Yerby Frank Foxowie z Harrow

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiedy przyniesiono mi bilecik od pana,musiałem odczytać go kilkakrotnie.Siódma rano w Nowym Orleanie! Cooczywiście nie oznacza, że mam coś przeciw temu.Andr� przyglądał się wdzięcznym ruchom Delphine nalewającej caf� aulait.Z dwóch dzbanków płynęły jednocześnie dwie strużki, biała i brunatna,mieszając się w filiżance w dokładnie takiej proporcji jak trzeba.Jaksmukłe, jak zręczne były jej palce.A ta domowa sukienka z cieniutkiegomateriału jest wprost rozkoszna zadecydował. Skup się, Andr� skarcił go Stephen. Nie prosiłem cię tu po to,byś oceniał zalety jakiejś żółtej klaczki.Chodzi o sprawę najwyższej wagi. Stokrotnie przepraszam, druhu! Chodzi o tereny nad rzeką, obok posiadłości Waguespacka.Chcę jemieć, Tom. Już je dla pana kupiłem.Tysiąc pięćset akrów, po dwadzieściadolarów za akr.To bezcen, nawet za niekarczowaną ziemię. Płaciłeś pan gotówką? Nie.Nie byłby pan w stanie wyłożyć takiej sumy, więc wystawiłemkwit pod zbiory. Rozumiem.Teraz kupisz mi pan czarnych, przyuczonych do roboty.Nie chcę tych afrykańskich nieokrzesańców.Mam zamiar zostaćplantatorem, Tom.A pierwsze zbiory chcę zebrać tej jesieni. Hmmm.proszę nie zapominać, że to jeszcze nieużytki.A czaszasiewów tużtuż.Oczywiście to będzie bawełna? Nie, trzcina.Bawełna wyjaławia ziemię.Chcę, żeby coś zostało dlamoich synów. Zatem potrzeba panu Murzynów od zaraz.Chyba będę mógł ich dlapana zdobyć niedrogo.RS50 Jak? wtrącił się Andr�. Trudno o dobrego czarnucha, a jakdobry, to wściekle drogi. Pański znajomy hen Waguespack zamierza wystawić na sprzedażwiększość swoich niewolników, by nie dopuścić do przejęcia plantacji przezobce ręce.Uważam, że kupno tych Murzynów to niezły interes.I chybabędziemy mogli dyktować ceny.A propos, pan ma ten weksel, wystawionyprzez herr Waguespacka?Stephen przeszył go ostrym spojrzeniem błękitnych oczu. Szybki pan jesteś wycedził. Tę umowę mam dopiero odwczorajszego wieczora. Lubię wiedzieć, co w trawie piszczy, taki mój zawód odparł TomWarren ociężale.Jego rozbiegane oczy znieruchomiały na chwilę.Odkupię od pana ten weksel za każdą cenę w granicach rozsądku. Nie! odparł Stephen z mocą. Zatem rugi! Ten Waguespack to świnia, ale plantator dobry.Ziemięma dobrze obrobioną, więc ze zbiorami nie miałby pan kłopotu. Dałem mu trzydzieści dni zwłoki. Na piśmie? Dałem mu moje słowo powiedział Stephen cicho lecz stanowczo.Purpurowe oblicze Warrena pociemniało jeszcze bardziej. Rozumiem, idzmy zatem dalej.Będzie pan potrzebował wyposażenia:zgniataczy, kadzi, pługów, kos, wozów, mułów. Pan się tym zajmie, Tom.Wystaw pan hipotekę na zbiory, alekoniecznie zdobądz siekiery, łopaty i piły.Będą potrzebne w pierwszejkolejności. Wstał. A nasze interesy? Nie wycofuję się.Nigdy nie wystawiam przyjaciół do wiatru, chybamnie pan na tyle zna, Tom. Zwietnie.Może za rok będę mógł pana wykupić.Przekona się pan, żeplantacja przysporzy panu dość zajęć. Jak pan sobie życzysz.A teraz chodzmy, chcę pokazać Andr� naszeprzedsiębiorstwo.Szli w kierunku zachodnim, w stronę rzeki.Gdy weszli w Dumaine,Andr� zawołał: Stephen, to wspaniała wiadomość! Postaram się, by trafiła dostosownych uszu. Nie.Gdy już wszystko będzie gotowe, słowa nie będą potrzebne.Narazie nie puszczaj pary z ust.Widok Harrow rozgrzeje serce nawetRS51lodowatej panny Arceneaux.Stary Arceneaux nazwał mnie graczem niebez kozery! To wielka gra, o najwyższe stawki!Zbliżali się właśnie do rzeki, czarnej od statków i łodzi,przycumowanych do masywnych pali wbitych w przybrzeżną płyciznę.Były tam tępodziobe brygi z Europy, flota przybrzeżna ze stanów NowejAnglii, ciężkie jednostki kursujące do Indii i pomniejsze z Antyli.Donabrzeża dobijało kilkanaście parowców, dyszały białym dymem zblizniaczych kominów.Bliżej brzegu roiło się od płaskodenek,przycumowanych tak blisko siebie, że tarły się nawzajem bokami, amasywne belki stękały pod naporem fali. Która to? zwrócił się Stephen do Warrena. Tamta.Widzi pan dzbanek nongeli przywiązany do słupa? Znaczy, żeprzyjmują interesantów. Ruszył żwawo w tamtą stronę.Młodzieńcy badali wzrokiem rząd płaskodenek, aż wypatrzyli wysokiniby maszt drąg, u którego szczytu kołysał się brązowy dzbanek z whisky.Zewsząd schodzili się dostatnio, jeśli nie wykwintnie, odziani mężczyzni,kierując się w stronę tej niezdarnej łodzi. Skupujesz płaskodenki? Tak, to znaczy Tom się tym zajmuje.Kapitanowie sprzedają łódzwraz z ładunkiem.Sprzedaliby, szelmy, i załogę, gdyby tylko mogli.Rozbieramy łódz na drewno, które zbywamy cieślom i przedsiębiorcombudowlanym, a ładunek sprzedajemy z zyskiem na publicznej aukcji. A gdyby nie było chętnych? spytał Andr�. Jeszcze nie było takiego wypadku.Nie zapominaj, żeśmy Amerykanienie w ciemię bici.Nie kupujemy wszystkiego, co popadnie.Mam w Natchezswojego człowieka Mike'a Farrela, tego starego pirata.Przysyła miszybkim statkiem pocztowym wiadomość o tym, co przewożąprzepływające tamtędy statki.Więc kiedy zawijają do portu, my już na nieczekamy.Ostatnio skupowaliśmy całą pszenicę, do jakiej zdołaliśmy siędobrać. Dlaczego właśnie pszenicę? Przecież nikt nie obejdzie się bez chleba.Teraz magazyn pęka wszwach.Ośmielam się twierdzić, mój poczciwy Andr�, że pszenica, którąwiozą teraz statki, jest już nasza. A co potem? Kiedy młynarze zaczną następny przemiał, kupią zboże od nas ponaszej cenie.RS52 I ceny chleba pójdą w górę powiedział Andr� na pół do siebie.A niedożywione dzieci biedaków zgłodnieją jeszcze bardziej.Wiesz,Stephen, masz zadatki na tęgiego szubrawca.Stephen wzruszył ramionami. Człowiek o delikatnym żołądku nigdy nie obrośnie sadłem.Jest tofakt godny pożałowania, ale fakt.Ale oto wraca Tom. Dolicytowałem do trzech tysięcy powiedział podchodząc. Narynku ten towar osiągnie cenę ośmiudziesięciu tysięcy.Czy zająć się terazwyposażeniem plantacji? Tak.Na kiedy wyznaczono aukcję Murzynów Waguespacka? Od jutra za tydzień.Teraz, jeśli można, pożegnam się z panami.Muszę jeszcze załatwić kilka spraw w związku z tą aukcją.Uniósł kapelusz w grzecznym pożegnaniu i oddalił się wielkimi krokami. Dziwny ten twój Tom Warren stwierdził Andre. Ale chyba jestci jednak oddany. Tom to nieoceniony człowiek.Co byś powiedział na przejażdżkę? Chętnie.Dokąd się wybierzemy? Do Harrow, mojego nowego majątku.Wszystkiego piętnaście mildrogi.Leży między włościami D'Estrehana a Waguespacka, nad rzeką najpiękniejsze miejsce po tej stronie raju.Aha, czy mówiłem ci już, żekupiłem konia? Nie, ale przecież ty nigdy niczego mi nie mówisz.Gdzież ten rumak? Na razie w stajni.To koń rasy palomino, sprowadziłem go z Teksasu.Omaszczenie ma izabelowate sierść płowożółtą, grzywa i ogonsrebrzyście białe.Ale przed jazdą wypada się pokrzepić.Jak się zapatrujeszna śniadanie w kawiarni Uchodzców? To podobno niezły lokal. To prawda.Jeszcze tam nie byłeś? Doskonale, mam ci wiele dopokazania.Skręcili w pobliską przecznicę, kierując się na południe, w stronęDumaine.Przy rynku weszli w któreś drzwi, ocienione galerią jak prawiewszystkie frontony w tym mieście.Z zewnątrz kawiarnia Uchodzców nieróżniła się niczym od tuzina podobnych przybytków.Jednak wewnątrz był inny świat.Mężczyzni byli niżsi i ciemniejsi nawetod czarnowłosych Kreolów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne