[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Skromność jest zarówno cnotą mo­ralną jak i cechą kultury osobistej człowieka oraz jego predyspozycji psychicznych."Skromnie przyjmować, spokojnie tracić" - mówił Marek Aureliusz.Podobnie ­umiarkowanie."Jeśli przekroczyć miarę, rzecz najprzyjemniejsza może stać się najbardziej nieprzyjemna" (Demokryt).Problemy moralne są rozważane kodeksy konstruowane zarówno z uwzględ­nieniem określonego systemu (lub poszczególnych) wartości i powinności związa­nych z ich realizacją(np.sprawiedliwości, patriotyzmu, wolności, odpowiedzialno­ści), jak i uwzględnieniem zachodzących między ludźmi relacji (np.między pracodawcami i pracownikami, kontrahentami, przedsiębiorcami i klientami).CNOTA UCZCIWOŚCI.Uczciwość należy do najbardziej podstawowych i powszechnie obiegowych wartości w etyce biznesu, odnoszących się do całej jego przestrzeni, do jego działalności we wszystkich dziedzinach, do wszystkich wystę­pujących w nich relacji.Ale należy także do zasad najczęściej łamanych.Jest to cnota - wartość, zasada - elementarną i uniwersalna.Odnosi się do całości ludzkiego życia.Jest znana i uznawana we wszystkich formacjach moral­nych i systemach etycznych.Jest wartością złożoną - obejmującą także inne wartości, jak prawdomówność, słowność, prawość, solidność, sprawiedliwość, nieprzekupność.Jest utożsamiana z nimi, lub traktowana zamiennie.Generalnie przez uczciwość rozumie się cechę moralną, której istotą jest ścisłe przestrzeganie norm moralnych określających współ­życie ludzi oraz stosunek jednostki do samej siebie.Rozróżnia się uczciwość dyspozycyjną, jako trwałą cechę charakterologiczną, oraz sytuacyjną, dotyczącą konkretnego zachowania się w danej sytuacji.("Kłamać w dostatkach większym jest występkiem, nie tracić prawdę, gdy potrzeba narusza" - W.Szekspir).Zawsze koniecznym warunkiem uczciwości jest we­wnętrzne przeświadczenie o potrzebie i wartości określonego postępowania."Bądź takim, abyś nie musiał czerwienić się sam przed sobą" (W.Hugo).Hone­sty is't the best policy - uczciwość jest najlepszym sposobem postępowania ­mówi angielskie porzekadło.Czynnikiem takiego postępowania jest poczucie winy - zdolność odczuwania wstydu w przypadku sprzeniewierzania się zasa­dzie uczciwości.Uczciwość jest niezbędna w każdym działaniu ludzkim, zwłaszcza wówczas, gdy jego bezpośrednim przedmiotem - adresatem - jest człowiek.Mówimy o uczci­wym człowieku w ogóle - ale także o uczciwym przedstawicielu określonego zawo­du i działania - np.polityku, pracowniku, rzemieślniku.Uczciwość jest warunkiem dotrzymywania umów, podjętych zobowiązań.Mówi się o uczciwej polityce, uczci­wej grze, uczciwych zawodach, np.sportowych, uczciwej konkurencji.Tradycyjnie pojęcie uczciwości odnoszono do wytwórczości, handlu, usług.Mówiono zatem, np.o uczciwości- lub nieuczciwości - kupieckiej, rzemieślniczej, przedsiębiorców, a także przedstawicieli tzw.wolnych zawodów - pracowników nauki, wymiaru sprawiedliwości, dziennikarzy, lekarzy.Zaprzeczeniem uczciwości we wszystkich przypadkach jest oszustwo, krętac­two, matactwo, niedotrzymywanie zobowiązań -- wszelkiego rodzaju fałszerstwa, kłamstwa, świadome wprowadzanie w błąd na niekorzyść drugiej strony.W handlu np.typowe są oszustwa na miarze, wadze i cenie, na jakości towarów podobnie w usługach, m.in.turystycznych - ukrywanie wad towarów (np.terminu przydatności) i usług.W tzw.etyce finansowej częste są oszustwa podatkowe, opóźnianie rozliczeń i płatności oraz wynagrodzeń, ukrywanie obrotów, fałszowanie faktur (oszustwa cel­ne), wyłudzanie odszkodowań lub kredytów, celowe bankructwa, sztuczne przepisy­wanie majątku na podstawione osoby lub firmy.W naszej prasie roi się od opisu fałszerstw i oszustw popełnianych w bizne­sie.Tytuły publikacji brzmią np.: "Nieuczciwość na warszawskiej giełdzie", "Re­kordowa manipulacja".Jedna z prokuratur oskarżyła agenta celnego oraz pra­cownika pewnej firmy o fałszowanie faktur eksportowych przez zaniżenie war­tości towarów na kwotę prawie 3,5 mln dolarów.Inna oskarżyła byłe kierownictwo jednej ze spółek akcyjnych o fałszowanie raportów statystycznych, podawanie nieprawdziwych danych w sprawozdaniach.Fałszywe dane wpłynęły na infor­macje przekazywane Komisji Papierów Wartościowych.Byłemu księgowemu jednej ze spółek prokurator zarzuca, że grał na giełdzie wykorzystując poufne informacje własnej firmy, do których miał dostęp z racji pełnienia swych funk­cji.Podobny zarzut- korzystanie z poufnych informacji o treści zleceń giełdowych postawiono też byłemu maklerowi giełdowemu.Prokuratura podejrzewa, że grupa biznesmenów manipulowała kursami akcji niektórych firm.Za nieuczci­wość usunięto z Business Center Clubu kilkunastu biznesmenów.Kartę człon­kowską stracił np.przedsiębiorca, który z kilku banków wziął kredyty pod za­staw tych samych dóbr.Po serii głośnych afer i bankructw przedsiębiorcy zaczynają rozumieć, że sukces osiągnięty w nieuczciwy sposób kończy się często katastrofą - stwierdził jeden z liderów Business Center Club (z prasy).ETYKA MENEDŻERA I KIEROWANIA LUDŹM.Słowem menedżer (ang.manager) określa się wszystkich, którzy kierują powierzonym sobie odcinkiem pra­cy przy pomocy jakiejś grupy ludzi i podejmują decyzje o istotnym znaczeniu: dy­rektorów, kierowników, koordynatorów, brygadzistów itp.(kadra kierownicza).Ze słowem tym kojarzy się więc decydowanie, kierowanie i zarządzanie.W warunkach współczesnych funkcje te wymagają określonych umiejętności, wie­dzy, kwalifikacji, a także predyspozycji psychicznych.Stąd specjalistyczne kształcące ich uczelnie, kursy, szkolenia.Istnieje np.Studium Zarządzania Zasobami Ludzkimi.Efekty, bezkonfliktowe kierowanie zespołami ludzkimi to złożone zadanie - wymaga wyspecjalizowanych socjo- i psychotechnik, znajomości ludzi i determinant ich zacho­wań.Jest to problem sam w sobie, wykraczający poza ramy tego wykładu.Ale wymaga to w równym stopniu wysokich kwalifikacji i "instrumentów" moralnych - odwoływania się do moralnej motywacji i stosowania się do reguł moralnych.I to nas tutaj interesuje, tym bardziej, iż w wypowiedziach publicz­nych na temat tej grupy częściej zwraca się uwagę na umiejętności psychotech­niczne, ewentualnie kulturę osobistą, niż na przymioty moralne.Częściej też akcentuje się metody osiągania sukcesu niż autonomię walorów moralnych i moralne doznania kierowanych." Menedżer, który lekceważy pracowników i traktuje ich nonszalancko nie ma szans na prawdziwy sukces " - czytamy w jednym z wywiadów prasowych.Łatwo jednak dojść do wniosku, iż zwłaszcza w postawie menedżera cnoty sprawności i cnoty moralne ściśle się splatają i przenikają, występują łącznie, jakby "dwa w jednym".Wystarczy powołać się na takie umiejętności, które wy­magane są od menedżera, jak: doboru kadry, kierowania zespołami ludzkimi, motywowania do pracy, podejmowania decyzji, rozwiązywania konfliktów, ra­cjonalnego kompromisu, prowadzenia negocjacji z klientem.Lub na takie ocze­kiwane właściwości jego osobowości [ Pobierz całość w formacie PDF ]