Wypracowania w postaci ĹciÄg(druk)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kobiecość zwykła się nam kojarzyć z kokieterią, urodą i wrażliwością.W ustach niektórych ludzi to pojęcie zyskuje czasem negatywny wydźwięk, bo interpretują to jako zbytnią drobiazgowość i czułość, przesadną delikatność.Często podsumowują to słowami: „Ach! To przecież takie kobiece”.Czy ta opinia jest słuszna? Wydaje mi się, że nie.Takie rozumowanie jest bowiem nacechowane konserwatyzmem i bardzo jednostronnym spojrzeniem na kobiety.Być może moje słowa zabrzmią bardzo feministycznie, ale twierdzę, że ograniczanie charakteru kobiecego do romansowych skłonności i przesadnej delikatności jest błędne.Już bowiem w Biblii pojawiają się fragmenty głoszące chwałę kobiet:Kobieta nie rozporządza własnym ciałem, lecz jej mąż;też i mąż nie rozporządza własnym ciałem, ale żona.(I List do Koryntian)Prawa kobiet i mężczyzn są zatem równe - kobieta jest uzupełnieniem mężczyzny i vice versa.Tak więc oboje mogą mieć szlachetne ideały i swoją postawą służyć innym.Literatura dostarcza nam wielu przykładów pięknych i szlachetnych postaci kobiecych.Zanim jednak przyjrzymy im się bliżej, proponuję wyjaśnić znaczenie słów „piękny” i „szlachetny”.Piękno nie ogranicza się bowiem do urody, ale obejmuje również zalety osobowościowe.W tym przypadku mamy do czynienia z platońskim rozumieniem piękna, w myśl którego jest ono jedną z najwyższych wartości, równą dobru i prawdzie.Zdaniem Platona wewnętrzne piękno jest w stanie zapewnić człowiekowi nieśmiertelność.Kobiety piękne i szlachetne to zatem osoby godne naśladowania ze względu na ich pozytywne przymioty.Aby udowodnić, że płeć piękna ma, oprócz urody, także inne, ważniejsze zalety, przyjrzyjmy się kilku bohaterkom literackim.Jako pierwszą, gdyż, moim zdaniem najsilniejszą, reprezentantkę płci pięknej chciałabym przedstawić Antygonę - tytułową bohaterkę tragedii Sofoklesa.To bowiem niezwykła kobieta, potrafiąca zażarcie i do końca bronić swoich racji.Cechuje ją bezkompromisowa wierność własnym zasadom - mimo kategorycznego zakazu Kreona, decyduje się wypełnić prawo Boskie i pochować Polinejkesa.Jest wyjątkowo odważna - z premedytacją łamie prawo ustanowione przez władcę, by zapewnić bratu godne przejście w zaświaty.Dla miłości i zgodności z wyznawanymi ideałami gotowa jest złożyć ofiarę z życia.Jest przy tym w pełni odpowiedzialna za swe czyny, nie ucieka przed konsekwencjami własnych zachowań.Nie godzi się również na propozycję Ismeny, która pragnie współodpowiadać za popełnione przestępstwo.Antygona daje świadectwo ogromnej siły charakteru, tkwiącej w kobietach.Jest samodzielna, gdyż sama decyduje, co uznać za słuszne i w jaki sposób postępować.Spadkobierczynią pewnych cech Antygony nazwać można bohaterkę wiersza Adama Mickiewicza Śmierć Pułkownika.Jest nim, jak sam poeta mówi:Litwinka, dziewica - bohater,Wódz Powstańców - Emilija Plater.Jej nieugiętą, żołnierską postawę podczas powstania listopadowego artysta uznał za precedens godny upamiętnienia.Przedstawił więc Plater jako wyjątkowo walecznego wojownika, który mimo że był reprezentantem płci pięknej, dorównywał odwagą i poświęceniem innym dowódcom.Miernikiem wielkości Emilii uczynił Mickiewicz ogrom żalu, jaki żołnierze i prości ludzie okazali przy jej śmierci.Przy umierającej czuwały bowiem tłumy wieśniacze, które zbiegły się z okolicznych wiosek, oraz partyzanci, którym przewodziła.Odejście bohaterskiej dziewczyny wzbudza gorycz i smutek nawet u najbardziej oswojonych ze śmiercią kościuszkowców:Nawet starzy Kościuszki żołnierze,Tyle krwi swej i cudzej wylali,łzy ni jednej - a teraz płakaliI mówili z księżami pacierze.U wielu zgromadzonych przy zwłokach rycerza zaskoczenie wzbudza fakt, iż ten nieprzeciętnej odwagi wojownik okazał się kobietą.Jej łagodne oblicze i dziewczęce kształty nie pasują bowiem do wizerunku pułkownika zaprawionego w boju.Ale to właśnie kobieca czułość i wrażliwość stała się przyczyną ogromnego przywiązania, jakim darzyli ją ludzie.Ta krucha kobietka umiała w doskonały sposób wyważyć w sobie cechy mężnego bojownika i delikatnej niewiasty.Pogodzenie bezwzględności i surowości z ciepłym i matczynym stosunkiem do żołnierzy uczyniło z niej świetnego dowódcę.Sławiąc imię Emilii Plater, warto zaznaczyć, iż jest to postać prawdziwa, historyczna, a poetycka wizja jej śmierci zawarta w liryku Śmierć Pułkownika jest tylko oddaniem hołdu bohaterce przez wieszcza.Emilia Plater znacznie odbiega od wizerunku kobiety, jaki funkcjonował w Europie czasów Mickiewicza.Ta szlachetna i dzielna dziewica bliższa jest bowiem mitycznym amazonkom niż romantycznym kochankom rodem od Goethego czy nawet Mickiewiczowskiej Maryli.Przyczyny tego należy upatrywać w nieco odmiennym charakterze polskiego romantyzmu, na którym ogromne piętno wywarło zniewolenie kraju [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne