[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiam la postantagon matene sinjoro Beyer adiaûis ilin, ili ploris kajakompanis lin pecon da vojo kun avinjo.SinjorinoProôková provizis lin çiam por la vojiro per tiom daman¸aîoj, kiom li povis nur porti. Nu, venontan jaron,se plaços al Dio, ni nin refoje revidos; estu sanaj! Tielli adiaûdiris, foirirante longpaÿe.La infanoj poste dumkelkaj tagoj rakontis al si pri la miraîoj kaj teruroj enKrkonoôe, pri sinjoro Beyer, kaj ¸ojatendis jam denovela venontan printempon.42AVINJOeLIBRO IV rom la jarrevenaj festoj, estis çiu dimanço, je kiu laKinfanoj precipe ¸ojis.En dimanço ilin avinjo ne ve-kis, kiam ili estis levi¸ontaj, tiam ÿi estis jam longe en laurbo por partopreni frumeson, çar tiun çi meson, ÿi, kielmaljuna mastrino estis kutiminta çeesti.La patrino, kajkiam la patro estis hejme, eç li, iris al la solena meso, kajtiam iris, se estis bela vetero, la infanoj kun ili, renkon-te al avinjo.De malproksime, apenaû vidante avinjon, ili43AVINJOeLIBROvokis al ÿi, galope kurante al ÿi, kvazaû ili ÿin la tutan ja-ron ne estus vidintaj.En dimanço avinjo ÿajnis al ili çiamiel alia, la viza¸o pli hela, pli afabla; ÿi estis ankaû pli belevestita: sur la piedoj novajn nigrajn pantoflojn, sur kapoblankan kufon kun  kolombino el amelumitaj blankajgalonoj; ¸i sidis sur ÿi super la nuko kvazaû viva birdo.La infanoj rakontis al si, ke avinjo estas en dimanço  te-rure bela.Ordinare, kiam ili venis al avinjo, çiu volis ion porti.Do, unu ricevis rozarion, la dua tukon, sed Barunka, kiella plej maljuna, portis çiufoje la platkorbon.Sed pro tioçiam naski¸is nelaûdindaj kriadoj, çar la knaboj estis sci-volaj kaj volis rigardi en la platkorbon, kion siavice Ba-runka ne volis permesi.La rezulto estis çiufoje akuzo;Barunka devis sin turni al avinjo, ke ÿi insultu la kna-bojn.Sed avinjo, anstataû riproçi, ÿovis la manon en laplatkorbon, disdonis al la infanoj aû pomojn aû ion aliankaj tuj estis sankta paco.Kvankam sinjorino Proôkovádiris çiudimançe:  Mi petas vin, avinjo, alportu al ili ne-nion plu, avinjo çiudimançe al ÿi respondis:  Kiel doestus, se mi al ili nenion portus el la pre¸ejo.Ni ja ankaûne estis pli bonaj! Do, restis kiel antaûe.Kune kun avinjo alvenis la patrino, tio estas la edzinode la muelisto, kaj iafoje ankaû iu baptanino el Òernov,vila¸o, kiu kuÿas plej proksime super la muelejo.La pa-trino portis longan robon kun kamizolo kaj kufon bro-44AVINJOeLIBROditan per ar¸ento.x
i estis malalta virino, rondvanga, kunnigraj gajaj okuloj, ÿi havis mallongan platan nazon, ri-deman buÿon, malgrandan mentonon kaj submento-non, çirkaû la kolo ÿi portis en dimanço perlan kolieron,en labortagoj granatan; sur la brako ÿi havis longan ron-dan korbon plektitan el kano, kun ronda kovrilo, en kiuestis iom da tiu butika spicaîo, kiun la patrino bezonispor la mastrumado.Post la virinoj iris sinjoro patro, ordinare kun iu bap-tano.Se estis varmege, li portis sian helgrizan surtuton,pendigitan sur bastono, sur la ÿultro.En dimanço li ha-vis ciritajn botojn, ¸is mezo de la tibio, kaj supre sur ilikvastojn, kio tre plaçis al la knaboj.La pantalontubojnli havis malvastaj kaj enÿovitaj en la botojn.Sur la kapoli havis altan nigran barankan çapon, sur kiu sur unuflanko de la supro ¸is malsupro estis bluaj kokardoj.Ladua baptano estis ankaû vestita kiel sinjoro patro, nurlonga surtuto, malantaûe ornamita kun faldaîoj kaj pergrandaj plumbaj butonoj, estis verda kaj ne griza; la gri-zan ÿatis sinjoro patro kiel muelisto.La homoj irantaj al la solena meso kaj la revenantoj,salutis sin reciproke en nomo de Dio.Iufoje oni haltis,demandis iuj la aliajn, kiel oni fartas tie, kiel tie; kio oka-zis en Òernov, kio en la muelejo.En vintro oni povis ren-konti nur malmultajn òernovanojn, irantajn en la urbonen pre¸ejon, çar la vojiro sur kruta deklivo estis dan¸era.45AVINJOeLIBROTiam ili iris aû en Studnicen aû en Âervena Hóran, enambaû vila¸ojn la vojo estis pli irebla.En somero tio ne-niel ¸enis ilin, precipe ne la gejunularon [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]