,,Kora, Kora. A planety szaleja Kamil Sipowicz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przeżyłam ogromne szczęście, kiedy przyszedł na świat,wstałam, podniosłam go, przytuliłam i poszłam przed siebie, gdzieś w świat.Oczywiście niebyłam w stanie daleko iść.W ciąży dużo się opalałam, pływałam, skakałam do wody, zupełnie jakbym nie była wciąży.Po porodzie opadł mi ten brązowy opalony brzuszek.Ale potem nie czułam się jak matka.To było trochę tak, jakbym miała zabaweczkę, przyktórej trzeba się sporo napracować.Byłam młoda, miałam dwadzieścia jeden lat i nieprzejmowałam się zbytnio tym, że mam dziecko.Mateusz uczestniczył we wszystkim, co robiłam.Zabierałam go pod pachę, dokąd chciałam, zawsze byliśmy razem.Spał na szafie, w szafie, wwannie, byle gdzie.Podróżował ze mną.Karmiłam go piersią.Jako chłopiec Mateusz zawsze dobrze się uczył, jest utalentowany plastycznie.W tej chwilima własną firmę graficzną, robi gry komputerowe, współpracuje z koncernami farmaceutycznymi,kosmetycznymi, fonograficznymi.Był też menedżerem rapera Bolca.Ponieważ od zawszeinteresował się wieloma rzeczami, można z nim na wszystkie tematy porozmawiać i jest torozmowa partnerska.Myślę, że to ważne.Szymon urodził się 18 stycznia 1976 roku w Warszawie.Był kosmicznym dzieckiem, przyktórym nie można było być smutnym i nie było osoby, która by nie ulegała jego czarowi.Stawiammu zupełnie inny rodzaj wymagań niż Mateuszowi.Nie był nigdy tak samodzielny jak Mateusz, alewiedział swoje, był wymagający, a przy tym uroczy.Nawet jak mnie denerwował, to wodpowiednim momencie zawsze przychodził i łagodził sytuację.Jego pasją od lat były deskorolka i snowboard.To jeden z najlepszych deskorolkowców wkraju.Brał nawet udział w mistrzostwach świata w M�nster w Niemczech.To jego autentyczna,gorąca pasja.Podobnie jak starszy brat, jest grafikiem komputerowym, razem z Mateuszem robiąnam okładki do płyt.Szymon robi też strony internetowe, pracuje jako model i robi muzykę.Jestdidżejem.Jestem zdania, że dzieci należy wychowywać z miłością, ale rozsądnie.Nie wolno sięzatracać w miłości do dziecka, nie można się dziecku całkowicie poświęcać.Poświęcając siebie,tracimy siebie.Ale ostoją dziecka, nawet gdy staje się dorosłym człowiekiem, jest, była i będzierodzina.Tak powinno być.Nie chodzi o to, żeby mój syn był ze mną cały czas, wprost przeciwnie.Mateuszusamodzielnił się bardzo szybko.Ale kiedy jest czy będzie mu trudno w życiu, jeżeli tylko będęmogła mu pomóc, to zawsze może przyjść do mnie.Jestem jedyną osobą, która pomoże mu bezbólu.Jest to rodzaj podpory, która sprawia, że człowiek czuje swoje więzy rodzinne.Trzeba tylkopamiętać o różnicy między więzami rodzinnymi i zniewalaniem.Dziecko musi od początku wiedzieć, gdzie jest jego miejsce.Nie może ingerować w życiedorosłych, zawsze kiedy zechce.Musi być podział ról: ja robię to, ty robisz to.Mnie wolno to, tobietego nie wolno.Dziecko musi wiedzieć, że matka ma prawo być zmęczona, że rodzice mają stresy iproblemy.Dziecko może w tych problemach uczestniczyć emocjonalnie.Uczestniczyć nie znaczyjednak wtrącać się całym swoim egoizmem.Egoizm dziecka niepowstrzymywany potrafi wybijaćsię i przyćmiewać całą resztę.Oczywiście, tak jak od każdej reguły, i tu są odstępstwa.Pewnezasady muszą rządzić relacją matka - dziecko.Doskonale pamiętam siebie jako dziecko i zawsze, jak się zapędzam w moralizatorstwie wstosunku do własnych dzieci, dokonuję błyskawicznej wolty pamięciowej i przypominam sobieczas, gdy sama byłam mała.Nie wolno od dzieci wymagać tyle ile od dorosłego.Nie wolno teżzabijać dziecięcości w dziecku.Kocham moje dzieci.Nigdy nie sprawiały mi kłopotu.Jestem im za to wdzięczna.Możemybyć sobie wdzięczni nawzajem.Ja jestem im wdzięczna, że nie sprawiają mi kłopotów, oni zaś miza to, że nie popełniłam swego czasu samobójstwa.Nie zostawiłam ich samych.Dla dziecka trzeba mieć czas.Fajny czas.Jako dziecko musiałam sobie stwarzać swójwłasny świat w obcym i groznym świecie zewnętrznym.Myślę, że pod tym względem moi synowiemieli dużo wspanialszy, prawie normalny dom.Nasz dom był normalny, mimo że czasami wichrami wstrząsany.Jak w przyrodzie: raz lejedeszcz, raz świeci słońce, raz jest trzęsienie ziemi, raz jest tęcza, raz jest zimno, a raz gorąco.Nienależy stwarzać wyidealizowanych warunków w imię pseudouładzonego spokoju domowego.Nigdy w życiu nie uśmiechałam się wtedy, kiedy mi się nie chciało.Nie zajmowałam siędziećmi wtedy, kiedy nie mogłam się nimi zajmować.Wypełniałam jednak swoje obowiązki, bogdy człowiek przestaje je wypełniać, to się rozpada [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne