Dulce Chacón Upiony głos

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kilka sekund wystarczy, by Pepita poprawiła woalkę i uciekła od swojego wizerunku.Kilka sekund, by odnalezć pod łóżkiem metalowe pudełko po herbatnikach; żeby przeczytaćostatni list od Jaimego.List, w którym pisze o pewnej pogłosce.Najukochańsza moja, w więzieniu krąży pogłoska, z dnia na dzień mówi się o niej corazgłośniej i z dnia na dzień coraz wyrazniej czuję, że już niedługo będziemy razem.Bardzoniedługo, dziecinko.Tak, bardzo niedługo.Pogłoska dotyczy rychłej amnestii.Umarł papież.Amnestia w wymiarze jednej szóstejkary obejmie te kary pozbawienia wolności na trzydzieści lat, które nie zostały orzeczonew wyniku złagodzenia kary śmierci.Pepita jeszcze raz powtarza kalkulacje przeprowadzone w liście przez narzeczonego.Amnestia skróci mu karę o pięć lat, które, dodane do dziewiętnastu spędzonych w więzieniu, dająw sumie dwadzieścia cztery, a na pozostałe sześć lat przypadnie zwolnienie warunkowe, to jasnejak słońce w najjaśniejszy letni dzień.Przebiega wzrokiem wskazówki Jaimego.Przyślę ci telegram, jak tylko otrzymampowiadomienie o amnestii, być może stanie się to już po posiedzeniu Rady Ministrów w przyszłyczwartek.Jeśli chcesz wziąć ślub w Madrycie, będziemy musieli to zrobić tego samego dnia,kiedy wypuszczą mnie na wolność, przygotuj wszystko, bo z pewnością nie pozwolą mizatrzymać się w stolicy nawet na jedną noc.Pepita czyta słowo amnestia, słowo wolność, czyta przyszły czwartek, czyta ślubi przypomina sobie, że czekają na nią do�a Celia i Tensi.Zanim schowa list z powrotem dopudełka, zatrzymuje spojrzenie na wierszu Luisa Alvareza Pi�era, którym Jaime zwykle się z niążegna,Staraj się nie ranić swego oszronionego serca.Nie pozwól, by bicie zegara zmąciłobłękit twych oczu.dwiema szpilkami upina czarną woalkę i zagląda do kuchni. Jest pani gotowa, pani Celio? Tak, możemy już iść. Dobrze wyglądam? Zwietnie. Nie umalowałam ust. I dobrze.Nie masz prosić księdza, żeby się z tobą ożenił, tylko żeby udzielił ci ślubuz Jaimem. A Tensi? Wiesz, jaka jest niecierpliwa.Już czeka na dole. Włożyła długie rękawy? Tak. Na pewno? %7łeby potem nie było, że jej nie wpuszczą. Na pewno, na pewno, ma na sobie sweterek.Trzy kobiety szybkim krokiem zmierzają do kościoła.Pepita patrzy niespokojnie przedsiebie, to ona dyktuje tempo staruszce i dziewczynie, które jej towarzyszą.Wchodzą do zakrystiina umówione spotkanie.Ksiądz zapyta: W czym mogę paniom pomóc? Chciałabym wziąć ślub.Pepita wyjaśnia całą sytuację.Narzeczony jest niewierzący. Ale ja wierzę w Boga.Już raz odmówiono im sakramentu małżeństwa.Jej narzeczony jest człowiekiemtwardych politycznych przekonań i nie wyrzeknie się swoich idei, chociaż zgodził się na ten ślub.Niedługo wyjdzie z więzienia w Burgos.Wyjadą do Kordowy, gdzie Pepita ma jeszcze dom,który należał kiedyś do jej ojca. Chcę, żebyśmy przeszli próg tego domu, będąc już małżeństwem. Znam cię, córko, wiele razy widywałem cię przed wizerunkiem świętego i wiem, żejesteś pobożną i przyzwoitą kobietą.Mógłbym udzielić ci ślubu, ale mówimy tu o sakramencie,a twój narzeczony jest komunistą.Pepita nie odrywa swojego niemożliwie niebieskiego spojrzenia od oczu księdza.Tensii do�a Celia też uparcie na niego patrzą.Obie wtrącają się do rozmowy, wstawiają się za Pepitą: Ale narzeczony wyraził zgodę. A sakrament dla niej będzie ważny czy nie będzie? Dla niej będzie ważny, ale ja nie mogę pobłogosławić tego małżeństwa.Tak to już jest,córko.Pepita bierze księdza za rękę. Rzeczy mogą być takimi, jakie są, albo takimi, jakimi chcemy, żeby były.Tak to jużjest, ale mogłoby być zupełnie, ale to zupełnie inaczej i nie uda się księdzu zbyć mnie zwykłymtak to już jest, bo zbyt silny jest mój głód i zbyt wielkie pragnienie, by go wreszcie zaspokoić.Przyniosłam wszystkie niezbędne dokumenty oprócz książeczki rodzinnej, po którą musimypójść oboje do sądu, przyniosłam wszystko: akt urodzenia, mój i jego, świadectwo chrztu,prawdziwą wiarę i nadzieję, że zgodzi się ksiądz udzielić nam ślubu, a święty Juda Tadeuszbędzie miał w opiece naszą miłość.Ksiądz miał na imię Abundio.Poruszyła go determinacja Pepity, ścisnął jej rękę,poprowadził ze sobą i poprosił, by usiadła w pierwszym rzędzie kościelnych ławek.Tensi i do�aCelia wyszły za nimi z zakrystii i stanęły przed obrazem świętego Judy Tadeusza.Pepita i ksiądz długo rozmawiali.Poprosił, by opowiedziała mu swoją historię.Więcopowiedziała.Wyznała, że od wielu lat udaje, że są małżeństwem. Od wielu lat, wyobraża sobie ksiądz? Serce biło mi jak szalone za każdym razem, kiedyjechałam do Burgos, nie wiedząc, czy pozwolą mi się z nim zobaczyć, czy nie.I niepokójszarpiący mi duszę mijał dopiero wtedy, kiedy już stałam przed nim w rozmównicy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne