Wolff Isabel Cel matrymonialny. Rok z dziennika Tiffany Trott

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przedtem zagrali hymn wielkanocny, a terazrozległa się melodia Nie mog� przesta� kocha� tego faceta z Showboat.SzczęśliwaPortia śpiewała Kitowi do ucha: Ryby muszą pływać, ptaki muszą fruwać, będę ciękochać aż do śmierci.Nie mogę przestać kochać tego faceta.To wspaniała melodia na wesele, pomyślałam i zauważyłam, że Boris też nuci ją pocichu.Spojrzałam na orkiestrę.Muzycy mieli na sobie ciemne uniformy; grube złotepaski przy kołnierzach i na rękawach błyszczały w słońcu.Zespół składał się z sześciuczy siedmiu trąbek, trzech rogów, dwóch tub, dwóch puzonów i dwóch eufonii, w któ-rych odbijało się słońce.W środku też panowała eufonia.Sztućce wesoło stukały o por-celanę, dzwięczały przy toastach kryształowe kieliszki, sześćdziesiąt osób śmiało się,rozmawiało i przejawiało dobrą wolę.Rozejrzałam się po sali: ryps na ścianach w ko-lorze butelkowej zieleni, chwiejące się stoły i mnóstwo najróżniejszych krzeseł, którew ogóle do siebie nie pasowały.A jednak ogólny efekt zdawał się harmonijny.Mimopory obiadowej na stołach paliły się białe świece, ich jasne płomyki drżały w przecią-gu.Przy deserze zobaczyłam koło siebie Alice.Wiedziałam, co powie. Tiffany. Słucham. Czy masz& Nie, nie mam powiedziałam, wyjmując z włosów konfetti w kształcie serca.Spoj-rzałam na Portię i Kita, którzy patrzyli sobie w oczy. Czy mogłabyś się postarać? Szybko. Dobrze obiecałam, zjadając następną łyżkę cytrynowej galaretki. Ja mam dopiero siedem lat, a już znalazłam. Spróbuję. Bo wiesz, że jeszcze nie byłam niczyją druhną.Ani razu.Sara Potts z mojej klasybyła już cztery razy.Dlaczego Portia nie poprosiła mnie, abym została jej druhną? spy-tała przygnębiona. Ponieważ cię dobrze nie zna. Aha. To ją chyba zadowoliło. Ale ja cię znam bardzo, bardzo dobrze i na pewno cię poproszę. To ją trochępocieszyło. Kto był druhną Portii? zapytała Alice. Ja odparł Boris z drugiej strony stołu.Alice podeszła do niego i zapytała o obowiązki druhny.Fakt, iż był trzydziestopię-cioletnim mężczyzną w trzyczęściowym garniturze z tartanu wcale jej nie zdziwił.144 Musisz pilnować panny młodej wyjaśnił poważnie Boris. Troszczyć się, żebybyła szczęśliwa.Sprawdzić, czy jej suknia jest w porządku, i fryzura, i kwiaty.Jeśli matren, musisz go nieść.Takie są twoje obowiązki.Wtedy przypomniałam sobie o moich.Jako drużby.O cholera.Nigdy jeszcze nie prze-mawiałam publicznie.W brzuchu mnie ściskało.Myślałam, że zwymiotuję.Przynajmniejmiałam przy sobie tekst.Kiedy podano kawę i maleńkie jajeczka wielkanocne z czekola-dy, wstałam i ogłosiłam krojenie tortu.Znów napełniono kieliszki szampanem, a Portiai Kit przekroili trzywarstwowy tort, pozując przez moment nieruchomo do fotografii.Zastukałam nożem w kieliszek i powiedziałam: Proszę ojca panny młodej o wzniesienie toastu za zdrowie i szczęście państwa mło-dych.Reg, ojciec Portii, podniósł się zza stołu. Za zdrowie i szczęście młodej pary powiedział. Za zdrowie i szczęście młodej pary powtórzyliśmy automatycznie, jak w koście-le, i usiedliśmy, żeby wysłuchać jego mowy.Był eleganckim, mniej więcej sześćdziesię-ciopięcioletnim mężczyzną, trochę niższym od Portii.Pracował jako monter, ale prze-szedł niedawno na emeryturę.Pęczniejąc z dumy, wymienił liczne osiągnięcia Portii w siat-kówce na szkolnym boisku. Harlem Globe Trotters nie sięgają jej do pięt oznajmił. Do lekcji zbytnio się nieprzykładała dodał. Niewiele z tego wszystkiego rozumiała.Ale była niezmiernie uta-lentowana w dziedzinie papierosowej i od małego dawała sobie radę. Spojrzałam naPortię; płakała ze śmiechu, podobnie jak jej obaj bracia i matka, Trish. Mając dziewięć lat, Portia potrafiła przyrządzić doskonałe martini powiedział.Oczywiście nie pozwalaliśmy jej pić.Nie, z tym musiała zaczekać aż skończy dziesięćlat.Nie przyszło nam nigdy do głowy, gdy nasza dziewczynka rosła, i rosła, i rosła& Rozległy się głośne chichoty. %7łe czeka ją taka świetlana przyszłość.Jesteśmy dumniz tego, co osiągnęła, z jej talentu, z tego, że pracowała z tyloma znanymi ludzmi z branżymody, nawet jeśli uważaliśmy ich za bandę pedziów.I choć może wolelibyśmy, żeby dziśPortia przeszła środkiem kościoła, Trish i ja widzieliśmy ją już tyle razy na wybiegachw ślubnych sukniach, że to nam wystarczy. Zmiech.Reg spojrzał na Kita. I jeszcze nakoniec: jesteśmy dumni i szczęśliwi, że mamy za zięcia Kita.Witamy go w naszej rodzi-nie.Wiemy, że będzie się opiekował Portią i będzie ją kochał na dobre i na złe, i tak dalej,i tak dalej, i& Głos mu się nagle załamał [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne