Christine Feehan Mroczna Seria 16 Mroczny Demon

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przez moment wizja utrzymywała się a następnie nóżzadrgał i zniknął.Jego spojrzenie zsunęło się do jego rąk.Zobaczyła, że trzymaolbrzymi wolumin.Starożytną księgę zaklęć.Była zamknięta, okładka wytrawiona wciemnych czerwonawo brązowych plamach.Księga jest ważna.Tłumaczy: franekMZagadkowa postać, mężczyzna, którego rozpoznała ze swoich dziecięcych koszmarówwisiał nad Sorenem.Instynktownie Natalya cofała się.Ruch musiał zwrócić uwagępostaci torturującej jej ojca, ponieważ zobaczyła ciemne kształty zawracające do niej isłyszała wolny syk wściekłości.Czuła, lodowaty oddech śmierci na sobie i jej duchzadrżał.Graficzne obrazy torturowania jej ojca sięgnęły jej.Nastąpiły sugestywne szczegółyjej matki, pożeranej przez wampiry.Z jej ojca znajdujący jej matkę, jego żal takgłęboki że niemal oszalał.Każdy wyrazny obraz, przekazywał przerażające szczegóły,każdy gorszy niż poprzedni, do czasu gdy została sparaliżowana z żalu i przerażenia.Poczuła, jak ciemne cienie szarpią i ciągną i przyciągają ją do nich, ale nie mogła sięruszyć, nie mogła się oderwać.Zmiech zła odbił się echem.Coś rzuciło się z pazuramina jej umysł, grabiąc ją.Natalya! Przejdz do mnie teraz! Vikirnoff wydał poleceniu z każdą uncją mocy którąposiadał.Jej ciało zaczęło przygasać.Zaczęło się od jej ramienia, jakby coś wgryzałosię w jej ciało, zmieniając jej skórę w cienką nieprzezroczystą powłokę.Stawała sięprzejrzysta, upiornym obrazem, a nie ciałem z krwi i kości.Strach niemal go wyniszczył, Vikirnoff zagłębił swój umysł w jej.Ainaak eny�m, niepuszczę cię.One nie mogą cię mieć.Jesteś ainaak' s�vamet jutta, na wiecznośćpołączona z moim sercem.Chodz do mnie teraz, Natalya, twój życiowy partnerrozkazuje to.Wina i strach prowadziły wojnę z instynktem, ale moc jej życiowego partnera byłaniewiarygodna, nawet tam w królestwie przeszłości i terazniejszości.Pośrodku żywejburzy, z gwałtownością szarpiącego ją wiatru, Natalya odwróciła się do Vikirnoffa.Uspokajające ciepło jego obecności okryło ją, jego wspomnienia, jego charakter,sposób w jaki myślał i działał.Jego integralność i determinacja.Skupiła się na swojejniezłomności.Po raz pierwszy cieszyła się, że zostali połączeni, że jego siła wolimogła być dodana do jej własnej.Nie mogę zmusić się do zostawienia mojego ojca.Nie mogła znalezć swojej powrotnej drogi.Również została wyczerpana, zbytzmęczona byciem samotną.Jej ojciec i matka i Razvan byli tu wszyscy, w tymmiejscu.Mogła zostać z nimi, być z nimi.Tyle lat uciekło gdy przemieszczała się zkraju do kraju, bez kogokolwiek z kim mogła porozmawiać.Co czeka na nią, próczniekończącej się samotność, gdyby wróciła?To jest kolejna przynęta, Natalya, próba przesłonięcia twojego myślenia.Należysz domnie.Twój ojciec nie pragnąłby cię złapać w pułapkę tu z nim.Nie możesz go ocalić.To co zostało zrobione, nie móc być przywrócone.Chodz ze mną, ainaak eny�m,połącz się i stań się ze mną jednością.Vikirnoff użył każdej uncji siły którą posiadał.Kusząc ją.Przymuszając.Uwodząc.Rozkazując - wszystko zwinął razem w jegodelikatnie wypowiedzianych słowach, ciągnąc jej plecy w górę, przez kosmykówTłumaczy: franekMczasu, przez czystą siłę charakteru i wolę którą posiadł przez tyle wieków.Słyszała ryk furii, gdy odsunęła się od swojego ojca i jego udręki, od rozrywającychpazurów mniejszego z mrocznych cieni, wspinając się jeszcze wyżej.Cienie kryły sięsmugami za nią, docierając rękami i pazurami w próbie zatrzymania jej, ponieważzbliżyła się do swojego własnego czasu, i lśniących białych, wirujących kul iprzywołując, próbujących zwabić ją mignięciami przyszłości.Natalya uparcie trwała mocniej przy Vikirnoffie, pełzając bardziej w głąb jegoumysłu, gdzie wiedziała, że będzie bezpieczna.Vikirnoff nigdy by jej nie porzucił.Zamknęła swój umysł, aby wszelka żywa pamięć o śmiertelnych torturach jej ojca iodebraniu życia w jej własnym czasie, cokolwiek to mogło być.Nie musiała zostawaćw przeszłości.Wybrała chwilę obecną.Natalya znaleziona sobie z powrotem w jej własnym ciele, tak słaba, że opadałaby znóg na podłogę jaskini lodu, gdyby Vikirnoff jej nie złapał.Uchwycili się siebie,Natalya drżała silnie a Vikirnoff drżał wiedząc że niemal ją stracił.Azy spływały po jej twarzy."Mój ojciec." Ledwie mogła wypowiedzieć słowa, jejgardło było tak obtarte z żalu."Był torturowany.""Wiem, ainaak eny�m." Jego głos był czuły, gdy pogłaskał jej włosy, szukającsposobu by ją pocieszyć." Jest mi tak przykro." Właściwie nie zobaczyła torturswojego ojca; doświadczyła ich."Oddałbym wszystko, by oszczędzić ci przejściaprzez to." Ujął jej twarz w swoje dłonie i pocałował ją i pocieszał.Natalya popatrzyła w górę na jego twarz, plamy krwi na jego czole, śladykrwawoczerwonych łez na jego twarzy.Dzielił takie samo doświadczenie i równieżdzielił jej dziki żal i oburzenie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne