[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jenny wydawało się to trochę trudne do zrozumienia, jednak doceniała sposóbrozumowania centaurów i po prostu przyjęła jego wyjaśnienie. To w takim razie nikt nie mo\
e opuścić snu, gdy\
tego nie chce, natomiastmo\
e zostać z niego wyrzucony.Ale poniewa\
nie mo\
emy wprowadzić nikogo doopowieści, jeśli nie znajduje się on odpowiednio blisko, \
eby słyszeć piosenkę, ijednocześnie nie zwraca na nią uwagi, to nie zadziała to na nikogo w momencie, gdybędzie nam to potrzebne. Mo\
e zadziała.Grotesk został rozproszony w momencie, gdy ktoś zapytał go odrewno i wszedł do snu, zanim inny goblin go z niego wyrzucił.Tak więc jeślibędziesz śpiewać, to mo\
e uda ci się tak czy tak złapać gobliny w chwili, gdy nie będązwracały uwagi.Jenny pomyślała, jak trudno bez przerwy nad czymś się koncentrować, nawet gdybyło to coś wa\
nego.Jej myśli uciekały zawsze do innych wyobra\
eń i czasamiwpędzało ją to w nieliche kłopoty.W tym względzie gobliny nie zdawały się lepszeod \
adnych innych istot.Tak więc mo\
e się uda.Ale jeśli zostaliby rozproszeni, to zostaliby równie\
z pewnością wyrwani.UwagaGroteska została rozproszona, potem przypomniano mu o normalnym świecie, takwięc jego obecność we śnie nie trwała długo. Nie wydaje mi się, \
e śpiew zadziała dobrze, gdy będzie du\
o goblinów powiedziała. Niektóre z nich będą zawsze uwa\
ne.Che skinął głową. To prawda.Gdybyśmy tylko mogli to zrobić, kiedy śpią.Wtedy ci, którzysłyszeliby, \
e się oddalamy, weszliby do snu, a ci, którzy nic by nie słyszeli, po prostuspaliby dalej. A dlaczego nie mo\
emy tak zrobić?  zapytała z rosnącą nadzieją. Dlatego, \
e nie uda nam się wydostać z tej chaty.Błoto ścian jest zbyt twarde,aby udało nam się je rozbić, a drzwi są zablokowane od zewnątrz.Jej nadzieja opadła i wylądowała z głuchym hukiem na podłodze.Miał rację.Musieli poczekać, \
eby nadszedł goblin i otworzył drzwi, a wtedy będzie ju\
najprawdopodobniej rano.Chwilę zastanawiali się. Mo\
e kiedy nadejdzie jakiś goblin  zaproponował Che  zaczniesz śpiewać iwyprowadzisz mnie, poniewa\
nie będę robił nic z własnej woli.Jeśli będziemy miećszczęście, inni nie będą zwracać uwagi i uda nam się uciec, zanim cokolwiekzauwa\
ą. Warto spróbować  powiedziała Jenny z powątpiewaniem, miała jednak\
adnej lepszej propozycji.Zaśpiewała im do snu.Wiele się nauczyli i na razie uratowali się od nienawiści iugotowania; jedyne, co im teraz pozostało do roboty, to spróbować odpocząć.Dz
więk odblokowywania drzwi obudził ich rankiem.Jenny starła z oczu sen,próbując się zorientować w sytuacji; gdzie była? A\
zbyt szybko jej się wszystkoprzypomniało: była w tarapatach.To był sam Grotesk. Będziecie teraz jeść?  zapytał, machając przed nimi zimnym kawałkiem tegopotwornego mięsa. Z
piewaj!  powiedział Che. O nie, nic z tego, ty uliczniku!  wykrzyknął wódz.Najwidoczniej sądził, \
ebyła chłopcem, a ona nie miała bynajmniej ochoty wyprowadzać go z błędu.Ale nie,poprzednio dziewuchą.A mo\
e po prostu nic go to nie obchodziło. Zakneblujcieją!Och! Jenny spróbowała śpiewać, ale tak trudno było jej zacząć.A szczególnie gdygobliny zaczęły na nią nacierać i chwyciły ją.Zanim mogła cokolwiek zrobić, brudnaszmata została zawinięta wokół jej twarzy, blokując jej usta. Gdy zorientowałem się, \
e masz talent, wiedziałem, \
e to niebezpieczniepozwolić ci \
yć  powiedział Grotesk. Tak więc albo teraz będziecie jeść, albobędziecie biegać.Centaur będzie jadł jako pierwszy.Jenny wiedziała, \
e Che nie tknie tego mięsa.Będą musieli się ścigać, a rezultatbiegu się nie liczył, poniewa\
gobliny tak czy tak ich ugotują.Nie mogła śpiewać, ale mo\
e przynajmniej będzie mogła nucić.Nie wiedziała, czydzięki temu cokolwiek osiągnie, jednak z kneblem na ustach nie mogła uczynić nicwięcej.Zanuciła, zaczynając cichutko, po chwili trochę głośniej.Wyobraziła sobie ładnąscenę, z Księ\
niczką i kwiatami.Ona widziała ją, ale czy inni równie\
?Grotesk rozejrzał się. Co to jest?  zapytał.Niestety, to, co słyszał, nie było czymś, co mogłoby odwrócić jego uwagę; było tonucenie Jenny.Oznaczało to, \
e uwa\
ał i \
e był w pogotowiu. Ha!  powiedział wódz. elf próbuje śpiewać.No có\
, skończymy z tym! Cofnął swoją ogromną sękatą pięść.Che pochylił się naprzód i wyjął znajdujący się w ustach Jenny knebel.Naglezaczęła śpiewać  jednak Grotesk był na niej skoncentrowany, próbując ją uderzyć.Jenny kucnęła i pięść przeleciała ponad jej głową.Momentalnie pozostałe goblinywłączyły się, chwytając ją za ręce.Wyprostowały ją. Trzymać ją  powiedział Grotesk ponuro. Tym razem nie spudłuję  Jenny wiedziała, \
e miał rację.Otwarła usta, desperacko próbując śpiewać, jednak jejgardło było tak napięte, \
e nie mogła wydać z siebie nawet krzyku. Patrzcie!  zawołał goblin, patrząc w bok. Nie przeszkadzaj mi teraz  mruknął wódz. Poczekaj, a\
trzepnę tego elfaw pysk. Ale ona jest&  powiedział goblin zaskoczony.Teraz patrzyli równie\
i inni, aich twarze wyra\
ały podobne zaskoczenie. Powiedziałem ci&  warknął Grotesk, w końcu odwracając się wewskazanym kierunku.Jenny skorzystała z tego.Zmusiła się do wyciśnięcia powietrza z gardła i zaczęłaśpiewać.Jeśli zdołałaby złapać gobliny w chwili, gdy ich uwaga była rozproszona,mo\
e udałoby się jej i Che uciec.Wiedziała, \
e była to ich ostatnia szansa.7.Nadzieje NadyObie dziewczyny chwyciły się za ręce i wstąpiły w wielki otwór ogromnej tykwy.Nada szła jako pierwsza, jako \
e ju\
wcześniej była w tykwie.Elektra właściwie te\
,ale to nie było to samo; Elektra przespała te wszystkie setki lat.Sama myśl o tym, ile Elektra miała lat, jeśli mierzyć jej wiek od chwili urodzin,przera\
ała Nadę.Tak więc na ogół starała się o tym nie myśleć; przyjmowała Elektrętaką, jaka ona w tej chwili była, to znaczy jako prawie osiemnastoletnią, leczwyglądającą na piętnaście lat dziewczynę.Z wyglądu była doskonałą kandydatką dlaksięcia Dolpha, który naprawdę miał piętnaście lat i szło mu na szesnasty.Szkodatylko, \
e nie miała tego, co takiego nastolatka mogłoby podniecać, na przykładpełnego torsu czy te\
twarzy wolnej od piegów.Elektra była dobrą dziewczyną,jednak bez względu na to, w jakim mę\
czyz
ni są wieku, bardziej interesuje ichwygląd zewnętrzny ni\
charakter.Mo\
e gdyby Nada popracowała nad Elektra, \
ebytrochę ją uatrakcyjnić&Tok jej myśli został przerwany przez scenę odgrywającą się wewnątrz tykwy.Znajdowały się w środku wioski  nie, miasteczka  nie, miasta roślin.Roślinykrzątały się na ulicach i wchodziły po schodach budynków, podczas gdy zwierzęta iludzie stali w gazonach jako dekoracja. Miasto Roślin  powiedziała Elektra, puszczając rękę Nady, poniewa\
były ju\
bezpiecznie w tym samym śnie. Co za zabawa!Nada zazdrościła Elektrze tego, \
e potrafiła cieszyć się najdziwniejszymi rzeczami.Nada wolałaby raczej wrócić na Zamek Roogna i zagłębić się w jakimś romansie zzamkowej biblioteki [ Pobierz całość w formacie PDF ]