[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zanim jednak na powrót zatrzasnęła drzwi, Elayne powiedziała: Thom, musimy natychmiast ruszać. Na jej twarzy pojawił się wyrazskrajnej determinacji, w głosie zabrzmiał lęk. Galad jest tutaj.Musisz pamię-tać, jakim był potworem jako dziecko.Cóż, kiedy dorósł, nie zmienił się nawetodrobinę, a poza tym został Białym Płaszczem.On może.Słowa zamarły jej w gardle.Patrzyła na Thoma, poruszając bezgłośnie warga-mi, ale w jego rozszerzonych oczach widać było tylko identyczne osłupienie.Usiadł ciężko na jednym z kufrów i nie przestawał się wpatrywać w Elayne. Ja. Odkaszlnął i ciągnął dalej. Wydawało mi się, że go widziałem,jak obserwował gospodę.Biały Płaszcz.Ale wyglądał dokładnie tak, jak mężczy-zna, w którego mógł się zmienić tamten chłopiec.Przypuszczam, że w związkuz tym nie powinno być dla nikogo niespodzianką, kim się stał.Nynaeve podeszła do okna, Elayne i Thom ledwie chyba zauważyli, jak prze-cisnęła się między nimi.Na ulicy powoli zaczynał się ruch, farmerzy, ich wozyoraz mieszkańcy wioski mieszali się z Białymi Płaszczami i żołnierzami.Po dru-260giej stronie ulicy samotny Biały Płaszcz siedział na odwróconej do góry dnembaryłce, tego doskonałego oblicza nie można było pomylić z żadnym innym. Czy on.?  Elayne przełknęła ślinę. Czy on cię również rozpoznał? Nie.Piętnaście lat to dla mężczyzny więcej niż dla chłopca.Elayne, przezjakiś czas sądziłem, że ty również zapomniałaś. Przypomniałam sobie w Tanchico, Thom. Z niepewnym uśmiechemElayne sięgnęła dłonią i szarpnęła za jeden z jego długich wąsów.Thom uśmiech-nął się w odpowiedzi, niemalże równie niepewnie, wyglądał tak, jakby się zasta-nawiał nad skokiem z okna.Juilin podrapał się po czuprynie, Nynaeve zaś żałowała, że sama również niema pojęcia, o czym oni rozmawiają, w każdym razie czekały ich teraz ważniejszesprawy. Wciąż musimy się stąd jakoś wydostać, zanim sprowadzi nam na głowycały garnizon.Nie będzie to łatwe, skoro on tam siedzi i obserwuje.Wśród gościżaden nie wyglądał na posiadacza powozu. Nasz jest jedyny w stajni  powiedział Juilin.Thom i Elayne wciąż patrzyli sobie w oczy, najwyraz
niej nie słysząc ani sło-wa.A więc wyjazd ze spuszczonymi zasłonami w oknach nie był żadnym rozwią-zaniem.Nynaeve mogłaby się założyć, że Galad od dawna już wie, w jaki sposóbdostały się do Siendy. Czy w stajni jest tylne wyjście? Brama na tyle szeroka, by się mógł przecisnąć jeden człowiek  suchooznajmił Juilin. A po jej drugiej stronie wąska alejka.W tej wiosce nie mawięcej niż dwie, trzy ulice dość szerokie, by zmieścił się na nich powóz.Wpatrywał się w swój cylindryczny kapelusz, obracając go w dłoniach. Mogę się podkraść wystarczająco blisko, by go ogłuszyć.Jeżeli będziecieprzygotowane, może uda się wam wyjechać, korzystając z zamieszania.Dogonięwas po drodze.Nynaeve parsknęła głośno. Jak? Galopując na Leniuchu? Nawet gdybyś nie spadł z siodła po przeje-chaniu mili czy sądzisz, że w ogóle udałoby ci się dopaść konia po zaatakowaniuna oczach wszystkich Białego Płaszcza?Galad wciąż czekał po przeciwnej stronie ulicy, Trom zaś dołączył do niego,obaj najwyraz
niej rozmawiali na jakiś błahy temat.Pochyliła się i ostro szarpnęłaThoma za jeden z wąsów. Czy chcesz coś do tego dodać? Jakiś błyskotliwy plan? Czy całe waszewysłuchiwanie wiejskich plotek dało coś, co mogłoby nam pomóc?Przyłożył dłoń do twarzy i obrzucił Nynaeve obrażonym spojrzeniem. Nie, chyba że uznasz, iż możemy jakoś skorzystać z faktu, że Ailron rościsobie prawo do granicznych wiosek w Altarze.Właściwie do całego pasa tych261wiosek, ciągnącego się wzdłuż granicy od Salidaru aż do So Eban i Mosry.A czyto nam w czymś może pomóc, Nynaeve? Naprawdę? Próba wyrwania mężczyz
niewąsów z twarzy? Ktoś powinien ci już dawno natrzeć uszu. A co by przyszło Ailronowi z pasa nadgranicznego, Thom?  zapytałaElayne.Być może rzeczywiście była tego ciekawa, zdawała się interesować każ-dym najdrobniejszym zwrotem w polityce i dyplomacji, albo może chciała tylkoprzerwać rozpoczynającą się kłótnię.Przez cały czas próbowała łagodzić kolejnenabrzmiałe sytuacje, zanim wdała się w ten flirt z Thomem. Tutaj nie chodzi o króla, dziecko. Kiedy zwrócił się do niej, jego głosnabrał cieplejszej barwy. Chodzi o Pedrona Nialla.Ailron zazwyczaj robi, comu się każe, choć on i Niall starają się sprawiać wrażenie, że wcale tak nie jest.Większość wiosek opustoszała podczas Wojny Białych Płaszczy, którą sami Sy-nowie nazywają Kłopotami.Niall dowodził wówczas wojskami w polu i wątpię,by kiedykolwiek porzucił zamiar podbicia Altary.Gdyby kontrolował oba brze-gi Eldar, mógłby zdławić handel z Ebou Dar, a gdyby zniszczył handel z EbouDar, wówczas reszta Altary wpadłaby mu w ręce niczym ziarno wysypujące sięz dziury w worku. To wszystko bardzo pięknie  zdecydowanie wtrąciła się Nynaeve, zanimktóreś z nich podjęło temat.W słowach Thoma było coś, co poruszyło jakąś strunęw jej pamięci, ale nie potrafiłaby powiedzieć, co to było, ani dlaczego.W każdymrazie nie mieli czasu na wykłady o stosunkach między Amadicią i Altarą, niew sytuacji, gdy Galad i Trom obserwowali front gospody [ Pobierz całość w formacie PDF ]