Jerzy Żuławski trylogia ksiezycowa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rzucałem do-tychczas siew, plonu ja zbierać nie będę, ale chcę pługiem przeorać ziemię, iżby ziarnow niej nie zaginęło.Wy jesteście trzosłem�v y i lemieszem, i radłem, które woóę po twardych zagonach,odwalając skiby i niszcząc na nich bujną zieleń chwastów.Powstawać będą przeciw wam,iż burzycielami jesteście, ale wy ufajcie mi i słowom moim, które do was mówiłem.Nie przyszedłem was uczyć pokory ani poddania się, ani cierpliwości bezczynnej, aniwyrzeczenia, które żadnych nie przynosi owoców.Mówię wam tylko: myślcie więcej o dniu jutrzejszym niż o chwili obecnej, więcejo pokoleniu przyszłym aniżeli o tym, co żyje około was.Oto założymy tutaj kuznię ognia,który przyszłe wieki oświetli, i dom burzy, co odświeża zgniłe powietrze w południe.�v w ręk óiś: rąk.�v x zabieżeli tu: zastąpili.�v y trzos o a.trz s o część pługa w kształcie noża do odcinania skiby w płaszczyznie pionowej.rzy ż a ski Trylogia księżycowa 281Tak mówił wonczas Zwycięzca do uczniów swoich, którzy go słuchali w milczeniu,znacząc w pamięci słowa, które powieóiał.I od onego dnia osiadł Zwycięzca w świątyni w pośrodku miasta, które jest przyie yc Stawac , i zamknął się w niej z przyjacioły�w p swymi, by go snadz�w � nie naszlipodstępem wrogowie, którzy już wówczas umyślili go zabić.A którzy chcieli nauk jego słuchać, przychoóili we dnie i w nocy, a on szedł z nimi nadach i tu w obliczu nieba i morza powiadał im to wszystko, o czym już była mowa w tychksięgach.Jeśli zaś spostrzegł zło albo posłyszał o jakiej nieprawości arcykapłańskiej, tedyposyłał luói uzbrojonych i karał.Czekał zaś Zwycięzca na przyjaciela i sługę swego Jereta, który był za morzem; napisałbył bowiem listy po niego, aby przybywał z mocą, jaką zebrać zdoła, gdyż czas już uczynićład na księżycowym świecie.Po trzech dniach i trzech nocach atoli na Jereta przybywającego napadł w droóeszern, którego chował sobie arcykapłan Elem, aby niszczyć nim luói, i zabił go.Posły-szawszy o tym, Zwycięzca zapłakał gorzko i przez długi czas nie przyjmował pożywienia,żałując przyjaciela i sługi.Kiedy jednak południe było na niebie, zawołał uczniów i tak do nich powieóiał: Jesteśmy tutaj osaczeni i nic dobrego zóiałać nie możemy, gdyż wrogowie wiążąnam ręce, dybiąc na każdym kroku na życie nasze.Zbierzcie się oto wszyscy, a opuścimy to miasto i pójóiemy w ra ieg nowy, kędyZiemię widać na nieboskłonie.Tam uczyć was będę i mówić słowa ostatnie, które sąjeszcze to powieóenia, nim los się mój dopełni.Tedy zebrali się wszyscy i oóiawszy się, przypasali broń i ruszyli razem ze Zwycięzcąku bramom miasta, ażeby wyjść na równinę.Ale bramy zastali zaparte.Arcykapłan Elem bowiem posłyszał był już, iż Zwycięzcachce ujść z uczniami swymi, i umyślił go zabić, nim odejóie.Poczęli tedy luóie tłuc w bramy, aby uczynić w nich wyłom, ale tejże chwili przy-bieżeli posłowie od arcykapłana i udawszy pokorne twarze, błagali Zwycięzcę, aby nieodchoóił, lecz poszedł jeszcze do Jego Wysokości, który zwołał wielkie zgromaóenieludu i tam w obliczu wszystkiego narodu księżycowego chce uczynić z nim zgodę.Zwycięzca wieóiał, iż arcykapłan zło zamierzył w sercu, ale poczuł, że to jest los jego,którego już nie uniknie, i przykazawszy uczniom czekać spokojnie pod murami, poszedłsam, mając posłów Elema koło siebie z obojego boku�w �.A kiedy weszli w boczną ulicę, tak że stojący podle bram uczniowie nie mogli wióieć,co się z mistrzem óieje, wyskoczyli siepacze arcykapłańscy zza węgłów i narzuciwszyZwycięzcy długie sznury na głowę i ręce, obalili go znienacka na ziemię.Uczniowie, krzyk jego posłyszawszy, chcieli mu bieżyć�w � na pomoc, aliści�w t woj-sko, dotychczas po domach sąsiednich ukryte, wypadło z nagła i otoczywszy garść luóiprzeważającą siłą, wiązać zaczęło zmieszanych utratą mistrza i woóa.Rozóiał pięćóiesiąty óiewiątyTak tedy�w u Zwycięzca, podstępem ujęty, stawion�w v miał być przed sąd arcykapłań-ski.Wprzódy jednak dla większego urągowiska zawleczono go w więzach do sklepu�w wpoóiemnego w świątyni i przykuto do ściany, kędy�w x niegdyś trzymany był szern Aw3,dawny wielkorządca, przez Zwycięzcę ongi�w y w pierwszej bitwie ujęty.Szern ten umknął był z Elemową pomocą i chował się w ukryciu pod jego opieką,jako się już rzekło.�w p z rzy acio y (daw.) z przyjaciółmi.�w �sna (daw.) tu: przecież.�w �z obo ego bok óiś: z obu boków.�w �bieży (daw.) iść, biec, podążać.�w t ali ci (daw.) ale, lecz, jednakże.�w u te y więc.�w v stawion óiś: stawiony; postawiony.�w w skle (daw.) pomieszczenie sklepione; komnata, piwnica.�w x kę y (daw.) góie.�w y ongi niegdyś, kiedyś.rzy ż a ski Trylogia księżycowa 282Otóż kiedy siepacze odeszli, pozostawiwszy Zwycięzcę samym, szern ten zjawił sięprzed nim, a usiadłszy na stosie porzuconych ksiąg świętych, w których spisana byłaObietnica, począł mu urągać [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne