[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.O wy, moje podeszwy!O ty, duszo moja!Spłyń w nie,Stęskniona duszo,A zaznasz pieszczoty.Mmmmm.93.JAK OMAL NIE STRACIA
EM SWOJEJ MONY- Czy teraz łatwiej ci ze mną rozmawiać? - spytała Mona.- Tak jakbym cię znał od tysiąca lat - wyznałem.Czułem, \
e jestem bliskipłaczu.- Kocham cię, Mono.- Kocham cię - powiedziała z prostotą.- Jakim głupcem był Frank!- Dlaczego?- Dlatego, \
e cię oddał.- On mnie nie kochał.Miał się ze mną o\
enić wyłącznie na \
yczenie  Papy".On kocha inną.- Kogo?- Kobietę, którą znał w Ilium.Tą szczęśliwą wybranką musiała być \
ona Jacka, właściciela sklepu dlamajsterkowiczów.- Powiedział ci o tym?- Dzisiaj, kiedy zwolnił mnie ze słowa, abym mogła wyjść za ciebie.- Mona?- Słucham?- Czy.czy jest ktoś jeszcze w twoim \
yciu?Była zaskoczona.- Wielu - powiedziała wreszcie.- Czy jest ktoś, kogo kochasz?- Ja kocham wszystkich.- Czy.tak samo jak mnie?- Tak.Robiła wra\
enie, jakby nie zdawała sobie sprawy, \
e mo\
e sprawić mi ból.Wstałem z podłogi, usiadłem na krześle i zacząłem wkładać skarpetki i buty.- I pewnie robisz z innymi to, co przed chwilą robiłaś ze mną.- Boko-maru?- Tak, boko-maru.- Oczywiście.- Od dzisiaj masz tego z nikim innym nie robić - oświadczyłem.Jej oczy napełniły się łzami.Była dumna ze swojej rozwiązłości i rozzłościłasię na mnie, \
e próbuję wzbudzić w niej poczucie wstydu.- Ja daję ludziom szczęście.Miłość jest dobra.- Jako twój mą\
chcę mieć całą twoją miłość dla siebie.Patrzyła na mnie szeroko otwartymi oczami.- Sin-wat! - zawołała.- Co to jest?- Sin-wat! Człowiek, który chce całą miłość dla siebie.To bardzo złe.- W mał\
eństwie, jak sądzę, jest to rzecz bardzo dobra.Jedyna mo\
liwa.Mona nadal siedziała na podłodze, ja zaś, ju\
w butach i skarpetkach, stałem.Czułem się bardzo wysoki, chocia\
nie jestem bardzo wysoki, i bardzo silny, chocia\
nie jestem bardzo silny.I z podziwem słuchałem swego własnego głosu.Brzmiały wnim nowe, metaliczne nuty.Przemawiając nadal władczym tonem, zdałem sobie nagle sprawę z tego, cosię ze mną dzieje.Zaczynałem ju\
rządzić.Powiedziałem Monie, \
e widziałem, jak wykonywała swego rodzaju pionoweboko-maru z pilotem na trybunie w dniu mojego przyjazdu.- Masz z nim skończyć - powiedziałem.- Jak on się nazywa?- Nie wiem - szepnęła spuszczając wzrok.- A co z młodym Filipem Castle?- Chodzi ci o boko-maru?- O wszystko.Z tego, co wiem, znacie się od dziecka.- Tak.- Byliście oboje uczniami Bokonona?- Tak.Na myśl o tym znowu się rozpromieniła.- Myślę, \
e bokomarzyliście wtedy po całych dniach?- O, tak! - powiedziała radośnie.- Jego te\
masz przestać widywać.Czy to jasne?- Nie.- Nie?- Nie będę \
oną sin-wata - powiedziała wstając.- Do widzenia.- Jak to  do widzenia"? - spytałem załamany.- Bokonon uczy, \
e to bardzo z
le nie kochać wszystkich jednakowo.A comówi twoja religia?- Ja nie mam \
adnej religii.- A ja mam.Przestałem rządzić.- Widzę to - powiedziałem.- Do widzenia, człowieku bez religii.uszyła w kierunku schodów.- Mona.Zatrzymała się.- Słucham?- Czy mogę przyjąć twoją religię?- Oczywiście.- Chcę ją przyjąć.- To dobrze.Kocham cię.- I ja te\
ciÄ™ kocham - westchnÄ…Å‚em.94.NAJWYÅ›SZA GÓRAI w ten sposób o Å›wicie zarÄ™czyÅ‚em siÄ™ z najpiÄ™kniejszÄ… kobietÄ… Å›wiata.IzgodziÅ‚em siÄ™ zostać nastÄ™pnym prezydentem San Lorenzo. Papa" jeszcze \
ył i Frank uwa\
ał, \
e w miarÄ™ mo\
ności powinienemotrzymać jego błogosławieństwo.Tak więc po wschodzie Borasisi, czyli słońca, Franki ja wyruszyliśmy do zamku  Papy" jeepem, którego za\
ądaliśmy od \
ołnierzystrzegących następnego prezydenta.Mona została w domu Franka.Pocałowałem ją świętym pocałunkiem ipozwoliłem jej zasnąć świętym snem.Jechaliśmy z Frankiem przez góry, przez gaje dzikich drzew kawowych, mającpo prawej ręce płomienny wschód słońca [ Pobierz całość w formacie PDF ]