Kodeks postępowania karnego

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.� 2.Na wniosek lub za zgodą stron sąd może zamiast posiedzenia pojednawczegowyznaczyć odpowiedni termin dla przeprowadzenia postępowania mediacyj-nego.Przepis art.23a stosuje się odpowiednio.Art.490.� 1.Posiedzenie pojednawcze rozpoczyna się wezwaniem stron do pojednania.� 2.W protokole posiedzenia pojednawczego należy w szczególności zaznaczyćstanowisko stron wobec wezwania do pojednania oraz wyniki przeprowadzo-nego posiedzenia pojednawczego; jeżeli doszło do pojednania, protokół podpi-sują także strony.Art.491.� 1.Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na posiedze-nie pojednawcze bez usprawiedliwionej przyczyny uważa się za odstąpienie odoskarżenia; w takim wypadku prowadzący posiedzenie postępowanie umarza.� 2.W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego prowadzącyposiedzenie pojednawcze kieruje sprawę na rozprawę główną, a w miarę moż-ności wyznacza od razu jej termin.Art.492.� 1.W razie pojednania stron postępowanie umarza się.� 2.Jeżeli do pojednania doszło w wyniku mediacji, przepis art.490 � 2 stosuje sięodpowiednio.Art.493.W toku posiedzenia pojednawczego lub w wyniku mediacji dopuszczalne jest pojed-nanie się obejmujące również inne sprawy z oskarżenia prywatnego, toczące się po-między tymi samymi stronami.Art.494.� 1.Równocześnie z pojednaniem strony mogą zawrzeć ugodę, której przedmiotemmogą być również roszczenia pozostające w związku z oskarżeniem.� 2.Ugoda zawarta na posiedzeniu pojednawczym jest tytułem egzekucji sądowejpo nadaniu przez sąd klauzuli wykonalności.Art.495.� 1.W razie niedojścia do pojednania kieruje się sprawę na rozprawę główną, a wmiarę możności wyznacza od razu jej termin, chyba że zachodzi potrzeba skie-rowania sprawy na posiedzenie w celu innego rozstrzygnięcia.� 2.Strony obecne na posiedzeniu powinny zgłosić wnioski dowodowe.� 3.Sąd może postanowić, że ze względu na okoliczności sprawy będzie ona roz-poznana z udziałem ławników.2005-08-19�Kancelaria Sejmu s.112/173Art.496.� 1.Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego umarza się za zgodą oskar-żonego, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed prawomoc-nym zakończeniem postępowania.� 2.Zgoda oskarżonego nie jest wymagana, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi odoskarżenia przed rozpoczęciem przewodu sądowego na pierwszej rozprawiegłównej.� 3.Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawiegłównej bez usprawiedliwionych powodów uważa się za odstąpienie od oskar-żenia.Art.497.� 1.Oskarżony może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównejwnieść przeciwko oskarżycielowi prywatnemu będącemu pokrzywdzonymwzajemny akt oskarżenia o ścigany z oskarżenia prywatnego czyn, pozostającyw związku z czynem mu zarzucanym.Sąd rozpoznaje wówczas łącznie obiesprawy.� 2.Odstąpienie jednego z oskarżycieli prywatnych od oskarżenia powoduje umo-rzenie postępowania tylko w części dotyczącej wniesionego przezeń oskarże-nia.� 3.Obaj oskarżyciele prywatni korzystają z uprawnień oskarżonego.Pierwszeń-stwo zadawania pytań i przemówień przysługuje temu oskarżycielowi prywat-nemu, który pierwszy wniósł akt oskarżenia.Sąd w wyroku zaznacza, że po-stępowanie toczyło się z powodu oskarżeń wzajemnych.Art.498.� 1.Oskarżenie wzajemne jest niedopuszczalne, jeżeli prokurator wcześniejwszczął postępowanie albo przyłączył się do postępowania.� 2.Jeżeli po wniesieniu oskarżenia wzajemnego prokurator przyłączy się do jed-nego z oskarżeń wzajemnych, sąd wyłącza oskarżenie przeciwne do osobnegopostępowania.Przepis art.60 � 2 stosuje się.� 3.W razie objęcia przez prokuratora obu oskarżeń wzajemnych postępowanie to-czy się z urzędu, zaś oskarżeni korzystają w odpowiednim zakresie również zuprawnień oskarżycieli posiłkowych.Art.499.Przepisy art.492-494 stosuje się odpowiednio również na rozprawie.Rozdział 53Postępowanie nakazoweArt.500.� 1.W sprawach o przestępstwa podlegające rozpoznaniu w postępowaniu uprosz-czonym, uznając na podstawie zebranego w postępowaniu przygotowawczymmateriału, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, sąd może w wy-padkach pozwalających na orzeczenie kary ograniczenia wolności lub grzywnywydać wyrok nakazowy.2005-08-19�Kancelaria Sejmu s.113/173� 2.W postępowaniu nakazowym stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniuuproszczonym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.� 3.Sąd może wydać wyrok nakazowy, jeżeli na podstawie zebranych dowodówokoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości.� 4.Sąd wydaje wyrok nakazowy jednoosobowo na posiedzeniu bez udziału stron.Art.501.Wydanie wyroku nakazowego jest niedopuszczalne:1) w stosunku do osoby pozbawionej wolności w tej lub innej sprawie,2) w sprawie z oskarżenia prywatnego,3) jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w art.79 � 1.Art.502.� 1.Wyrokiem nakazowym można orzec karę ograniczenia wolności lub grzywnęw wysokości do 100 stawek dziennych albo do 200 000 złotych.� 2.Obok kary określonej w � 1 można, w wypadkach przewidzianych w ustawie,orzec środek karny.� 3.Sąd może poprzestać na orzeczeniu środka karnego, jeżeli zachodzą warunkiorzeczenia tylko tego środka.Art.503.� 1.Wydając wyrok nakazowy sąd zasądza w całości roszczenie zgłoszone w po-wództwie cywilnym lub odszkodowanie pieniężne na podstawie art.415 � 5.� 2.Jeżeli materiał dowodowy zebrany w postępowaniu przygotowawczym nie wy-starcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, sąd pozostawia powództwocywilne bez rozpoznania.Art.504.� 1.Wyrok nakazowy powinien zawierać:1) oznaczenie sądu i sędziego, który go wydał,2) datę wydania wyroku,3) imię i nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego,4) dokładne określenie czynu przypisanego przez sąd oskarżonemu, zewskazaniem zastosowanych przepisów ustawy karnej,5) wymiar kary i inne niezbędne rozstrzygnięcia.� 2 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne