[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Brawo! wykrzyknęła Elżbieta. Poślecie po wasze rzeczy.Na jakiśczas zamieszkacie w Hampton Court.Rozegramy jutro mecz tenisowy.Lordzie151RSRowanie, będziesz moim partnerem.Lady Gwenyth, ty zagrasz z lordemDudleyem.Sądzę, że dobrze będzie okazać lordowi Rowanowi więcejfaworów niż innym szlachetnym panom, którzy ostatnimi czasy stali się zbytpewni siebie. Jak Wasza Wysokość sobie życzy powiedział Rowan. Grasz w tenisa, lady Gwenyth? zapytała Elżbieta. Oczywiście.Królowa Maria gra świetnie.Lubi aktywność na świeżympowietrzu. Mam nadzieję, że będziesz mnie też tak zachwalała, jak do niej wrócisz zażartowała Elżbieta.Gwenyth milczała. Spodziewam się z twoich ust zapewnienia, że będziesz mówiła Marii omnie w samych superlatywach nie ustępowała królowa. Na pewno przekażę jej, że jesteś, pani, wyjątkowo inteligentna. Tylko tyle? Powiem też, że jesteś królową w każdym calu. Prawdziwy z niej skarb, Rowanie.Będę się za was modliła, bo życierzadko układa się tak, jakbyśmy sobie życzyli.A teraz, lady z Islington, kolacjaskończona.Twoja kolej, żeby zostawić nas samych.Są sprawy, o którychpragnę porozmawiać z lordem Rowanem. W twoim kraju znowu doszło do niepokojów, milordzie stwierdziłaElżbieta, poważniejąc.Rowan się zaniepokoił.Gdy wyjeżdżał ze Szkocji, wydawało się, żesytuacja wróciła do normy.Zakładał, że będzie dobrze poinformowany owszelkich zmianach; na drodze z Londynu do Edynburga czekały w wielumiejscach rozstawne konie dla posłańców krążących między jednym dworemkrólewskim a drugim.152RS W orszaku Marii, z którym wyruszyła z Francji do Szkocji, znalazł siępewien mężczyzna, Francuz, pałający gorącym afektem do królowej.Czasamipodróżował z dworem, czasami sam.Otóż ten Francuz został, wedługposiadanych przeze mnie informacji, zgładzony.Pogodzenie francuskich dworaków i Szkotów pozostających w służbieMarii było często zadaniem prawie nieosiągalnym dla królowej.Na dodatekwśród Szkotów nie było porozumienia i jedności; dążyli do osiągnięciaodmiennych celów, spodziewali się różnych korzyści i udzielali sprzecznychrad.Elżbieta usiadła na wysokim krześle, wypielęgnowane dłonie położyła nawyściełanych oparciach. Maria przyglądała się kazni Francuza.Przed śmiercią krzyknął, żegotów jest umrzeć w imię wielkiej miłości, jaką darzy królową.Najwidoczniejkat był niezdarny.Jest nadzwyczaj trudno znalezć kata, który nie zmieniłbyegzekucji w krwawą jatkę.Wielu nie uświadamia sobie, jaką łaskę mój ojciecokazał mojej matce, kiedy posłał do Francji po najlepszego kata, jakiegomożna było dostać, żeby sprawnie spełnił swoją przerażającą powinność7.Rowan milczał.Elżbieta popadła w zadumę. Prawie nie znałam swojej matki odezwała się po dłuższej chwili.Miałam własny dwór, gdy umierała, chociaż ledwo odrosłam od ziemi.Jeśliposłuchasz tych, którzy byli blisko mojej siostry Marii8, to przekonasz się, jakąbyła bezwstydnicą.7Anna Boleyn jedna z 6 żon Henryka VIII (1501 lub 1507 1536),matka Elżbiety I (przyp.red.).8Maria I Tudor córka Henryka VIII i Katarzyny Aragońskiej, od 1553roku królowa Anglii i Irlandii, dążyła do przywrócenia katolicyzmu w Anglii(przyp.red.).153RSNawet na łożu śmierci utrzymywała, że jest niewinna.Swoje grzechyusprawiedliwiała chęcią oczarowania ojca i wydania na świat syna.Umarła, jaknależy, wszyscy to przyznają.W godzinie śmierci prosiła ojca o wybaczenie.To zabawne, że mężczyzni i kobiety proszą przed śmiercią o wybaczenie tych,którzy wyrządzili im krzywdę, i nawet sowicie wynagradzają kata, żebykonanie nie trwało długo. Poznałem ludzi, których wiara w życie pozagrobowe jest tak silna, żenaprawdę są przekonani, iż pobyt na tym świecie się nie liczy. Wielu umiera gwałtowną śmiercią z powodu słów zawartych w Biblii.Dość tych rozważań.Wracając do historii o Francuzie, Maria była wstrząśniętaegzekucją do tego stopnia, że położyła się do łóżka na kilka dni.Była bardzochora. Czy już wyzdrowiała? Raczej tak.Wiem, co to choroba i strach.Królowa nie powinna jednakdać się owładnąć emocjom
[ Pobierz całość w formacie PDF ]