[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Należałoby powiedzieć o dziele Jana XXIII, Pawła VI i soboru.Ten ogromny wysiłek profetyczny, którego doniosłość ujawni historia a na koniec dzień sądu, obejmuje następujące momenty:— wysłuchanie i zebranie utajonych i nieświadomych aspiracji dzieła Stworzenia ku objawieniu Synów Bożych, jego jęków w bólach rodzenia (Hz 8, 19—22), to znaczy owego wezwania bezwiednego, a może nawet na przekór sobie, zwracającego się ku Temu, który jeden może stworzenie zbawić i który Kościołowi powierzył posługę pojednania;— ujawnienie demonicznego charakteru błędów i sporów tego świata, jego woli autonomii (Eigenmachtig-keit);— poprzez nauczanie, oparte na Piśmie świętym i tradycji Kościoła, które obejmują prawo naturalne, wskazanie prawdziwej natury rzeczy, warunków ich zdrowia i tym sposobem zwrócenie im autentyczności;— profetyczne wskazanie chrześcijańskich możliwości świata, w którym żyjemy, nakierowując ku Chrystusowi i Bogu nurtujące świat prądy.Pokazanie sensu rzeczy i wielkich założeń historii: nie w zamkniętym i czysto ludzkim świecie, gdzie „moce” chciałyby uwięzić człowieka, ale w odniesieniu do planu Boga.Przygotowanie tym samym włączenia w plan Boga i ponowne zebranie wszystkich rzeczy pod wodzą ich Pana, Chrystusa (zob.w Dodatku przykłady wzięte z akcji Piusa XII);— zaproponowanie światu posługi Kościoła; pobudzenie chrześcijan do podjęcia się służby ratunku i wypełnienia; w tym celu uzbrojenie wiernych w doktrynę, w odpowiednie organizacje, w intensywne życie sakramentalne i duchowe i tym sposobem danie im tej duchowej zbroi,0 której mówi św.Paweł, zbroi dostosowanej do świata1 czasów, jakie wierni chcą po chrześcijańsku przeżywać 67.Z tym profetycznym słowem Kościół zwraca się nie tylko do wiernych.Na nich działa wszystkimi zasobami kapłaństwa i jurysdykcyjnej władzy, która do absolutnej wartości doktryny dodaje wartość zobowiązania w ramach społeczeństwa kościelnego.Profetyzm Kościoła zwraca się również do całego świata: do chrześcijan nie należących do jedności z nim, do wszystkich ludzi wierzących w Boga, a nawet do innych, bo we wszystkich tli się iskra sprawiedliwości i prawdy.Pius XII, Jan XXIII i Paweł VI często zwracali się do wszystkich uczniów Chrystusa a nawet do wszystkich ludzi dobrej woli-Czyż Kościół nie jest duszą świata, jak lubili mówić Ojcowie, lub „sumieniem świata”, jakbyśmy to dziś powiedzieli? 68.To jedna z przyczyn, dla których dokumenty papieskie często uciekają się do rozważań prawa naturalnego, chociaż nie przemilczają tych, jakie wypływają z pozytywnego faktu chrześcijańskiego69.O ile ludzie są posłuszni temu profetycznemu wezwaniu Kościoła, o tyle w świecie ludzkim zarysowuje się coś z eschatologicznego ponownego zebrania wszystkiego w Chrystusie.W świecie ludzkim — powtarzamy — a nie w świecie fizycznym, ponieważ Kościół działa poprzez wiarę lub posłuszeństwo ludzi.W tej dziedzinie działanie Kościoła jest rzeczywiste: prawodawstwo chrześcijańskie, cywilizacja chrześcijańska, chrześcijańskie instytucje wychowawcze, opiekuńcze itd., sytuacja kobiety, dziecka i rodziny w ustroju chrześcijańskim — to wszystko są rzeczywistości historyczne.Ale są to jeszcze blade szkice, częściowe, kruche, a czasem podlegające dyskusji.Naprzeciw bilansu pozytywnego można by też ustawić negatywny bilans chrześcijaństwa, bilans jego słabości, zapóźnień, braku śmiałości u chrześcijan.Co więcej, wydaje się że — odkąd świat porzuca proste i naturalne warunki cywilizacji przed-technicznej na rzecz warunków wieku technokracji — dominujący wpływ chrześcijaństwa na rzeczywistości społeczne staje się bardzo problematyczny.Jakaś synteza wiary i znajomości świata okazuje się niełatwa.A przecież świadectwo chrześcijańskie — bądź w postaci profetycznej, bądź w postaci żywego znaku, jakim są jednostki czy wspólnoty prawdziwych uczniów — zachowuje wszystkie szanse, skoro za słabością ludzką stoi siła Pana.W szczególności świętość jest znakiem nieomylnym i ludzie się cc do niego nie mylą; jest ona znakiem zapowiadającym bliskość Królestwa i zaproszeniem do Królestwa.Działania Kościoła nie należy zresztą ograniczać do profetyzmu.Jego kapłaństwo działa także w sensie królowania eschatologicznego.Kościół nie tylko zapowiada odpuszczenie grzechów, ale go udziela, jako że nie na darmo otrzymał posługę pojednania i Ducha (2 Kor 5, 18; 3, 6—9).Przygotowuje i sprowadza królowanie Chrystusa, przez sprawowanie sakramentów zbawienia.Z szatanem walczy postem i modlitwą 70.Jednym z celów i rzeczywistych owoców misjonarskiego zrywu Kościoła jest odsuwanie granic dziedziny, w której jakże często szatan króluje i trzyma ludzi w niewoli swej ohydnej władzy.Dzieje się tak nie tylko w Ewangelii71.Działo się tak w pierwszych wiekach chrześcijaństwa72.Działo się tak w naszych krajach, tak długo egzorcyzmo-wanych działalnością mnichów i misyjnych biskupów.I dzisiaj jeszcze w sposób często wyczuwalny a nawet pokazowy misja chrześcijańska wypędza demony i egzor-cyzmuje ludy, przez moc Krzyża, robiąc miejsce Duchowi Świętemu — według wyrażeń z rzymskiego rytuału chrztu.Cała liturgia Kościoła, jako taka, nie jest wyłącznie ziemskim wychwalaniem władztwa Chrystusowego, razem z aniołami i świętymi73; ma oprócz tego potężną wartość poświadczania tego władztwa.Wszystkie modlitwy liturgiczne dokonują się „przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, który żyje i króluj e [ Pobierz całość w formacie PDF ]