michala foucaulta uzasadnienie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wyjeżdżał wtedy na wykłady m.in.doPrinceton, do Chicago (na zaproszenie Mir�ei Eliadego) i Los Angeles.W 1970został członkiem Akademii Inskrypcji i Literatury, zaś 26 pazdziernika 1978 Akademii Francuskiej (zajął fotel po Jacques u Chastenet).Był człowiekiem niezwykłej pasji, skromności i erudycji.Znał trzydzieścijęzyków.Opublikował około sześćdziesięciu książek, a także niezliczoną ilośćartykułów.Unikał natomiast uczniów i nigdy nie wypromował doktoratu (uważał,że ludzi należy powierzać ich własnemu geniuszowi, a za swoje błędyodpowiadać osobiście).Zmarł 11 listopada 1986.Do najważniejszych publikacji Dum�zila zalicza się Mythe et �pop�e(trzytomowe opus magnum), La religion romaine archa�que; Heur et Malheur duguerrier, aspects mythiques de la fonction guerri�re chez les Indo-Europ�ens oraz44aaTTnnssFFffooDDrrPPmmYYeeYYrrBB22.BBAAClick here to buyClick here to buywwmmwwoowwcc.AAYYBBYYBBr rMarcin Bogusławski, Michela Foucaulta uzasadnienie metafizyki władzyLes dieux souverains des indo-europ�ens.Ważnymi kontynuatorami teoriiDum�zila są Stig Wikander, Jo�l Grisward i Daniel Dubuisson.Styl pracy i ideowe zaplecze Dum�zilaMetoda i analizowany korpus tekstówPrezentację teorii Dum�zila powinna poprzedzać analiza stylu jego pracynaukowej 52, a także prezentacja językoznawczego i historyczno-kulturowegofundamentu, w którym zakorzeniona została Dum�zilowska mitologia [por.SL, s.32].Z całą pewnością stwierdzić można, iż preferowany przez Dum�zila stylpracy wyczerpuje znamiona metody filologicznej.Francuski mitoznawcakoncentrował się przede wszystkim na lekturze, komentowaniu i interpretacjitekstów tradycji 53, w czym moim zdaniem nawiązywał także do najlepszychtradycji metody scholastycznej.Do kanonu pism, gruntownie badanych przezDum�zila, należały głównie zabytki kultury indyjskiej, staroirańskiej, rzymskiej,osetyńskiej i germańskiej.Pierwszą grupę wśród wymienionych pism stanowią indyjskie hymnywykorzystywane jako teksty liturgiczne i zgrupowane w cztery zbiory: Zg-vedę(tj.Wedę wierszy), Sma-vedę (tj.Wedę melodii), Yajur-vedę (tj.Wedę formułmagicznych) i Atharva-vedę (tj.Wedę zaklęć magicznych). Do każdego z tychzbiorów należą komentarze Brhmana, podające mistyczną interpretacjęrytuału 54.Kolejna podgrupa tekstów wedyjskich to Sutra, zawierającaszczegółowe pouczenia dotyczące stosowania rytuałów.Obok tekstów wedyjskich(a spośród nich zwłaszcza Zg-vedy) w centrum zainteresowania Dum�zilaznajdowały się nadto dwa zabytki najstarszej poezji sanskryckiej, tj.Mahbhratai Rmyana.Mahbhrata jest utworem liczącym ponad 100 000 ślok,powstałym między IV w.p.n.e., a IV w.n.e.Według tradycji jej autorem byłVysa, którego imię oznacza nie tyle konkretnego autora epopei, ile zbieracza52T.Bartoś, Tomasza z Akwinu teoria miłości, Homini, Kraków 2004, s.15.53Tamże, s.9.54T.Pobożniak, Języki indyjskie, [w:] L.Bednarczuk, Języki indoeuropejskie, t.I, PWN,Warszawa 1986.45aaTTnnssFFffooDDrrPPmmYYeeYYrrBB22.BBAAClick here to buyClick here to buywwmmwwoowwcc.AAYYBBYYBBr rMarcin Bogusławski, Michela Foucaulta uzasadnienie metafizyki władzyustnych tradycji.Utwór ten, będąc zasadniczo opowieścią o losach dwóchhinduskich dynastii (Pandu i Kuru), wchłonął na przestrzeni wieków wiele glos,narracji moralizatorskich, a nawet cały filozoficzny traktat (Bhagavadg%2łt).Uzupełniony jest także o dodatek referujący losy Kriszny, będącego wcieleniemboga Wisznu.RmyaGa z kolei jest epopeją o zwartej budowie i liczy 24 000ślok. Powstanie rzeczywiste [tego dzieła] datuje się na okres między II w.p.n.e.a II w.n.e. 55Drugą grupę tekstów reprezentuje przede wszystkim Awesta.Zbiór ten wswej dzisiejszej postaci uformował się zasadniczo w czasach Sasanidów (226-642), najprawdopodobniej w V w. 56.Wydaje się, że obejmuje ona zaledwiećwiartkę literatury stworzonej przez zoroastryjczyków.Przechowane w niej tekstyróżnią się między sobą tak treściowo, jak i pod względem używanego przezautorów języka.Starsze partie Awesty, spisane w dialekcie Gth, mająodzwierciedlać pierwotną naukę Zarathusztry.Głoszą one religię ufundowaną naaksjologicznym dualizmie, mitygowanym przez ontologiczny monizm.(& )Młodsza Awesta natomiast obejmuje teksty religii synkretycznej, w której obokAhura Mazdy czczone są także inne bóstwa, które miały zniknąć w wynikudziałalności Zarathusztry, gdzie elementy dualistyczne są wcześniejsze.Dla tejreligii wygodna może być nazwa zoroastryzm 57.Osetyńską grupę tekstów stanowi epopeja o Nartach, legendarnychbohaterach porównywalnych z germańskimi Nibelungami.Jak podaje WojciechSkalmowski cykl ten spisał po raz pierwszy rosyjski iranista W.F.Miller iopublikował w latach osiemdziesiątych XIX wieku58.Z kolei do zasadniczego korpusu tekstów germańskich należy zaliczyćEddę starszą i młodszą.Edda starsza stanowi archaiczny, pochodzący z IX w.n.e.zabytek piśmiennictwa islandzkiego.Składa się z 29 pieśni, z których dziesięćpierwszych poświęcono bogom, a pozostałe legendarnym bohaterom.Eddamłodsza z kolei jest dziełem pochodzącym z XIII wieku.Jej autorem był islandzkipoeta Snorri Sturluson.Najważniejszy, z naszego punktu widzenia, fragmentdziała Sturlusona stanowi niewątpliwie część druga Eddy, zawierająca przekazy o55Tamże, s.109.56J.Reczek, Języki staro- i średnioirańskie, [w:] L [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne