[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.La nigra virino60,,Mi sentas, ke io okazos,” li diris.“Por diri la veron, mi anka˘u sentis min iom malkuraˆga mem.”“La vagonaro, kiun mi devis konduki, estis longa, multepeza kaj konsistis preska˘u nur el person-vagonoj.Mi fariˆgis nerva ˆce la penso havi sub mia flego kaj respondeco tiel multajn centojn dapersonoj.”“Mi ridis je mi mem pro mia malkuraˆgo, kiam mi unuigis la lokomotivon kun la vagonaro kajposte esploris kaj trovis, ke ˆcio estas preta.La signo eksonis, kaj ni ekvojaˆgis en la blovegadon.Lamallumo estis netrapenetrebla, nur de la lanterno sur la anta˘uaˆo de la lokomotivo estis distrataanta˘uen elektra lumo.Jim metadis diligente en la fajron kaj subtenadis la plej altan premon deaero tiel, ke ni iris anta˘uen, kiel furioj.”“Apud la unua stacio, kie ni haltis, por preni akvon, mi ekzamenis precize, ˆcu ˆcio estas en ordo, kaj Jim esploris la lanternon.ˆCio estis bona, kaj ni veturis pluen.”“La mallumo fariˆgis, se estas eble, pli firma.La pluvo falis ankora˘u per riveroj.Subite mi vidistra la pluvo kaj nebulo glitantan anta˘u ni gigantan virinan figuron, envolvitan en longan nigranmantelon, kiu flugis en la blovado.ˆSi ˆetis siajn brakojn posten kaj anta˘uen, ˆgis ˆsi nevidebliˆgis.”“Mi estis tute muta de miro kaj forgesis fari ian signon al Jim, kiu staris anta˘u la forno.Kiam liekrigardis returnen, li ekkriis: ,,Halo, Frank! kio estas? vi elrigardas, kiel vidinto de spiritoj!”“Mi nenion respondis.Miaj pensoj estis okupitaj je la stranga figuro, kiun mi vidis.”5.La nigra virino61“Nun ni estis proksime de Rock Creek, kie ponto kondukas super profunda rivero.”“Mi fariˆgis pli nerva ol anta˘ue.Ni veturis rapide, kaj signo estis donita de la stacio de RockCreek, kiu estas nur unu mejlon malproksima de la ponto.Kiam ni pasis preter la stacio, mi a˘udis,ke Jim ekkriis.Mi kuris al li kaj vidis lin tremantan de teruro.Li montris eksteren en la mallumon, kaj kiam mi ekrigardis, teruro atakis min mem.”“Tie sur la reloj montriˆgis tiu sama giganta virino, kiel anta˘ue, jen trankvila, jen en la plej sovaˆgadanco.,,Frank,” murmuretis Jim kun malfacileco, ,,ne iru sur la ponton! Pro la ˆcielo, ne faru tion ˆci! Ne iru, anta˘u ol vi scias, ke ˆcio estas en ordo!”“Mi ne povis kontra˘ustari al la penso haltigi la vagonaron kaj malfermis la ventolilon kiel ebleplej forte.Apena˘u ni haltis, mi povis a˘udi la akvon, kiu muˆgis en Rock Creek rekte anta˘u ni.Kiammi eliris el la maˆsino, la konduktoro venis al mi renkonte.”“,,Kio estas? Kio estas?” li demandis.Mi sentis min tre konfuzita.Nun estis videbla jam nenia giganta virino.Ni ne povis vidi pli malproksime ol unu metron a˘u du anta˘uen super la reloj.Minenion vidis, sed diris: ,,Mi ne scias, kio estas, sed ˆsajnis al mi, ke mi vidis grandan nigran spiriton, kiu etendis la brakojn kaj faris al mi signon ne iri plu.” La konduktoro rigardis min tute mirigita.,, ˆCu vi estas freneza, Frank?” li diris.— ,,Oni ˆgin preska˘u povus kredi.Sed ni estas ja en laproksimeco de la rivero, kaj ni povas esplori.”“Ni prenis niajn lanternojn kaj iris anta˘uen.Jim ricevis la ordonon gardi la maˆsinon.Sed apena˘u5.La nigra virino62ni faris kelkajn dekojn da paˆsoj, ni haltis, rigidigitaj de teruro.Anta˘u niaj piedoj estis profundafa˘uko, kie la rivero muˆgis, ˆsveligita de la printempaj pluvoj.Kiam ni nin returnis, ni vidis la nigranvirinan figuron, kiu dancadis en sovaˆgaj turnoj.La konduktoro rigardis anta˘ue la fa˘ukon, postemin.”,, ˆCu tion ˆci vi vidis, kiam vi haltigis la vagonaron?” ,,Jes.” ,,Io alia, ol feliˆco, nin savis tiun ˆci nokton.”“Ni reiris malrapide al la vagonaro, plenaj de pensoj kaj kun malgaja animo.Diversaj veturantoj venis renkonte al ni.Inter ili sin trovis dekokjara junulo el ˆCikago, kiu estis pli rapidepensanta, oliu el ni.Kiam li ekvidis la nigran virinon, li iris al la lokomotivo kaj enrigardis en la lanternojn, kiuj staris tie.,,Tie ˆci estas nia nigra virino!” diris la ˆCikaga junulo.Kaj tie estis efektive tiusama insekto, kiun vi vidas sub tiu ˆci vitro.Kiam mi malfermis la lanternon, ˆgi flugis kontra˘u lareflektoron.”“Jen estas la tuta historio, mia sinjoro.Kiam la insekto flugis anta˘u la elektra lumo, ˆgi ˆetisombron, kiu similis virinon, svingantan la brakojn.Ni ne scias, kiel ˆgi eniris, sed kredeble ˆgi eniristiam, kiam Jim esploris la lanternon apud la akvostacio.Kiel ajn ˆgi estis, ˆgi savis nian vivon pertio, ke ˆgi min timigis per tiu nigra virino.”“Jen estas la ka˘uzo, ke tiu ˆci malgranda insekto estas sub vitro kaj en kadro.Tio ˆci estas, pormin memorigi, kiel ni estis savitaj per tiu ˆci insekto.Jes, vi nomas ˆgin okazo, — mi kredas, ke ˆgi5.La nigra virino63estis sendaˆo de Dio.”“ ˆCio en ordo!” ekkriis la konduktoro, elirante el la telegrafa stacio, portante paperon en la mano.Jim, la hejtisto, venis en la maˆsinon, kaj mi en mian vagonon.6.La karaj braceletojTiu rakonto aperis en LE de Marto 1892.Estis en la plej gloraj tagoj de la unua franca imperio.Parizo estis tre gaja [ Pobierz całość w formacie PDF ]