodzie.Red Appleton byłajedną z najwspanialszych.modelek wczesnych lat siedemdziesiątych, a w latachosiemdziesiątych redaktorką wiodących magazynów mody.W szczytowymmomencie swej dziennikarskiej kariery postanowiła zamienić ją na małżeństwo.- Gdzie się podziewałaś? - dopytywała się Jazz.- Ta banda bogatychnierobów dokądś cię porwała i kompletnie znikłaś z horyzontu.- Szlajałam się po Cap Ferrat, St.Moritz i innych tego rodzajuekskluzywnych melinach - powiedziała Red cedząc słowa z teksaska.W tamtychczasach małpowała ją - bez powodzenia - połowa dziewczyn z branży.Red byłamaskotką, powszechnie lubianą modelką, błyskotliwą redaktorką i duszątowarzystwa na każdym seansie.Miała dobre usposobienie, była zrównoważona, niezadzierała nosa.- Dokąd teraz pędzisz?- Donikąd.Już nigdy w życiu nie spakuję żadnej walizki.Kupiłam sobieboskie mieszkanko na Lido Island.- Ty mieszkasz w Newport Beach? l jesteś� moją sąsiadką? Nie wierzę.Jak dotego doszło? Gdzie podziałaś swego wspaniałego męża?- To już przeczytany rozdział w starej książce, którą zostawiłam w samolocie.- Red uśmiechnęła się swym niepodrabialnym szerokim teksaskim uśmiechem.- Rozwiodłaś się?- Nieodwracalnie.- No to witaj w domu! - Jazz wprost nie posiadała się z radości.Jazz i Red tym różniły się od pozostałych kobiet, że potrafiły udawaćwszystko tylko nie sympatię, gdy zazwyczaj bywa na odwrót.Jazz nie przepadała zaobscenicznie bogatym mężem Red, który wyrwał ją z branży wydawniczej, gdziebyła gwiazdą i skazał na próżniacze życie.Cóż, kiedy Red, tak niezależna w wieludziedzinach, zawsze miała słabość do starszych, apodyktycznych, rządzących niąmężczyzn.- Tato, serwujesz mi dziś niespodziankę za niespodzianką� Gdzieś ty wpadł namoją Red? Czy ona też jest naszą dawno zapomnianą kuzynką?- Poznaliśmy się na przyjęciu - odparł lakonicznie Mike.Jazz nie wierzyła własnym uszom.- Kiedy? - Ojciec nie bywał prawie na żadnych przyjęciach.- O, kilka tygodni temu.- Dlaczego mi nic nie powiedziałeś? - obraziła się Jazz.- Pojęcia nie miałam,że Red mieszka w pobliżu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne