[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wi�c k�ótnia mi�dzy zgraj� wszcz�a si� zawzi�ta,Ci stron� Asesora, ci brali Rejenta;O Gerwazym nie wspomnia� nikt, bo wszyscy biegliZ boków i, co si� z przodu dzia�o, nie postrzegli.Wojski g�os zabra�:  Teraz jest przynajmniej za co,Bo to, Panowie, nie jest ow szarak ladaco,To niedx
wiedx
, tu ju� nie �al poszuka� odwetu,133Czy szarpentyn�, czyli nawet z pistoletu;Spór wasz trudno pogodzi�, wi�c dawnym zwyczajemNa pojedynek nasze pozwolenie dajem.Pami�tam, za mych czasów �y�o dwóch s�siadów,Oba ludzie uczciwi, szlachta z prapradziadów,Mieszkali po dwóch stronach nad rzek� Wilejk�,Jeden zwa� si� Domejko, a drugi Dowejko,Do niedx
wiedzicy oba razem wystrzelili:Kto zabi�, trudno dociec; strasznie si� k�óciliI przysi�gli strzela� si� przez niedx
wiedzi� skór�:To mi to po szlachecku, prawie rura w rur�.Pojedynek ten wiele narobi� ha�asu;PieS
ni o nim S
piewano za owego czasu.Ja by�em sekundantem; jak si� wszystko dzia�o,Opowiem od pocz�tku historyj� ca��.Nim Wojski zacz�� mówi�, Gerwazy spór zgodzi�;On niedx
wiedzia z uwag� doko�a obchodzi�,Nareszcie doby� tasak, rozci�� pysk na dwojeI w tylcu g�owy, mózgu rozkroiwszy s�oje,Znalaz� kul�, wydoby�, sukni� och�do�y�,Przymierzy� do �adunku, do flinty przy�o�y�;A potem, d�o� podnosz�c i kul� na d�oni: Panowie - rzek� - ta kula nie jest z waszej broni,Ona z tej Horeszkowskiej wysz�a jednorurki(Tu podniós� flint� star�, obwi�zan� w sznurki),Lecz nie ja wystrzeli�em.O, trzeba tam by�oOdwagi; straszno wspomnie�, w oczach mi si� �mi�o!134Bo prosto biegli ku mnie oba paniczowie,A niedx
wiedx
z ty�u ju� - ju� na Hrabiego g�owie,Ostatniego z Horeszków! chocia� po k�dzieli.krzykn��em; i Pa�scy anieliZes�ali mi na pomoc ksi�dza Bernardyna.On nas wszystkich zawstydzi�; oj, dzielny ksi�yna!Gdym dr�a�, gdym si� do cyngla dotkn�� nie oS
mieli�,On mi z r�k flint� wyrwa�, wyceli�, wystrzeli�:Mi�dzy dwie g�owy strzeli�! Sto kroków! Nie chybi�!I w sam S
rodek paszcz�ki! Tak mu z�by wybi�!Panowie! D�ugo �yj�, jednego widzia�emCz�owieka, co móg� takim popisa� si� strza�em.�w g�oS
ny niegdyS
u nas z tylu pojedynków,�w, co korki kobietom wystrzela� z patynków,�w �otr nad �otry, s�awny w czasy wiekopomne,�w Jacek, vulgo W�sal; nazwiska nie wspomn�.Ale mu nie czas teraz doje�d�a� niedx
wiedzi:Pewnie po same w�sy hultaj w piekle siedzi.Chwa�a Ksi�dzu! Dwom ludziom on �ycie ocali�,Mo�e i trzem; Gerwazy nie b�dzie si� chwali�,Ale gdyby ostatnie z krwi Horeszków dzieci�Wpad�o w bestyi paszcz�, nie by�bym na S
wiecie,I moje by tam stare pogryz� niedx
wiedx
koS
ci;Pójdx
, Ksi�e, wypijemy zdrowie JegomoS
ci.Pró�no szukano Ksi�dza; wiedz� tylko tyle,�e po zabiciu x
wierza zjawi� si� na chwil�,Podskoczy� ku Hrabiemu i Tadeuszowi,A widz�c, �e obadwa cali s� i zdrowi,135Podniós� ku niebu oczy, cicho pacierz zmówi�I pobieg� w pole szybko, jakby go kto �owi�.Tymczasem na Wojskiego rozkaz p�ki wrzosu,Suche chrosty i pniaki rzucono do stosu;Bucha ogie�, wyrasta szara sosna dymuI rozszerza si� w górze na kszta�t baldakimu.Nad p�omieniem oszczepy z�o�ono w kozio�ki,Na grotach zawieszono brzuchate kocio�ki;Z wozów nios� jarzyny, m�ki i pieczyste,I chleb.S�dzia otworzy� puzderko zamczyste,W którym rz�dami flaszek bia�e stercz� g�owy;Wybiera z nich najwi�kszy kufel kryszta�owy(Dosta� go S�dzia w darze od ksi�dza Robaka):Wódka to gda�ska, napój mi�y dla Polaka. Niech �yje - krzykn�� S�dzia, w gór� wznosz�c flasz� -Miasto Gda�sk! niegdyS
nasze, b�dzie znowu nasze!I la� srebrzysty likwor w kolej, a� na ko�cuZacz�o z�oto kapa� i b�yska� na s�o�cu.W kocio�kach bigos grzano; w s�owach wyda� trudnoBigosu smak przedziwny, kolor i wo� cudn�;S�ów tylko brz�k us�yszy i rymów porz�dek,Ale treS
ci ich miejski nie pojmie �o��dek.Aby ceni� litewskie pieS
ni i potrawy,Trzeba mie� zdrowie, na wsi �y�, wraca� z ob�awy.136Przecie� i bez tych przypraw potraw� nie ladaJest bigos, bo si� z jarzyn dobrych sztucznie sk�ada.Bierze si� do� siekana, kwaszona kapusta,Która, wedle przys�owia, sama idzie w usta;Zamkni�ta w kotle, �onem wilgotnem okrywaWyszukanego cz�stki najlepsze mi�siwa;I pra�y si�, a� ogie� wszystkie z niej wyciS
nieSoki �ywne, a� z brzegów naczynia war pryS
nieI powietrze doko�a zionie aromatem.Bigos ju� gotów.Strzelcy z trzykrotnym wiwatem,Zbrojni �y�kami, bieg� i bod� naczynie,Miedx
grzmi, dym bucha, bigos jak kamfora ginie,Znikn��, ulecia�; tylko w czeluS
ciach saganówWre para jak w kraterze zagas�ych wulkanów.Kiedy si� ju� do woli napili, najedli,Zwierza na wóz w�o�yli, sami na ko� siedli,Radzi wszyscy, rozmowni, oprócz AsesoraI Rejenta; ci byli gniewliwsi ni� wczora,K�óc�c si� o zalety, ten swej Sanguszkówki,A ten - ba�abanowskiej swej Sagalasówki.Hrabia te� i Tadeusz jad� nieweseli,Wstydz�c si�, �e chybili i �e si� cofn�li:Bo na Litwie - kto zwierza wypuS
ci z ob�awy,D�ugo musi pracowa�, nim poprawi s�awy.Hrabia mówi�, �e pierwszy do oszczepu godzi�I �e spotkaniu z zwierzem Tadeusz przeszkodzi�;137Tadeusz utrzymywa�, �e b�d�c silniejszyI do robienia ci�kim oszczepem zr�czniejszy,Chcia� wyr�czy� Hrabiego: tak sobie niekiedyPrzymawiali S
ród gwaru i wrzasku czeredy [ Pobierz całość w formacie PDF ]