Gibbins Dav

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.42Po powrocie Jack podjął przerwaną rozmowę z Katią.Niewiele mówiłao swoim pochodzeniu, ale zwierzyła się z chęci większego zaangażowaniasię w walkę ze złodziejami starożytnych dzieł sztuki, niż pozwalała jej na tozajmowana pozycja.Jack odkrył, że proponowano jej prestiżowe stanowi-ska uniwersyteckie na Zachodzie, ale ona wolała zostać w Rosji na pierw-szej linii frontu walki z tym problemem, mimo skorumpowanej biurokracjii wszechobecnej grozbie szantażu i represji.Hiebermeyer i Dillen wrócili.�� Zawsze zdumiewał mnie fakt, że Solon nie zostawił relacji ze swojejwizyty w Egipcie - powiedziała Katia.- Był wybitnym pisarzem, najlepiejwykształconym Ateńczykiem swojej epoki.�� Czy taka relacja mogła być sporządzona w obrębie samej świątyni? -Jack spojrzał pytająco na Hiebermeyera, który czyścił zapocone okulary.�� To możliwe, chociaż takie przypadki musiały być bardzo rzadkie.- Hie-bermeyer założył okulary i otarł czoło.- Dla Egipcjan sztuka pisania byłąboskim darem Tota, skryby bogów.Obdarzając ją świętością, kapłani moglizachować kontrolę nad wiedzą.Spisywanie przez cudzoziemca relacji w świą-tyni zostałoby uznane za świętokradztwo.- I nie cieszyłby się popularnością - skomentował Jack.Hiebermeyer pokręcił głową.- Nie, bo ci, którzy nie zgadzaliby się z decyzją najwyższego kapłana, żebyujawnić wiedzę, traktowaliby go nader podejrzliwie.Słudzy świątynni mo-gliby nie ścierpieć obecności cudzoziemca, który przybywa, żeby sprzeciwiasię woli bogów.- Hiebermeyer uwolnił się od marynarki i podwinął rękawykoszuli.- A Grecy w ogóle nie cieszyli się sympatią.Faraonowie pozwoliliim na założenie faktorii handlowej w Naukralis,.w Delcie.Grecv byli prze-biegłymi kupcami, mielidoświadczenie płynące z kontaktów z Fenicjanami,Egipt zaś od lat był zamknięty na wpływy z zewnątrz.Egipcjanie, którzypowierzali swoje towary greckim kupcom, nie byli świadomi twardych re-aliów handlu.Ci, którzy nie uzyskali natychmiastowych zysków, uważali, żezostali oszukani i zdradzeni.To rodziło nienawiść.- Sugeruje pan - przerwał Jack - że Solon spisał tę relację, ale mu ją ode-brano i wyrzucono?Hiebermeyer pokiwał głową.- To możliwe.Można sobie wyobrazić, jakiego pokroju uczonym był tenczłowiek.Zdecydowany do granic obsesji, obojętny wobec ludzi, którzy gootaczali.I naiwny.Musiał mieć z sobą ciężką sakiewkę ze złotem, a obsługąświątyni na pewno o tym wiedziała.Stanowił łatwy łup podczas tych nocnych43przepraw przez pustynię z dzielnicy świątynnej do miasta, w którym kwate-rował.�� Mogło więc być tak, że na Solona zastawiono pułapkę i napadnięto go napustyni.Zwój podarto i wyrzucono.Wkrótce potem ktoś zebrał strzępy i użyłdo bandażowania mumii.Napaść nastąpiła po ostatniej wizycie Solonaw świątyni, toteż cała relacja zaginęła.�� Przypuszczam - włączył się Hiebermeyer - że poważnie go pobito.Tooprzytomnieniu pamiętał tylko fragmenty historii i pewnie nic z tego, copowiedziano mu podczas ostatniej wizyty.Był już starym człowiekiem i pa-mięć miał przyćmioną.Potem, w Grecji, nie tknął już pióra ani papieru i wsty-dził się przyznać, ile stracił przez własną głupotę.Mógł opowiedzieć tylkoskróconą wersję w gronie najbliższych przyjaciół.Dillen z widoczną satysfakcją słuchał wywodów dwóch swoich byłychstudentów.To sympozjum było czymś więcej niż podsumowaniem stanuwiedzy; burza mózgów rodziła nowe pomysły i nowe drogi rozumowania.- Doszedłem do tych samych wniosków, czytając oba teksty - powiedział- i porównując opowieść Platona z papirusem.Wkrótce dowiecie się, comam na myśli.Chodzmy już.Weszli rzędem do sali konferencyjnej.Chłodna wilgoć starych murów da-wała odświeżającą ulgę po straszliwym upale na zewnątrz [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne