[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Chcieliśmy wyrwać się z chorego czasu w jakikolwiek inny, przeszły lub przyszły, bylezdrowy.Skorzystaliśmy z tworzącego się właśnie kolapsaru, dokonaliśmy zgodnie zzamierzeniem inwersji, ale przyszłość nas odrzuciła.- To smutne, mój drogi.Przepraszam, jak mam się do pana zwracać?- Nazywajcie mnie Oanem, to imię akurat odpowiednie dla pańskiego jeżyka.- Wracając do tematu naszej rozmowy, postanowiliście w szóstkę uciec z waszegoczasu i waszego społeczeństwa?- Z czasu, ale nie ze społeczeństwa.Byliśmy wysłańcami odsuwaczy końca.- Odsuwaczy końca?- Tak, dobrze mnie pan zrozumiał.Odsuwacze końca to nasi bracia, którzy wysłali nasna poszukiwanie dróg do zdrowego czasu.Naszymi wrogami są przyspieszacze końca,których zachwyca perspektywa rychłej zguby.- Jeśli dobrze zrozumiałem, to miedzy tymi dwoma grupami panuje niezgoda?- Wojna! - zabrzmiała odpowiedz
.- Odsuwacze biją się z przyspieszaczami, żebyprzeszkodzić im w przyspieszaniu, ci zaś napadają na odsuwaczy, żeby nie odsuwali końca.Przyspieszaczy popiera Ojciec Akumulator.- Ojciec Akumulator? U nas to słowo oznacza urządzenie techniczne, nie zaś istotężvwa!- Znalazłem je w waszych mózgach.Słowo to dobrze oddaje naturę władcy, dawcyżycia i tyrana realizującego groz
ną wole Okrutnych Bogów.Romero popatrzył na mnie oszołomionym wzrokiem.Wiedziałem co go dręczy: niejakieś tam spory cudacznych odsuwaczy z przyspieszaczami, lecz to w jakiej formie toczyłasię sama rozmowa.Zgnie-wała mnie ta jego rozterka, wiec powiedziałem:- Pawle, stara się pan być uprzejmy wobec tego pająka, wypytywać możliwie jaknajdelikatniej, żeby nie urazić jego uczuć, a on śmieje się w kułak, bo zawczasu znaodpowiedzi na pytania, o których jeszcze nawet nie zdążyliśmy pomyśleć.Mówiłem to nie odrywając wzroku od Arana, który spokojnie unosił się w powietrzu,gestykulując jedynie - słowo  gestykulacja" wydaje mi się tu najodpowiedniejsze -wężowłosami porastającymi jego głowę.Romero wspomniał mi potem, że podobne włosymiały dawno wymarłe gorgony.Sądzę, że koloryzował, gdyż chociaż dobrze znam ziemskiemuzea zoologiczne w żadnym z nich nie widziałem bodaj wizerunku gorgony.Oan doskonale wiedział, o co mi chodzi, ale ani myślał spełniać mego życzenia.Romerowi nie pozostawało wiec nic innego jak kontynuować wypytywanie:- Mamy zatem odsuwaczy i przyspieszaczy końca, dawce życia i tyrana OjcaAkumulatora, wreszcie Okrutnych Bogów.Nie jestem pewien czy ziemskie określenie  bóg"jest odpowiednie dla realnych istot z waszego świata.Nasi bogowie są tworami fantazji nieposiadającymi rzeczywistych odpowiedników.Rozumie mnie pan, szanowny Oanie?- Tak.Pojecie  bogowie" zaczerpnięte z pańskiego mózgu całkowicie odpowiadanaturze samowładców Trzech Mglistych Słońc.Trzeba jedynie dodać epitet  okrutni" (słówko epitet" zabrzmiało wyraz
nie w moim mózgu), bowiem ci samowładcy są pozbawieni litości.Przyspieszacze są posłuszni nakazom Okrutnych Bogów, odsuwacze zbuntowali sięprzeciwko nim.- Widział pan kiedykolwiek któregoś z Okrutnych Bogów?Wnoszę bowiem, że jest ich wielu.- Tak.Jest ich wielu i mogą przybierać każdą postać.Okrutni Bogowie wiedzą o naswszystko, ale nie pozwalają, abyśmy wiedzieli cokolwiek o Nich.Wasze słowa  szatańskispryt" dokładnie wyrażają ich stosunek do nas.Są bogami zagłady, bogami-diabłami.Byliśmy niegdyś wielkim narodem, a teraz staliśmy się nędznym plemieniem, bo taka byłaIch wola.- Rozumie pan coś z tego, Eli? - zapytał Romero.- Tylko jedno: istnieje potężna cywilizacja, która niezbyt się patyczkuje z Aranami.Być może są to Ramirowie, których szukamy.W każdym razie wedle słów Oana cywilizacjata nie przedstawia się w najlepszym świetle.Romero wyczerpał swoje pytania i rozmowa stała się ogólna.Jedynie Włóczęga, Elloni ja nie zadawaliśmy Oanowi żadnych pytań.Smok zawsze wolał słuchać i analizować, Ellonczuł się najwyraz
niej urażony, że przestał być ośrodkiem powszechnego zainteresowania, cozaś do mnie, to wszystkie pytania, które mi się nasuwały, zadali już przede mną inni, dziękiczemu mogłem wytworzyć sobie obraz świata Aranów.Pająkokształtni zamieszkiwali drugą planetę spośród dziewięciu obiegających TrzyMgliste Słońca, najprawdopodobniej gwiazdę potrójną.Na pozostałych ośmiu planetach życiesię nie rozwinęło.Zachowały się podania o tym, że niegdyś Trzy Słońca były jasne i czyste, asami Aranowie tworzyli potężny naród: Udało się im pokonać przyciąganie planetarne iwyruszyć w przestrzeń kosmiczną.Kunszt budowy statków galaktycznych został już dawnotemu utracony i jeden tylko pojazd zachował się w grotach Ojca Akumulatora.Ten właśnieaparat porwali odsuwacze, kiedy postanowili spróbować ucieczki w przyszłość.Przez wiele tysięcleci nikt nie słyszał o Okrutnych Bogach, aż pojawili sięnieoczekiwanie, rozmącili Jasne Słońce, zasnuli duszącym pyłem planetę.Burze elektrycznezaczęły wysysać energie z ciał Aranów tak skutecznie, że po każdej burzy powierzchniaglobu pokrywała się tysięcami ich zwłok.Aranowie próbowali walczyć, budować statki pochłaniające pyły kosmiczne, któregromadziły rozproszoną materie, rosły i stopniowo przekształcały się w niewielkie planetki.Dwie takie sztuczne planety zbliżyły się do Trzech Mglistych Słońc i zaczęły spychać pył nate gwiazdy.Do tego momentu Aranowie zupełnie nie interesowali potężnych przybyszów.Teraz zaczęli działać.Statki-wymiatacze zostały zniszczone w stoczniach i w kosmosie, agwiazdoloty, które zdążyły już przekształcić się w planety -wyrzucone poza granice układu.Teraz krążą gdzieś, pochłaniając napotkany po drodze pył i niszcząc niewielkie ciałakosmiczne, gdyż zostały skonstruowane w ten sposób, że jedynie stały dopływ materiiutrzymuje te nibyistoty przy życiu.- Jeden z tych kosmicznych drapieżców napadł na nas - zauważył Romero - ale goodrzuciliśmy.- Lepiej byłoby, gdybyście go zniszczyli - powiedział Oan.- Taki statek po wyjściuspod kontroli może sprowadzić wiele nieszczęść.Po zniszczeniu kosmicznych odkurzaczy uległy zagładzie również zwyczajnegwiazdoloty, które przed dalekimi rejsami akumulowały energie na niskiej orbicie wokółTrzech Słońc [ Pobierz całość w formacie PDF ]