Camilla Läckberg Syrenka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Zauważyliście coś, co świadczyłoby o tym, że walczył, stawiałopór czy coś w tym rodzaju? zawołał Patrik do Torbj�rna, który za-trzymał się w połowie schodów na szczyt wieży. Jak dotąd nic, ale jeszcze nie zdążyliśmy go dokładnie obejrzeć.Zaczynamy od zdjęć. Machnął aparatem. Potem zobaczymy i w razieczego damy znać. Dziękuję odparł Patrik.To na razie wszystko.Teraz czeka na niego inne zadanie.Podszedł do nich Martin Molin, blady, jak zwykle, gdy musiał pa-trzeć na zwłoki. Mellberg i Paula też jadą. No to fajnie powiedział bez entuzjazmu Patrik.Zarówno G�sta,jak i Martin nie mieli wątpliwości, że nie chodzi mu o Paulę. Co robimy? spytał Martin. Zaczekaj na nich.Mellbergiem się nie przejmuj, będzie tylko ster-czeć i przeszkadzać technikom.Przejdzcie się z Paulą po domach przywjezdzie na Badholmen.Większość stoi pusta, więc nie będzie to trud-ne.G�sta, pojedziesz ze mną do Sanny?G�sta spojrzał na niego smutno. Oczywiście.Kiedy? Teraz odparł Patrik.Chciał to mieć za sobą.Zastanawiał się, czynie zadzwonić do Anniki i nie spytać, po co wczoraj do niego dzwoniła,ale uznał, że to może poczekać.Opuszczając Badholmen, obaj z G�stą starannie unikali patrzenia nasylwetkę huśtającą się na wietrze. Nic z tego nie rozumiem.Kto przysyłał Christianowi te rysunki? Sanna była zdziwiona.Wzięła jeden do ręki.Erika pogratulowała sobie,że każdy rysunek włożyła do osobnej koszulki, dzięki czemu można jebyło oglądać, nie ryzykując, że stracą wartość dowodową. Nie wiem.Miałam nadzieję, że mi coś podpowiesz.Sanna potrząsnęła głową. Nic o tym nie wiem.Skąd je masz?Erika opowiedziała o wizycie w dawnym mieszkaniu Christiana wG�teborgu i spotkaniu z Janosem Kov�csem, który zachował listy z ry-sunkami. Dlaczego interesujesz się przeszłością Christiana? spytała Sanna.Erika musiała się namyślić.W pierwszej chwili sama nie wiedziała,jak to wyjaśnić. Kiedy się dowiedziałam, że dostaje listy z pogróżkami, zaczęłamsię o niego bać.Nie dawały mi spokoju, taka już jestem.Christian nic niemówił, więc zaczęłam szperać. Pokazałaś je Christianowi? Sanna sięgnęła po następny rysunek,przyglądała mu się uważnie. Nie, najpierw chciałam się czegoś dowiedzieć od ciebie. Przerwa-ła na chwilę. Co wiesz o przeszłości Christiana? Jego rodzinie i dzie-ciństwie?Sanna uśmiechnęła się smutno. Trudno to sobie wyobrazić, ale właściwie nic.Nie znam nikogo,kto by tak mało mówił o sobie.Pytałam go o różne rzeczy, o rodziców,gdzie mieszkali, co robił, kiedy był mały, jakich miał kolegów& zadajesię takie pytania nowo poznanym osobom.Christian nic nie mówił.Po-wiedział tylko, że rodzice już nie żyją, nie ma rodzeństwa, dzieciństwomiał takie jak wszyscy i nie ma do powiedzenia nic ciekawego. Sannaprzełknęła ślinę. Nie przyszło ci do głowy, że to dziwne? spytała Erika ze współ-czuciem.Widziała, że Sanna z trudem hamuje łzy. Kocham go, a że zawsze się złościł, gdy pytałam, to przestałam.Chciałam tylko& żeby został wyszeptała ze spuszczonym wzrokiem.Erika w pierwszym odruchu chciała ją przytulić.Wydała jej się takamłodziutka, bezbronna.Musiało być jej trudno w związku, w którymzawsze była tą gorszą.Nie mogło być wątpliwości, że Christian nie od-wzajemniał jej miłości. Więc nie wiesz, kim jest ta mała postać koło Christiana? spytałamiękko. Nie mam pojęcia, ale to musiało narysować dziecko, prawda?Może ma jakieś nieślubne dzieci, o których nic nie wiem? Zaśmiała się,ale śmiech uwiązł jej w gardle. Tylko bez pochopnych wniosków. Erika przestraszyła się, że tyl-ko pogorszyła sprawę.Sanna wydawała się bliska załamania. Ja też mam mnóstwo wątpliwości [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne