Adler Elizabeth Tylko nic nie mów, proszę(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mieszkanie znajdowało się w suterenie i Vivi zdecydowała sięna nie z dwóch powodów: po pierwsze zakochała się w nim, a po drugie, kamienica stała wcichej uliczce, a do mieszkania przynależał mały ogródek, w którym w przypływie entuzjazmuplanowała uprawiać pietruszkę, bazylię i rozmaryn, sądząc, że może zacznie nawet gotować.Fakt, że ani nie umiała gotować, ani nie miała serca do ogrodnictwa oznaczał, że teraz ogródekbył pełen chwastów i błota.Poza tym nie było tam parkingu i zawsze musiała szukać miejsca naulicy, tak jak teraz, tej chyba najgorszej nocy stulecia.Znalazła je w końcu.Schodząc krótkimi schodkami do sutereny, przed którą deszczutworzył mały basen, i otwierając drzwi, zrobiło jej się żal samej siebie.Fen ostrzegała, żewynajęcie tego mieszkania to głupota, ale Vivi poszła wtedy za głosem serca.Była zakochana iplanowała dzielić swoje małe pied-�-terre z tym Francuzem, Fran�ois.Swoim kochankiem.Swoim narzeczonym.Ale to już koniec.Wczoraj narzeczony zrezygnował z bycia narzeczonym.Chce jeszczetrochę dłużej pozostać wolnym człowiekiem, jak poinformował ją w napisanej po francuskuwiadomości tekstowej.W SMS-ie, na litość boską! Fran�ois nie mówił po angielsku, więczamiast dzwonić zwykle pisał do niej po francusku, co iPhone Vivi tłumaczył na angielski.A onaodpisywała mu po angielsku, co jego telefon za pomocą specjalnej aplikacji tłumaczył nafrancuski.Fen twierdziła, że to najnowocześniejsza forma zalotów, o jakiej słyszała.Poznali się przypadkiem par hasard, jak ujął to Fran�ois wpadając na siebie naFisherman s Wharf.Był ciepły, słoneczny dzień zaledwie sześć miesięcy temu, kiedy Vivi miałaakurat cały weekend wolny od pracy.Miała trzydzieści lat i ciężko pracowała przez całe studia, apotem na stażu; teraz dostała rezydenturę w szpitalu i nadal ciężko pracowała.Byli w jej życiu inni mężczyzni; kolega ze studiów medycznych przez całe cztery lata,kilka krótkich przyjazni , ale miłość nie grała wtedy żadnej roli w jej wypełnionym po brzegipracą życiu.Pomijając miłość, jaką darzyła swoją pracę.Kiedy czas na to pozwalał, prowadziła skromne życie towarzyskie: chadzała na przyjęcia,kiedy ją zaproszono, w butach na wysokich obcasach i jedynej małej czarnej, jaką posiadała, zmałą broszką z diamentami, którą dostała od babci, kiedy ukończyła Johns Hopkins.Myślała otym, żeby się zakochać, kilka razy próbowała, ale nic z tego nie wyszło i czuła się rozpaczliwiesamotna.Aż do Francois.Tego dnia, kiedy się poznali, Vivi skorzystała z okazji, żeby się ogarnąć; rano poszła dofryzjera obciąć i wymodelować włosy, które opadały jej do ramion miękką falą, połyskującąjaśniejszymi pasemkami.Usta pociągnęła błyszczykiem i włożyła prawdziwą letnią sukienkę,zamiast codziennego szpitalnego uniformu.I jadła właśnie malutkie krewetki z zatoki zpapierowego rożka, maczając je w sosie tatarskim i z tego powodu nie zauważyła mężczyznynadchodzącego szybkim krokiem z przeciwnej strony.On też jej nie zauważył, bo był właśnie wsamym środku czegoś, co sprawiało wrażenie ostrej wymiany zdań w obcym języku,prowadzonej przez telefon komórkowy, której towarzyszyła gwałtowna gestykulacja.Wpadli nasiebie; jej krewetki wyleciały z rożka; na jego koszuli pojawiła się plama sosu tatarskiego. Merde syknął i spojrzał na nią z wściekłością.Spojrzał jeszcze raz, cofnął się,przyjrzał uważniej.A potem uśmiechnął. Pardon, mademoiselle.Je m excuse, c �tait ma faute,�videment c �tait moi. I tak się to zaczęło. A coup de foudre wyszeptał jej do ucha godzinę pózniej.Vivi natychmiast zadzwoniła do Fen, która oczywiście znała francuski. Jedno pytanie powiedziała, kiedy Fen odebrała telefon. Co to znaczy coup defoudre? Miłość od pierwszego wejrzenia.Ale kto właściwie, jeśli mogę spytać, powiedział to dociebie? I w jakich okolicznościach?Tam, gdzie w grę wchodziły jej dziewczynki, Fen była prawdziwą lwicą. Pewien Francuz, którego właśnie poznałam.Jest tu, siedzi obok, pijemy kawę wStarbucksie& Hm, pijecie kawę w Starbucksie, właśnie go poznałaś i on ci opowiada o miłości odpierwszego wejrzenia? Sądzę, że ma raczej na myśli seks, możesz być tego pewna. Dzięki, Fen powiedziała Vivi i rozłączyła się.Odwróciła się i obdarzyła nowegoznajomego promiennym uśmiechem.Taki był początek tego romansu.Wiadomości fruwały między nimi jak gołębie.Fran�ois był kilka lat młodszy, kończyłekonomię na Berkeley.Chciał się z nią ożenić, dał jej pierścionek z małym szafirem.Zabrała godo Fen, która zachowywała się chłodno i mówiła do niego tylko po angielsku.Jej dezaprobatabyła tak namacalna, że przerażeni Fran�ois i Vivi spali na plecach w oddzielnych łóżkach wpokoju gościnnym, z rękami złożonymi na piersiach, cnotliwi jak rycerz i jego dama nanagrobkach, bojąc się poruszyć, nie wspominając już o wyartykułowaniu choć jednej skargi. On mi się nie podoba. Był to jedyny komentarz Fen, kiedy wyjeżdżali następnegoranka.Vivi spytała, dlaczego, ale usłyszała tylko: Wierz mi, dowiesz się sama.Vivi wynajęła nowe mieszkanie, żeby narzeczony mógł mieszkać z nią, kiedy będzie miałczas.Potem narzeczony napisał do niej, oczywiście po francusku, zaledwie kilka dni temuSMS-y: Chcę jeszcze pozostać wolny.Czytając tłumaczenie, Vivi czuła, jak jej serce kona. Proszę, nie, Fran�ois& odpisała mu.Błagała go, upokarzała się.Nawet nie odpisał.Viviwysłała mu kurierem pierścionek z szafirem.To był koniec.To właśnie o tym okropnym rozstaniu Vivi chciała porozmawiać z ciotką.Miała złamaneserce.Potrzebowała rady Fen i ramienia, na którym mogłaby się wypłakać.Kiedy jejpotrzebowała, zawsze mogła na nią liczyć.Tak było od początku.W pracy, Vivi była silną, świetnie zorientowaną młodą lekarką, która wie co robi i robi todobrze.W domu była samotną młodą kobietą.Teraz, w swoim małym mieszkanku w suterenie, Vivi zapaliła lampy i zasunęła kremowelniane zasłony.Zrzuciła kitel i poszła do łazienki.Była mała, oczywiście, ze zbyt mocną żarówkąnad umywalką tak mikroskopijną, że nie było gdzie postawić na niej kosmetyków i starą wannąna lwich łapach, z rdzawymi zaciekami w środku.Ale i tak cudownie było się w niej wyciągnąć,to znaczy kiedy wreszcie wypełniła się wodą, bo ciśnienie było zwykle niezbyt wysokie.Odkręciła kurki, wlała do wody trochę płynu do kąpieli, który pachniał ładnie lawendą iowinęła się ciepłym niebieskim szlafrokiem dostała go kilka lat temu w prezencie na BożeNarodzenie od swojej babki.Podeszła do komody, która spełniała funkcję kuchni i wstawiła czajnik.Filiżanka herbaty,Twining Brit bez kofeiny, tego właśnie potrzebuje dziewczyna (kobieta atrakcyjna, jakpowiedział jej tego wieczoru starszy doktor Ralph), tak czy inaczej ta dziewczyna tego właśnieteraz potrzebowała.Poza tym przyswoiła w ciągu ubiegłej doby tyle kofeiny, że powinnowystarczyć na kolejne dwadzieścia cztery godziny.Tak naprawdę potrzebowała teraz przedewszystkim snu.Wzięła telefon i patrzyła, jak wanna powoli napełnia się wodą.Nachylając się nad parą,jeszcze raz wystukała numer Fen.Ciągle nie było sygnału [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne