[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ró�ne si�y w�ada�y nim i przerzuca�y z jednej ostatecznoS
ci w drug�: od bohaterskiegom�cze�stwa na froncie, fanatycznego patrjotyzmu i ascetycznej cierpliwoS
ci  do barykadulicznych, krwawych wyst�pie� przeciwko carowi lub ubóstwianym przez siebie wodzem.Skruszy� i zniweczy� nazawsze te rozbie�ne si�y, aby ca�e to morze ludzkie pokornie liza�obrzeg, na którym stoi meta komunizmu,  o tej chwili myS
la�, chodz�c po nieprzytulnym po-koju Smolnego pa�acu, W�odzimierz Iljicz Lenin, prezes Rady komisarzy ludowych, dykta-tor, mesjasz Rosji, mkn�cej nieznan� w dziejach ludzkoS
ci drog�.Marszczy� brwi, szarpa� brod� i mru�y� oczy.Wypuk�e, kopulaste czo�o, zdawa�o si�, drga�o i pr�y�o si� pod nawa�nic� szalej�cegow niem orkanu myS
li, lecz serce bi�o równo, oczy patrzy�y zimno, wprost przed siebie, jakgdy-by usi�owa�y z dok�adnoS
ci� niezwyk�� odmierzy� odleg�oS
� do jemu tylko znanych punktów.Podniós� g�ow�.KtoS
dobija� si� do drzwi. WejS
�!  zawo�a� Lenin.Na progu stan�� Chalajnen. JakaS
obywatelka prosi o przyj�cie. rzek� niepewnym g�osem.Lenin nachmurzy� czo�o. Ma jak�S
proS
b�? Mo�e, bur�uazyjna kobieta? Powiada, �e nie ma �adnej proS
by! Lekarka. WpuS
�cie j�, towarzyszu!Po chwili wesz�a ma�a, chuda kobieta, lat 45-ciu w skromnym, czarnym p�aszczu i z welo-nem �a�obnym, spadaj�cym z kapelusza.US
miechn�a si� i radoS
nie zawo�a�a: Nie pomyli�o mnie przeczucie! To jest pan, W�odzimierzu Iljiczu! Nasz m�dry, surowy Wola !173Lenin zmru�y� oczy i jakgdyby si� zaczai�. Wola?  powtórzy�. Tak nazywano mnie tylko w jednem miejscu. W domu mego ojca, doktora Ostapowa, gdzie wyczuto ju� wtedy, �e jest pan   Wol� ! szepn�a wzruszona. Helena?! Helena Aleksandrówna?! Tak!  uS
miechn�a si� rzewnie. Nie pozna�by mnie pan! Du�o wody up�yn�o od chwi-li naszego po�egnania w Samarze! O, du�o!  zawo�a�. Jak�e wszystko si� zmieni�o! Doprawdy, wydaje mi si�, �e stule-cia przemkn�y ju�! Ale, ale! Pani w �a�obie? Czy po ojcu? Nie! Ojciec i m�� dawno ju� umarli.To po synu.Zabito go w Galicji podczas odwrotugenera�a Brusi�owa. To pani wysz�a zam��? Za kogo? Za doktora Remizowa.Jestem te� lekark�  odpar�a.Lenin si� zaS
mia� szyderczo: A widzi pani? Mówi�a mi pani niegdyS
, �e nigdy nie zapomni o mnie.Wszystko si�zmienia.wszystko mija, Heleno Aleksandrówno.Prosz� siada�!To mówi�c, posun�� krzes�o w jej stron� i, usiad�szy na biurku, patrzy� na ni�, badaj�c jejtwarz, oczy, drobne zmarszczki ko�o powiek i ust i przebiegaj�c wzrokiem ca�� jej posta�, odbucików do kapelusza �a�obnego.Pozna� te oczy niebieskie, pe�ne b�ysków dobrotliwych, a gor�cych; przypomnia� usta, jesz-cze S
wie�e i barwne; dojrza� wymykaj�ce si� z pod kapelusza pasemko w�osów z�ocistych. A widzi pani?  powtórzy�, sko�czywszy swoje obserwacje.Podnios�a na niego pogodn� twarz i patrzy�a �agodnemi oczami, bez l�ku i podziwu, tak,jak patrz� doS
wiadczone kobiety na dziecko, chocia�by najcudowniejsze. Czeka�am na pana d�ugo.Póx
niej nadzieja zgas�a nazawsze.Teraz widz�, �e mia�amracj�  powiedzia�a z uS
miechem, bez goryczy. No? Prosz�?  zapyta�, przechylaj�c g�ow� nabok, jakgdyby przygotowuj�c si� do d�u-giego, cierpliwego s�uchania. Bardzo lubiliS
my pana.Wszyscy. zacz�a. Obchodzi� nas bardzo los jego.S�ysze-liS
my coS
-niecoS
o panu, chocia� ci�gle znika� nam z oczu nasz przyjaciel Uljanow! Wi�zienie, konspiracja, nieprzerwane krecie �ycie, wygnanie syberyjskie, emigracja,przekl�ta emigracja, wy�eraj�ca dusz�!  wybuchn��. Tak! Tak!  kiwn�a g�ow�. S�yszeliS
my jednak, �e nasz  Wola Uljanow przeistoczy�si� w grox
nego publicyst�, który si� dziS
podpisywa�   Iljin , jutro   Tulin.Dowiedzia-�am si�, �e podobno pan si� o�eni� na Syberji.Wspomina�a o tem Lepeszy�ska. A  a!  przeci�gn�� Lenin. Wtedy to pani zadecydowa�a, �e ju� nigdy nie powróc�? Nie! WczeS
niej.daleko wczeS
niej. To ciekawe! To bardzo proste!  zaprzeczy�a [ Pobierz całość w formacie PDF ]