[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Związek powyższych perykop129W Ap wyróżnia się dwa sposoby opisu wydarzeń.Podobnie jak u Ezechiela i Da-niela używa się czasu przeszłego (aoryst) lub przyszłego jak u Izajasza.Jedną z cech tek-stów prorockich jest zamiana czasu przeszłego na przyszły.Prorok przenosi się w przy-szłość w czasie wizji, a następnie opisuje wydarzenia jakby już je widział, używając przytym czasu przeszłego tzw.perfectum profeticum (Iz 5, 15; 9, 1n).Obu sposobów autorużywa często zamiennie.Charakterystyczny przykład znajduje się w rozdziale 11 w kon-tekście zwycięstwa Bestii nad dwoma świadkami (11, 7).Od w.3 aż do w.7 tekst mawyraz
ny charakter prorocki, związany z zapowiedziami odnoszącymi się do przyszło-ści.Czas przyszły czasowników koresponduje z treścią tekstu.W w.8, będącym w bez-pośredniej zależności od w.7, zamiast czasu przyszłego występuje aoryst evstaurw,qh,natomiast w ww.9 i 10 przeważa czas teraz
niejszy czasowników.Autor porusza sięw czasie odwrotnym do normalnego stylu narracyjnego (przeszłość  teraz
niejszość przyszłość), gdyż nie jest ważna dla niego chronologia wydarzeń w sensie ich wystę-powania po sobie, lecz istotna jest ponadczasowa dramaturgia.Por.allo, Saint Jean,CLXVII-CLXVIII; VANNI, La struttura, 242 244; lancellotti, Sintassi, 51 52.130Związki kontekstualne dotyczą treści listów [np.wyrażenie z I obietnicy drzewożycia (2, 7) i pierwsza miłość (w.4), nawiązują do idei początku.Podobna zależność od-nosi się do nakazu podjęcia pierwszych czynów (w.5b)] lub tytułów chrystologicznych,czego najwyraz
niejszym przykładem jest wspomniane powiązanie (zob.2, D) międzykrólewskim tytułem Syn Boży (IV) i słowem Ojciec w 2, 28.rozdział i74z orędziem anielskim, wizją początkową oraz symboliką kolorów, pozwalaje zaliczyć do gatunku apokaliptycznego131.Sześciokrotne użycie czasownika di,dwmi podkreśla charakter jurydyczny(por.6, 11; 11, 18; 16, 6.19)132.Rozstrzygający ton obietnic wraz z we-zwaniami do posłuszeństwa Duchowi może ukazywać zachodzący kontrastmiędzy dekretami imperialnymi i słowem Chrystusa.W ten sposób św.Jansolidaryzuje się z bezkompromisowymi postawami proroków, niejednokrot-nie prześladowanymi przez panujących133.W świetle rzymskich dokumen-tów wyrażenia określające obietnice dla zwycięzców mogą stanowić odpo-wiednik sanctio lub corroboratio134.W ten sposób autor mógł nawiązać doedyktów prawnych, uwypuklając przez to kontrast między słowem Chrystu-sa i rozporządzeniami władzy, sprzecznymi z Ewangelią.Cechy prorockie wykazuje użyta trzykrotnie (2, 11b; 3, 5b.12b) silnanegacja ouv mh,135.Według Allo136 zwrotu tego używano w liturgii podobniejak słowa amh,n.131Różnica między formą prorocką i apokaliptyczną jest niewyraz
na, gdyż w wy-padku Ap obie te formy nachodzą na siebie, wzajemnie się uzupełniając.Szukanie pre-cyzyjnych różnic jest niewłaściwe, gdyż cechą chrześcijańskiej apokaliptyki jest kombi-nacja apokaliptycznych wizji interpretowanych profetycznie.Taka interpretacja próbujeprzemienić chwilę obecną Kościoła poprzez głębsze wniknięcie w sens wydarzeń świataw świetle słowa Bożego.Por.sch�ssler Fiorenza, Composition, 355 358; LANGKAM-mer, Główne, 91; czajkowski, Apokalipsa, 17.132Czasownik ten, podobnie jak słowa: ovrgh, kri,nein (16, 10; 11, 18), misqo,j (11,18; 22, 12) i diafqei,rein (11, 18; 19, 2), był najczęściej używany w osądach niegodzi-wych postaci.Por.mazzaFerri, The Genre, 244.133Czynnik polityczny, tzn.prześladowania ze strony imperatora mogły być po-wodem tego, że autor listów korzystał z formy dostępnych edyktów imperialnych.Por.AUNE, The Form, 204.134Tamże, 203.135Emfatyczne użycie podwójnego przeczenia jest dobitnym sposobem wy-ouv mh,razu negacji wydarzeń przyszłych lub warunkowych.W NT pojawia się łącznie 96 razy,z czego 13 razy jest aluzją do LXX.U synoptyków występuje w mowach Jezusa (Mt 5,18; 15, 15; 16, 18; 18, 31) oraz w cytatach ze ST (A
k 1, 15; 6, 37).W Ap pojawia się16 razy, z czego 13 razy przed czasownikiem w formie aorystu trybu coniunctivus (2, 11;3, 3.12; 15, 4; 18, 7.21.22 [3x].23 [2x]; 21, 25.27), a 3 razy z futurum indicativus (3, 5;9, 6; 18, 14).W listach do Kościołów występuje 4 razy (2, 11; 3, 3.5 [ Pobierz całość w formacie PDF ]