[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Baronowa pokazała mimieszkanie i kończąc rozmowę stwierdziła, że zdaniem jej i męża willaspełnia całkowicie swą rolę.Kazała podziękować za ofertę.Hitlerzirytował się i nie powracał już więcej do owej propozycji.W tymwypadku stara szlachta świadomie pokazała swoją skromność,odcinając się otwarcie od usilnych dążeń  nowych panów" do reprezen-tacyjności.Inaczej niż Ribbentrop, który wezwał mnie latem 1936 roku doLondynu, gdyż chciał powiększyć i odnowić ambasadę niemiecką;miała być gotowa przed uroczystością koronacji Jerzego VI, wiosną1937 roku, by podczas przewidywanych spotkań towarzyskichzaskakiwała luksusowym zbytkiem.Szczegóły Ribbentrop pozostawiłswojej żonie, która wspólnie z architektem wnętrz z monachijskichzakładów  Vereinigte Werkstatte" tak swobodnie poczynała sobie wsprawach architektury, że czułem się trochę zbędny.Ribbentropzachowywał się wobec mnie pojednawczo; zawsze jednak wpadał w złyhumor po nadejściu telegramów od ministra spraw zagranicznych, cotraktował jako, podważanie swoich kompetencji.Ze złością oświadczałwtedy głośno, że sam uzgadnia swą politykę z Hitlerem, którybezpośrednio powierzył mu londyńską misję.Wielu politycznych współpracowników Hitlera, którzy mielinadzieję na dobre stosunki z Anglią, już wtedy uważało, że zdolnościRibbentropa do spełnienia tej misji są problematyczne.Jesienią 1937roku dr Todt odbył podróż z lordem Woltonem w celu zapoznania go zbudową autostrad.Opowiadał potem, że lord prosił go nieoficjalnie, byna miejsce Ribbentropa mianować ambasadorem w Londynie jego,Todta; przy obecnym ambasadorze, miał powiedzieć lord, nigdy niedojdzie do poprawy stosunków.Postaraliśmy się, by dotarło to doHitlera.Nie zareagował jednak.Wkrótce po mianowaniu Ribbentropa ministrem spraw za133granicznych Hitler zaproponował mu, by całkowicie zburzyć starą willę, ana mieszkanie służbowe ministra przebudować dotychczasowy pałacprezydenta Rzeszy.Ribbentrop przyjął propozycję.Drugie wydarzenie 1938 roku.które pozwoliło dostrzec corazwiększy pośpiech w polityce hitlerowskiej, przeżyłem 9 marca w halluberlińskiego mieszkania Hitlera.Siedział tam przy radioodbiorniku jegoadiutant Schaub słuchając przemówienia austriackiego kanclerzafederalnego, dr.Schuschnigga, z Innsbrucku.Hitler udał się do swegoprywatnego gabinetu na pierwszym piętrze.Schaub, wyraz
nie na cośczekając, robił notatki.Tymczasem Schuschnigg mówił coraz dobitniej,zapowiadając plebiscyt narodowy w Austrii: naród austriacki powiniensię opowiedzieć za niezawisłością albo przeciw niej.Potem Schuschniggzawołał do swych rodaków:  Ludzie, nadszedł czas".Był czas także na Schauba; pognał na górę.Wkrótce potemśpieszył do Hitlera Goebbels we fraku i Goring w galowym mundurze.Przyszli z jakiejś uroczystości, ponieważ był to berliński sezon balowy, izniknęli na piętrze.I znowu dopiero po kilku dniach przeczytałem w gazecie, co sięwydarzyło.13 marca wojska niemieckie wkroczyły do Austrii.Bliskotrzy tygodnie póz
niej ja także jechałem samochodem do Wiednia, byprzygotować na wielki wiec halę Nordwestbahnhofu.Wszędzie w miastachi wsiach ludzie witali samochody niemieckie machając rękami.Whotelu.Imperial" w Wiedniu ujrzałem bardziej banalną stronę radościz anschlussu.Liczni dostojnicy ze ,,Starej Rzeszy", jak na przykładberliński prezydent policji, hrabia Helldorf, przybyli w pośpiechu,znęceni najwyraz
niej obfitością towarów w sklepach:.,Jest tam jeszczedobra bielizna.Wełniane koce, ile się chce.Odkryłem sklep zzagranicznym likierem." - dało się słyszeć w hallu hotelowym.Czułem obrzydzenie i ograniczyłem się do kupna kapelusza borsalino.Co mnie to wszystko obchodziło?Wkrótce po anschlussie Austrii Hitler kazał przynieść mapęEuropy Z
rodkowej i pokazał swemu, słuchającemu go w skupieniu,prywatnemu gronu, w jakich  kleszczach" znalazła się terazCzechosłowacja.Jeszcze po latach podkreślał często bezinteresownąpostawę Mussoliniego jako męża stanu, w chwili gdy aprobowałwkroczenie do Austrii; będę mu za to zawsze wdzięczny, mawiał.DlaWłoch bowiem istnienie Austrii jako neutralnego bufora byłodogodniejszym rozwiązaniem; obecność wojsk niemieckich przy przełęczyBrenner musiała w przyszłości zaciążyć na polityce wewnętrznej Rzymu.Podróż Hitlera do Włoch w 1938 roku miała być w pewnym sensiepierwszym gestem134wdzięczności.Cieszył się jednak również, że zobaczy pomnikowebudowle i dzieła sztuki w Rzymie i Florencji.Osoby towarzysząceprzymierzały zbytkowne uniformy, które demonstrowano Hitlerowi.Lubił przepych; zdecydowanie skromne ubranie, jakie sam zazwyczajnosił, miało na celu oddziaływanie psychologiczne:  Moje otoczeniemusi prezentować się okazale.Wtedy moja prostota bardziej rzuca się woczy".Mniej więcej w rok póz
niej scenograf Rzeszy, Benno von Arent,który dotychczas tworzył oprawę przedstawień operowych ioperetkowych, otrzymał od Hitlera polecenie zaprojektowania stroju dladyplomatów.Haftowane złotem fraki spotkały się z uznaniem Hitlera.Kpiarze mówili jednak: ,,Wygląda to jak w Zemście nietoperza!" Arentmusiał też zaprojektować dla Hitlera ordery; i one mogły wzbudzićzainteresowanie na każdej scenie.Nazywałem potem Arenta  blacharzemTrzeciej Rzeszy".Po powrocie z podróży Hitler zreasumował swe wrażenia:,.Jestem zadowolony, że nie mamy monarchii i że nigdy nie słuchałemtych, którzy chcieli mnie do niej przekonać.Ci dworacy i ta etykieta!Trudno to sobie wyobrazić! A duce ciągle na drugim planie! Nawszystkich bankietach i na trybunach rodzina królewska zajmowałapierwsze miejsca.Dopiero w znacznej odległości siedział duce, któryprzecież naprawdę reprezentuje państwo".Hitler jako głowa państwabył według protokołu równy rangą królowi, Mussolini był jedyniepremierem.Po wizycie we Włoszech Hitler czuł się zobowiązany doszczególnego uczczenia Mussoliniego.Postanowił, że berliński ,,placAdolfa Hitlera" po przebudowie Berlina będzie nosił imię Mussoliniego 4.Uważał wprawdzie ten plac za obrzydliwy pod względemarchitektonicznym, ponieważ był, według niego, zniekształconynowoczesnymi budowlami z ,.okresu systemu" (tzn.RepublikiWeimarskiej - przyp.tłum) ale:  Jeśli przechrzcimy póz
niej »Adolf-Hitler-Platz« na »Mus-solini-Platz«, to pozbÄ™dÄ™ siÄ™ go, a jednoczeÅ›niebÄ™dzie to wyglÄ…daÅ‚o wyjÄ…tkowo zaszczytnie, jeÅ›li odstÄ…piÄ™ duce wÅ‚aÅ›nieswój plac.ZaprojektowaÅ‚em już sam na tÄ™ okazjÄ™ pomnikMussoliniego!" Nie doszÅ‚o do tego [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]