Wright Laura Kopciuszek w czekoladowym raju

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wysokouniósł brwi.- Nie rozumiem.O co chodzi, Abby? Wzruszyła ramionami,uciekając wzrokiem.- Nie wiem, czy po powrocie do domu będę miała dośdczasu na.życie towarzyskie.- Hm.Mam nadzieję, że od czasu do czasu uda mi sięwyrwad ciebie z lekcji rysunków i zaprosid do restauracji.- Może.- Uśmiechnęła się z przymusem.- Jeśli znajdę czas.Jeśli znajdzie czas? Wiedział, że żartowała, ale na samąmyśl, że miałby się z nią nie widywad, zamarł ze zgrozy.ObjąłAbby i pocałował zachłannie.Odpowiedziała tym samym, wplotła palce w jego włosy.Boże! Jakże on jej pragnął!- Tanner - szepnęła i wtuliła się w niego.Szlafroczek zsunąłsię z jej ramienia, odsłaniając cudowną pierś.Poddał się.Był jej niewolnikiem.Abby pochyliła głowę nabok.Nie kazał jej długo czekad.Chwycił sutek wargami,ścisnął, musnął językiem.- Jesteś pewna? - wyszeptał.- Czego? - wydusiła.Całując ją raz za razem, dotarł do ust.- Czy jesteś pewna, że nie masz dla mnie czasu?Nie odpowiedziała od razu.Potem uniosła ku niemu oczypełne pragnieo i żądz.- Masz rację - powiedziała.- Nie możemy spóznid się naobiad.Tanner zaklął pod nosem, przecież zupełnie coś innegomiał na myśli.Panując nad sobą z wysiłkiem, zsunął szlafrok zjej ramion i jeszcze raz ją pocałował.- Pędz do wanny, księżniczko.I nie zapomnij o drzwiach.- Nie wolno niczego żądad od monarchini, co najwyżejbłagad.Czy wiesz, jaka jest kara za takie zuchwalstwo?- Znam kodeks.Za taką zbrodnię co najmniej czterdzieścidni w łóżku.- Uśmiechnął się szelmowsko.- I nocy, nie zapominaj o nocach.- Roześmiała się i zniknęław zaparowanej łazience, zostawiając otwarte drzwi izapatrzonego Tannera.Stanęła na krawędzi wanny, uśmiechnęła się do niegoprzez ramię i zdjęła szlafroczek.Kiedy powoli się zanurzała,Tanner gwałtownie wciągnął powietrze.Kiedy sięgała pogąbkę, posłała mu kolejny uśmiech, a jemu usta wyschły nawiór.Z wolna pokrywała się pianą.Potem zanurzyła się poszyję.Szalone myśli kołatały w głowie Tannera.v�- Lewa stopa na czerwone! - zawołała Jan.Abby z zadowoleniem przyglądała się, z jakim apetytemobecni zajadali się jabłkami noszącymi jej imię.Wszyscyuznali, że był to prawdziwy przebój wieczoru.Jan i jej mążjedli smakołyk i przyglądali się grającym w twistera.Ku zaskoczeniu Abby, obiad przebiegł w bardzo spokojnejatmosferze.Nikt nie rozmawiał o interesach, a pozostalikonkurenci do fabryki Swansona byli bardzo mili i uprzejmi.Opowiadano dykteryjki, dzielono się wspomnieniami,rozmawiano o dzieciach.Nieco po dziewiątej dwie pozostałe pary pożegnały się,tłumacząc się daleką drogą.Było jasne, że wszyscy uznali, iżSwanson dokonał już wyboru.Abby i Tanner zwyciężyli wwyścigu do słodkiego raju.Cieszyło to Abby i smuciło zarazem.Wciąż pamiętała bowiem, że okłamywali gospodarzy.Wprawdzie Jan znała prawdę, ale czy wyjawiła ją mężowi? CzyFrank nie zmieni zdania, gdy dowie się, o mistyfikacji?Abby jeszcze wspominała tę chwilę, kiedy przed dwiemagodzinami zaprezentowali z Tannerem ich cukierniczy wyrób.Po degustacji gospodarze nie kryli dumy, pozostali gościeprawili komplementy.Zaraz też Frank powiedział, żewieczorem chciałby porozmawiad z Abby i Tannerem.Na razie jednak był czas na zabawę.Swansonowie nie lubiliwysiadywad w salonie przy kawie i tego samego oczekiwali dogości.Można było uczestniczyd w zabawach, można było tylkokibicowad, ale nie wolno było stad z boku.Tanner nie zdążył nawet zaprotestowad, gdy zostałporwany do gry w twistera.Każdy dorosły trzymał naramionach dziecko, natomiast Jan sędziowała i dyrygowałagrą.Tanner zmieszał się, kiedy Kat posadziła mu na ramionachswoją córeczkę, szybko jednak się rozluznił i oddał zabawie.Abby zaś siedziała na kanapie między Kat i jej siostrą Cindy.Spoglądały na bój na macie, który stawał się coraz bardziejzaciekły.Gracze co i rusz wybuchali śmiechem, wykręcając sięna wszystkie strony.- Lewa na zielone! - zawołała Jan.- Spójrz, Abby - rzuciła Kat konspiracyjnym szeptem.- Mojacórka i twój mąż dokładają wszystkim.- Jestem z nich dumna.- Abby roześmiała się wesoło.- Czy ktoś chce postawid na nich jakieś pieniądze? - Katrozejrzała się dookoła.Cindy popatrzyła na nią groznie.- Zamierzasz obstawiad przeciwko swojemu siostrzeocowi?Ze już o mężu nie wspomnę?- Myślisz, że mi nie przebaczą? - rzuciła Kat.- Nie o to chodzi.- Cindy uśmiechnęła się i kiwnęła głowąw stronę Abby.- Ona wie, jak to trzeba robid.Wspieraswojego męża.Abby zaśmiała się, natomiast Kat prychnęła.- Daj jej spokój! Biedna Abby nie wie, co czyni.To dopieroich miesiąc miodowy.W tym momencie Tanner spojrzał w jej stronę iuśmiechnął się.Puls Abby przyspieszył.Jakiż on byłprzystojny! Jak dobrze wyglądał z dzieckiem na ramionach.- Prawa stopa na niebieskie! - zawołała Jan.Tanner podniósł nogę i przełożył ją ponad ręką męża Kat [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne