opracowanie epok

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jest to utwór poetycki o tonie elegijnym i charakterze żałobnym, poświęcony wspomnieniu osoby zmarłej, rozpamiętywanie jej zalet i uczynków.Gatunek ten ukształtowano w antyku, a do poezji polskiej wprowadził go Kochanowski.ltraktatlRozprawa obszernych rozmiarów podejmująca podstawowe problemy danej dziedziny wiedzy.Występuje często w tytułach prac filozoficznych.lkazanie, homilialPrzemówienie o treści religijnej, wygłaszane podczas nabożeństwa, objaśniające teksty religijne i zawierające pouczenie moralne.Kazania średniowieczne wprowadzały realia życia codziennego w celu ilustrowania nauk moralnych.W okresie reformacji zbiory kazań przybrały charakter utworów literackich niekoniecznie pełniące funkcje użytkowe.Kazania sejmowe Skargi w proroczym tonie przeciwstawiły ideały heroizmu i patriotyzmu wzorom życia ziemiaństwa.lsielankalJest to gatunek poetycki wywodzący się z antycznej Grecji (idylla Teokryta), obejmujący utwory utrzymane w pogodnym tonie.Opowiadają one o życiu pasterzy lub wieśniaków.Gatunek ten w starożytnym Rzymie rozwinął Wergiliusz.Znany był również w czasach nowożytnych i oznaczał wówczas wierszowany utwór o formie monologu włożonego w usta postaci literackiej na ogół pasterza, z przeważającym udziałem elementów dialogowych i opisowych.Do literatury polskiej ten gatunek wprowadził Kochanowski.Obok sielanki narracyjne występował również sielanka dialogowa, sielanka udramatyzowana.Tematyka z życia pasterskiego lub wiejskiego przedstawiana była w sposób realistyczny lub konwencjonalny (sielanka konwencjonalna).Dla sielanki staropolskiej charakterystyczna była dwupłaszczyznowość, polegająca na występowaniu podmiotu wypowiedzi (i sytuacji) oraz wypowiedzi przytoczonej.W sielance wyrażała się tęsknota za życiem natury i niechęci do miasta, charakterystyce to dla kultury dworskiej z właściwym jej pragnieniem zwrotu do ludowości.lnowelalOd włoskiego słowa „novella” co oznacza nowość.Jest to krótki utwór epicki, który charakteryzuje zwięzłość kompozycji (wyraźny punkt kulminacyjny, puenta), ograniczenie liczby postaci, wprowadzenie tylko jednego wątku, skupienie się na jednym tylko problemie, jeden punkt widzenia.Ukształtowała się ona we Włoszech w renesansie.Stała się środkiem wprowadzenia do literatury środowiska mieszczańskiego z jego życiem codziennym i ludźmi, problematyką obyczajową i psychologiczną, co wyraźnie odróżniało ten gatunek od epiki wierszowanej.lReligijność Mikołaja SęPa-SzarzyńskiegolMikołaj Sęp-Szarzyński to twórca renesansu, ale wprowadza on elementy barokowe.W jego poezji zauważamy brak pogody ducha czy afirmacji życia.Na pierwszy plaan wysuwają się sprawy religijne.Stawia człowieka wobec siły jaką jest Bóg.Utwory jego to zbiór sonetów.Wydał tomik „rymy, albo wiersze polskie”.Sonet IVCzłowiek walczy z pokusami i słabościami świata.Pierwsza strofa mówi o sytuacji człowieka w świecie.Ciągła walka z hetmanem ciemności-szatanem, który popycha ludzi do zła.Ciało dąży do przyjemności i szkodzi duszy.Pokój duszy jest szczęściem, ale dusza ludzka nie ma spokoju i musi walczyć.Jest to dramatyzm ludzkiego życia.Człowiek jest skazany na rozdwojenie między pragnieniem, a niespełnieniem.Różni się to od humanizmu chrześcijańskiego w którym nie ma diabła w przeciwieństwie do liryki Sępa-Szarzyńskiego.Świat jest miejscem gdzie czekają na ludzi pokusy prowadzące do nieszczęścia i braku zbawienia.Człowiek uzależniony jest od czynników zewnętrznych.Dusza i ciało to dwie części ludzkiej naatury.Ciało jest prymitywnie ziemskie i pragnie rozkoszy.Dusza zaś dąży do doskonałości, obce są jej pragnienia ziemskie.Stąd ból w człowieku w pragnieniu rozkoszy i jednoczesnym dążeniu duszy do doskonałości.Człowiek może zwyciężyć tylko przy pomocy Boga.Sam jest słaby i wątły i nie radzi sobie z rozdwojeniem.W świecie stworzonym przez Boga, panoszy się szatan, a człowiek skazany jest na walkę, której patronuje Bóg.Świat nie jest doskonałością.Bóg w swej wielkości pozostaje niewzruszony i obojętny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne