[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jak Swen wróci do Roskilde,doniosą mu.Los królowej będzie wisiał na włosku.On ma od niej dwóch synów i nie musi sięjuż troszczyć o więcej.- Zarad ma rację - wtrącił Jaksa.- Swen nie daruje królowej tego żalu po śmierciOlava.Bolesław pokręcił głową.- To była moja siostra, dopóki mnie słuchała.Zaczęła działać na własną rękę, wbrewmnie, i widzicie, co wyszło!- To Olav ją odrzucił! Gdyby jej plan się powiódł, nosiłbyś ją na rękach! - Zaraduniósł się, ale wiedział, że ma rację.Bolesław też to wiedział.Poza tym kochał Z
więtosławę taką, jaka była.Pokręciłgłową i dodał znacznie łagodniejszym głosem:- W polityce nie ma miejsca na miłość.Po kim ona taka namiętna?Jaksa, Jaromir, Bjornar i Zarad zaśmiali się gorzko i jednym głosem odpowiedzieli:- No, po kim?- Bronicie jej?!- Bronimy.Twoja siostra jest naszą siostrą!Bolesław podstawił kubek Zaradowi i pomyślał, że cała ta historia ze Z
więtosławąmoże sięgać korzeniami znacznie odleglejszych wydarzeń.Czasów, gdy byli bardzo młodzi ina dworze Mieszka gościł wracający z Rusi równie młody Olav Tryggvason.Mieszko przyjąłgo pod dach radośnie.Pokochał tego chłopca o oczach jasnych jak polerowane srebro.A Olavzakochał się u nich w Geirze, ich przyrodniej siostrze.Mieszko chętnie oddał mu córkę zażonę, bo czuł, iż za Olavem idą dalekie, skandynawskie horyzonty.Zresztą nie raz i nie dwaMieszko Olava namawiał, obiecywał, że wesprze jego plany w Norwegii.Wtedy nikt niezwrócił uwagi na Z
więtosławę.Na chmurne czoło po ślubie Olava z jej przyrodnią siostrą.Inawet to, iż Geira krótko po ślubie zmarła, nic nie zmieniło.Mieszko pokochał Olava, ale niena tyle, by dać mu za żonę córkę z legalnego małżeństwa.Stary lis miał zasady.Z
więtosławabyła jego jedyną córką z Dobrawą i on gospodarował nią rozsądnie.Może i bez serca, ale zato z głową.Na aż taki prezent Olav jeszcze nie zasłużył - dokładnie tak powiedział.A potemdodał, że gdyby miał więcej córek, to by z nich ułożył świetlisty, piękny szlak, którydoprowadziłby go do korony.Krótko mówiąc, już wtedy wiedział, że Z
więtosława pójdzie zamąż za Eryka z Uppsali.Dzisiaj Bolesław wie, że siostra wtedy musiała pokochać Olava.Amoże marzyła tylko o władzy? Może chciała być pierwszą kobietą, która zasiądzie nawszystkich trzech skandynawskich tronach? A raczej, że będzie miała wszystkich trzechskandynawskich królów! Bo koronę norweską, jeśli jej tylko Swen teraz nie usunie, i takdostanie.Tyle że bez Olava.Ach, ta opowieść o jej żałobie, o szlochu wilczycy w Roskildewięcej mówi o jej uczuciach niż czyny.- Bjornar, przekażesz mojej siostrze, że zawsze jest dobrze widziana w moim domu.Przyjmę ją z otwartymi ramionami, rad będę także, widząc jej synów ze Swenem.Ale niechnie podejmuje decyzji pochopnie.- Dobrze, Burizlav.- Teraz się zastanówmy, co dalej.Widzę to tak: Swen połknął rybę, która możeprzegryz
ć mu wnętrzności.Nie upilnuje Norwegii, ale za to zaangażuje się tam na dłużej.Todaje mi szansę odciągnięcia Olafa szwedzkiego, mojego siostrzeńca, od Swena.Z tego powodu obecność Z
więtosławy na moim dworze byłaby wskazana.- Swen liczy na to, że jego obodryckie sojusze zabezpieczają mu południe i wschódkraju.Można poczekać, aż na dobre zaangażuje się w Norwegii albo znów popłynie doAnglii, i dobrać się do niego przez Obodrytów - powiedział Jaksa.- Tym bardziej że dzięki Ottonowi masz, książę, otwartą drogę do działań na Połabiu.- I tak, i nie.Obodryci dobrze szafują sojuszami.Dzisiaj udają sojuszników cesarza.Mam wolną rękę, jeśli chodzi o cały Związek Wielecki, ale Obodrytów nie mogę ruszyćwprost.Oni jedni są ochrzczeni.- To poszczujmy ich sobą.Niech Związek wykończy Obodrytów, a my potemzdusimy Związek.- Nie, Jaksa, nie teraz.To jest dość dobry plan, ale tylko dość, nie całkiem.Nie mogęzrobić nic przeciwko Ottonowi.Margrabiowie sascy tylko na to czekają.Będą chcieli pokazaćcesarzowi, że z
le ulokował sojusze, wynosząc mnie.Poza tym chcę rozprawić się z całymPołabiem jedną wielką wojną [ Pobierz całość w formacie PDF ]