Stany prymitywne COVIN ALEC

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Obiecał sobie, że przez cały dzień nie będzie o niej myślał,ale naiwnością było wierzyć, że mu się to uda.Nie zapomniał otej teczce ani na chwilę.Przeklęta teczka.Kiedy on po niąprzyjdzie? Na co czeka, dlaczego mu jej nie odbiera?Eric Welling przywykł w swym szlachetnym fachu do naj-rozmaitszych kombinacji.Był jednym z tych mocno stąpają-cych po ziemi ludzi, którzy uważają, że dobre mydło i drogieperfumy pozwolą pozbyć się każdego brudu i każdego smrodu.I musiał przyznać, że aż do dziś szczęście zawsze mu sprzyjało.Jednak po kradzieży Demonów, we wrześniu, los się odmienił.Eric nie był już przekonany o skuteczności mydła i perfum.Naszczęście została jeszcze kokaina.Zazwyczaj dwie solidne por-cyjki wystarczały, żeby przegnać z głowy ciężką, metalowąteczkę z zamkiem szyfrowym.Ale i to stawało się coraz trud-niejsze.Po cóż się okłamywać ta teczka zatruwała mu życie!Przestań o niej myśleć! Przestań myśleć o.216Znów stanął mu przed oczyma Walter Skoll, obserwujący goz dawnego pokoju Roeblinga.I nabrał pewności, że jeśli WalterSkoll dowie się, że jego pośrednik wynajął prywatnego detek-tywa, to raz na zawsze skończą się drobne radości życia.Do diabła! Co to za pomysły, żeby kontaktować się z Modi-nem! Czy właśnie kupił sobie bilet w jedną stronę na tamtenświat, czy może świetną polisę ubezpieczeniową? W tej chwilinie umiał odpowiedzieć na to pytanie.Czuł, że zaczyna się dusić między tymi przęsłami, musiał jaknajszybciej zejść z mostu.Wyszedł spod granitowego łuku i znów wystawiony na po-dmuchy wiatru, pokonywał East River w przeciwną stronę, aletym razem biegiem.Sprawa skradzionego obrazu ciągnęła się stanowczo za dłu-go.Miał nadzieję, że wkrótce się zakończy, a on nie przypłacitego.życiem.(Może byś tak wybił to sobie z głowy.!).%7łe zadużo na tym nie straci, to właśnie miał na myśli.Tak, liczył, żeza dużo na tym NIE STRACI.W połowie drogi między dwoma pylonami, z głową wtulonąw ramiona z powodu wiatru i Waltera Skolla, którego wyobra-żał sobie z lornetką Washingtona Roeblinga zwróconą na nie-go, (skończ z tymi bzdurami!), pomyślał znowu o Demonach ipoczątku całej tej historii.Tak jak przed chwilą powiedział Timowi Modinowi, to onnegocjował zakup przez Fundację imienia Waltera Skolla seriidużych formatów zatytułowanej Witryny, a także obrazu De-mony.Było to przed rokiem, Skoll wezwał go, żeby wyrazićchęć zainwestowania pieniędzy fundacji w twórczość Forresta,jednego z najwyżej cenionych artystów młodego pokolenia.DałWellingowi wolną rękę, polecając nabyć dziesięć płócien.Wszystkie obrazy były olejne i w stylu superrealistycznym,217ale Demony różniły się od dwunastu Witryn tematyką.Inspi-racją tego dzieła stało się słynne płótno Rubensa, Saturn poże-rający jedno ze swoich dzieci, namalowane w roku 1636.For-rest z maniakalną wiernością odtworzył wszystkie szczegółyobrazu: starca uzbrojonego w sierp, stojącego na skałach, krzy-czące dziecko, w które wbijał zęby, a za nimi planetę Saturn idwa księżyce, które Galileusz miał ujrzeć przez teleskop, a na-wet podpis flamandzkiego mistrza w prawym dolnym rogu.Postaci miały identyczną posturę, identyczne były kolory ioświetlenie.Obraz byłby wierną kopią Rubensa, gdyby nie kil-ka różnic.Po pierwsze, rzecz drobna, ale przez to jakże wy-mowna: s na końcu nazwiska Rubens zostało przekreślonepionową kreską, jak symbol amerykańskiego pieniądza (z tegopowodu Shirley Zimmer, która jako jedna z nielicznych do-strzegła ten detal, nadała obrazowi tytuł Saturn z dolarem).Przede wszystkim jednak superrealistyczna faktura sprawiała,że widz czuł się, jakby stał przed fotografią, a nie mitologicz-nym obrazem, a to wzmacniało wyrazistość koszmaru ukaza-nego przez Rubensa.Demony kryły w sobie niesamowitą siłędramatyzmu, a odkąd je ukradziono zdawały się wieść baśnio-wy żywot w nierealnym muzeum, gdzieś w Ameryce.Płótnostało się równie znane i otoczone aurą skandalu, jak GiocondaMarcela Duchampa czy Początek świata Couberta.Wielu cobardziej zadufanych w sobie krytyków, którzy nigdy nie widzie-li obrazu, zaczęło nawet dopatrywać się w twarzy brodategoSaturna surowego portretu Fidela Castro jako pożeracza wła-snego narodu.Pewnego razu, gdy jedli razem obiad w sali artd�co w Rainbow Room, Welling przekazał te pogłoski Forre-stowi, a Forrest odpowiedział dowcipem, obiecując wypytać owszystko Rubensa, kiedy tylko się zobaczą.Jednak Wellingwyczuł za tą ironią sygnał, że ten brodacz jest do kogoś podob-ny, nie dowiedział się jednak, o kogo chodzi.218Przed nabyciem obrazu dla Skolla Eric Welling szperał na-turalnie w słownikach mitologicznych i doszedł do wniosku, żew oryginale mit pozostał niezmieniony.Forrest, podobnie jak Rubens, niczego nowego tu nie dorzu-cił.Saturn albo grecki Kronos wzbudził zainteresowanie pu-bliczne, kastrując własnego ojca, który (co zrozumiałe) przekląłgo i zapowiedział, że zginie z ręki potomstwa.Dlatego Saturnna wszelki wypadek zaczął pożerać dzieci, aż wreszcie najmłod-szy, przebiegły mały Jupiter, zdołał mu umknąć, a potem kazałdługo płacić za zbrodnie, zsyłając dzieciobójcę do Italii.Tam,wygnany z Olimpu, odkupił swe winy, siejąc ziarno, i tak otozaczęło się nieustające Boże Narodzenie, czyli złoty wiek.Każdy w miarę wykształcony człowiek wiedział też, że poRubensie romantyk Goya przedstawił ten motyw w jeszczebardziej oszałamiającej wizji malarskiej, niebędącej efektemzatrucia jakimiś grzybami, ale napoleońskiej rzezi, jaka doko-nała się praktycznie pod oknem domu malarza.Emocjonalnyładunek tego dzieła był znacznie silniejszy, jednak Forrest wo-lał nawiązać do Rubensa.Jak powiedział Wellingowi podczasobiadu w Rainbow Room, lubił Rubensa jako malarza, a takżejako człowieka, który potrafił żyć pełnią życia, osiągając szczę-ście i spełnienie.W jego oczach Rubens był uosobieniem nie-przeklętego, a Forrest takiego właśnie życia pragnął całymswym jestestwem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne