[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tak, jest to możliwe.Jest to w naszymzasięgu.Jest to pomiędzy nami.Na powyższe słowa Jana Pawła II, natrafiłem już po sformułowaniuteorii demokracji finansowej, ale obiektywnie zostały one napisanewcześniej.Tak więc odkrywcą, czy też twórcą teorii demokracji finan-sowej  s p o ł ecznej wł asnoś ci kapi t ał u  jest Jan Paweł II,chyba, że Papież nie zechce zaakceptować, takiego rozwinięcia swojejmyśli.Praca i kapitał jest zrównoważona odpowiednio, dopiero w teoriidemokracji finansowej.Demokracja finansowa tym się różni od ideologiikomunistycznej, że nie kładzie nacisku na własność środków produkcji,ale na własność kapitału, czyli własność środków finansowych.Pieniądzpo demonetaryzacji złota, czerpie swoją zasadność z umowy społecznej.Jego desygnatem (odpowiednikiem) jest energia życiowa wspólnotysamo jak pieniądz.Wskaz
nikiem dobrego funkcjonowania przedsiębiorstwa może byćjego społeczna użyteczność, np.produkowanie żywności i dóbr konsumpcyjnych.Takaprodukcja jest potrzebna nawet wtedy, kiedy na skutek szkodliwej polityki gospodarczejrolnicy lub producenci ponoszą straty.Mało precyzyjne pojęcie zysku, należy zastąpićjednoznacznym pojęciem dobra.Ten, kto tworzy dobra konsumpcyjne i duchowe tenosiąga zysk.Choćby i na tym stracił finansowo; ma skarb w niebie.Ewangelicznywskaz
nik dobra, znosi złudną, ekonomiczną koncepcję zysku.260Jan Paweł II, encyklika Laborem exercens, III, 14, tamże: s.178-179.261Tamże s.180-181.191ludzkiej.Tak więc pieniądz z nat ur y jest własnością całej wspólnoty262i to ona decyduj e o zasadach jego emisji; zarówno w celachkonsumpcji jak i w celach organizacji produkcji.Demokracja finansowato prawdziwy przełom w myśleniu o gospodarce i ekonomii.Demokracjafinansowa  przezwycięża antynomie pracy i kapitału 263.Likwidujekapitalizm, bowiem jego istotą  jak się okazuje  jest własnośćkapitału, a nie własność środków produkcji.Demokracja finansowa tochrześcijańska ekonomia i chrześcijańska gospodarka oparta nazasadach Nauki Jezusa i zgodna ze społeczną nauką Kościoła.Przyznajeona pierwszeństwo pracy przed kapitałem, pierwszeństwo zasadzietworzenia dóbr a nie zysku.Ujmuje pracę jako realizację człowieka, jegopowołania i jego wiary.Celem demokracji finansowej jest człowieki zaspokojenie jego potrzeb, nie tylko materialnych, ale przede wszystkimduchowych.Demokracja finansowa to nie tylko zasada ekonomicznai nowy sposób emisji pieniądza, to przede wszystkim rozwój Ducha.Dlatego demokracja finansowa powinna być powszechnie popieranai realizowana, także przez Kościół.Biorąc pod uwagę treść wielu encyklik papieża Jana Pawła II,powinniśmy mieć nadzieję, że się tak stanie.W encyklice Sollicitudo reisocialis, skierowanej do wszystkich ludzi dobrej woli z okazjidwudziestej rocznicy ogłoszenia encykliki Pawła IV Populorumprogressio, na każdej stronie można znalez
ć wołanie o właściwy rozwójnarodów.Diagnoza stanu społeczeństw zawarta w Demokracji finan-sowej, odpowiada osądowi zawartemu w encyklikach.Przywołaneencykliki pogłębiają i rozszerzają, dotychczasowy opis społeczeństwzawarty w niniejszej pracy.Dotyczy to szczególnie pojęcia i celurozwoju, ważnej różnicy pomiędzy być i mieć264 oraz szerszej skaliomawianych problemów.W encyklikach Sollicitudo rei socialisi Centesimus annus, zawarta jest przestroga przed ekonomizmem, neo-kolonializmem, kultem posiadania, depopulacją i rasistowską eugeniką262Nie piszę, że powinna decydować.De facto wspólnota już decyduje  nawetzgadzając się na lichwiarski wyzysk, nawet robiąc to nieświadomie i bez wiedzyo możliwości innego zachowania.Z chwilą powstania i upowszechnienia teoriidemokracji finansowej, wspólnota będzie miała wybór i będzie mogła zadecydowaćinaczej.263Jan Paweł II, encyklika Laborem exercens, III, 13, tamże: s.174.264Mieć to nadmierna koncentracja na posiadaniu dóbr, prowadzi do kumulowaniabogactwa kosztem innych i utraty poczucia sensu istnienia  odpowiada dzisiejszejduchowości jurydycznej.Być to życie pełnią duchowości w poczuciu sensu istnieniai łączności z Bogiem, zakłada oczywiście zaspokojenie podstawowych potrzebmaterialnych - jest to lapidarne określenie duchowości właściwej192( eugenizmem 265).Deklarowana jest gotowość udziału w inicjatywachmających na celu wypracowanie zasad rozwoju ludów.Obowiązekangażowania się w tę sprawę przedstawiony jest jako obowiązek wszystkich wobec wszystkich 266, jako  solidarność [.] mocna i trwaławola angażowania się dla dobra wspólnego, [bowiem.] dobra stworzoneprzeznaczone są dla wszystkich 267.Demokracja finansowa nie jestideologią  ekspresją grupowego egoizmu  jak liberalny kapitalizm,czy marksistowski kolektywizm.Jest  dokładnym sformułowaniemwyników pogłębionej refleksji 268, sprawiedliwością i postępem nadrodze ku powszechnej bezinteresowności, czyli ku Królestwu Bożemu.%7ływe zaniepokojenie losem ubogich, którzy  według wymownegosformułowania  są  ubogimi Pana , winno przekształcić się na wszystkichpoziomach w konkretne czyny, aż do podjęcia decyzji dokonania szeregupotrzebnych reform.Wskazanie najpilniejszych reform i sposobów ich realizacjizależy od poszczególnych sytuacji lokalnych, [.]W związku z tym pragnę szczególnie przypomnieć: reformę międzynarodowegosystemu handlowego obciążonego protekcjonizmem i rosnącym bilateralizmem;reformę światowego systemu monetarnego i finansowego uważanego dzisiaj zaniewystarczający [.]269Demokracja finansowa to pierwszy szkic do koniecznej reformy sys-temu monetarnego i finansowego, nie tylko w Polsce, ale i w wielukrajach.Zwraca ona bardzo dobitnie uwagę na patologię lichwy, którąwyraz
nie piętnował Leon XIII w Rerum novarum;Stosunki pogorszyła nienasycona lichwa potępiona niejednokrotnie wyrokiemKościoła, która jednak, choć pod coraz inną występuje postacią, uprawiana bywaprzez ludzi chciwych i żądnych zysku270.Pius XI w swojej encyklice Quadragesimo anno zdemaskował dokońca naturę samowoli finansowej:Najbardziej uderzającym w naszych czasach zjawiskiem jest skupienie się nietylko samych bogactw, ale także ogromnej potęgi i despotycznej władzygospodarczej, w rękach niewielu, którzy w dodatku, chociaż często nie są nawetwłaścicielami, lecz tylko stróżami i zarządcami kapitału, mimo to kierują nimw sposób samowolny.265Jan Paweł II, Sollicitudo rei socialis, III 25, tamże s.464.Por.Centesimus annus, IV,33, tamże s.665.266Tamże: IV 32, s.477.267Tamże: V 38-39, s.487-488.268Tamże: VI 41, s.493.269Tamże: VI 43, s.496.270Leon XIII, encyklika Rerum novarum.O kwestii socjalnej, I 3, Warszawa 2001, s.6.193To ujarzmienie życia gospodarczego przybiera najgorszą postać w działalnościtych ludzi, którzy jako stróże i kierownicy kapitału finansowego władają kredytemi rozdzielają go według swej woli [ Pobierz całość w formacie PDF ]