[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na jej monetach widnieje jej portret oraz napisy pogrecku.(Na monetach Juby były po łacinie.) Para królewska uczyniła zeswej stolicy ośrodek kultury i sztuki, ze wspaniałą biblioteką.Znalazło siętam wiele egipskich rzez
b - w tym jedna datowana na 31 lipca 30 roku - todzień przed wkroczeniem Oktawiana do Aleksandrii.Kleopatra Selenezgromadziła całą kolekcję ptolemejskich popiersi.Także starała sięutożsamiać z Izydą, a syna nazwała Ptolemeuszem.Hodowała świętekrokodyle.82 Jedyny wnuk Kleopatry, o którym coś wiadomo, Ptolemeusz zMauretanii, wstąpił na tron po Jubie w 23 roku.W siedemnastym rokuswego panowania przyjechał do Rzymu na zaproszenie Kaliguli.Obajpochodzili od Marka Antoniusza, byli dalekimi kuzynami.Rzymski cesarzprzyjmował afrykańskiego króla z honorami, dopóki pewnego dniaPtolemeusz nie zjawił się na pokazie walk gladiatorów we wspaniałympurpurowym płaszczu.Wszystkie głowy zwróciły się ku niemu, co niespodobało się Kaliguli.:* Kazał gościa zgładzić, co było odpowiednimkońcem dynastii skąpanej od samego początku w jaskrawych,przesyconych barwach.83Oktawian zatarł wszelkie ślady Antoniusza zarówno w Rzymie, jak iw Aleksandrii.Czternasty stycznia, dzień jego urodzin, ogłoszono dniemferalnym, w którym nie wolno było prowadzić działalności publicznej.Dekretem senatu zakazano raz na zawsze łączenia imion  Marek" i Antoniusz".Wbrew faktom historycznym został zewsząd wykreślony.Oktawian w swej relacji o bitwie pod Akcjum nie wy-* Kaligula pochodził zarówno od Marka Antoniusza (który był jego pradziadkiem odstrony ojca), jak i Oktawiana (pradziadka od strony matki).Podkreślał na przemianpochodzenie od jednego lub drugiego, w zależności od swego aktualnego programu.Podjego rządami nietrudno było się narazić.Jednego dnia niedopuszczalne okazywały sięofiary na cześć obalenia Antoniusza, innego - niechęć do składania ofiar z okazjizwycięstwa Augusta (Dion, LIX 20, 1-2; Swetoniusz, Kaligula, 23).287mienia ani Antoniusza, ani Kleopatry.Część jego najbliższych współ-pracowników skazał na śmierć, wśród nich Kanidiusza i rzymskiegosenatora, nadzorcę przędzalni Kleopatry.84 Tym, którzy przysięgli, że zginąrazem z Antoniuszem i Kleopatrą, oszczędzono zapewne wysiłkusamodzielnego wywiązania się z tej obietnicy.Inni ich stronnicy zdema-terializowali się.Wpływowy arcykapłan z Memfis - urodzony w tymsamym roku, co Cezarion i osobiście związany z Kleopatrą - zmarł wtajemniczych okolicznościach kilka dni przed jej śmiercią.Ważne było,żeby nie przeżył nikt, kto mógłby sprawować władzę, zwołać lud,zjednoczyć na nowo królestwo Kleopatry.Ludzie Oktawiana zabrali zpałacu skarby Ptolemeuszów i nałożyli na miasto grzywny, wymyślającnajrozmaitsze przewinienia.Gdy wyobraz
nia zawodziła, konfiskowali poprostu dwie trzecie posiadłości delikwenta.Była to grzeczna formarabunku; Rzymianie niez
le sobie poradzili.Oktawian pozbawiłAleksandrię cennych rzez
b i dziel sztuki, zagrabionych przez Antoniusza iKleopatrę w różnych miejscach Azji.Większość odesłał do miast, skądpochodziły.Kilka najpiękniejszych znalazło się w Rzymie, gdzienajwspanialsze zbiory sztuki zgromadzono po splądrowaniu Koryntu w 11wieku.Siedemnaście lat po śmierci Kleopatry Oktawian ukończył - juz dlasiebie - Cezareum, cud architektury faraońskiej i greckiej.Kleopatra miała wielu zwolenników, równie oddanych jak jej wiernesłużebne, o których mówiła cała Aleksandria.85 Nieczęsto się zdarzało, bysłużąca oddawała życie za swoją panią.Ci, którzy gotowi byli wywołaćpowstanie dla swojej królowej, pozostali lojalni.Kraj popierał Kleopatrę,za jej panowania nie wybuchały bunty.Aleksandria musiała pogrążyć się wżałobie.Odbywały się procesje, rozbrzmiewały hymny, składano ofiary, wcałym mieście słychać było lamenty i zawodzenie, kobiety darły na sobieszaty i biły się w piersi [ Pobierz całość w formacie PDF ]