Grabowska Ałbena Lot nisko nad ziemiš

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie powiedziała wtedy ani słowa, chociaż jej koleżankazwróciła się do niej z jakimś pytaniem.Pokręciła tylko przecząco głowąi wbiła wzrok w serwetkę, która spoczywała w miejscu zabranego przezkelnera talerza.Nagle wszyscy ze mną rozmawiali o kuchni francuskiej,chociaż restauracja była hiszpańska.Pytali o cr�me br�l�e, myląc goz budyniem.Byłam dowcipna, odpowiadałam lekko, popijając winomałymi łykami.Zamówiłam jeszcze deser, jako jedyna z kobiet, tamtapokręciła przecząco głową na propozycję kelnera i szepnęła, że chcekawę, tak cicho, że odczytałam to jedynie z ruchu jej warg.Sama teżzamówiłam kawę, dziwiąc się, jak można o tej porze pić napój, którysprzyja bezsenności.Było już po dziewiątej wieczór.Sławekuniesieniem brwi okazał swoje zdumienie, a w oczach miał pewność, żenie zasnę tej nocy.Kelner przyniósł dla mnie kawę oraz lody polanegorącymi malinami.Prezes komplementował wybór i zapytał, czy lubięlody.Powiedziałam zgodnie z prawdą, że lody zamawiam po dobrymobiedzie lub kolacji, wzorem Włochów, którzy lodami wieńcząszczególnie smaczne posiłki.Przy pożegnaniu bardzo chciałam, żebySławek stanął blisko niej.Może nawet udałoby się przedstawići zamienić kilka słów.Ale ona ubrała się szybko, pożegnała wyłączniez prezesem, podając mu delikatną dłoń, na której dopiero terazzauważyłam cienką obrączkę, skłoniła lekko głowę wszystkim,powiedziała cichym, niskim głosem do widzenia i szybkim krokiemwyszła z restauracji.Zobaczyłam jeszcze, jak wsiada do taksówki.Musiała tam dużo zarabiać albo ktoś majętny pozwalał jej żyć nawysokim poziomie.Taksówki w tamtych czasach były horrendalniedrogie.Lepiej było już jechać nocnym autobusem albo iść piechotą, niżzapłacić majątek kierowcy odróżniającemu się pod dawnychtaksówkarzy-cwaniaków noszeniem koszuli i krawata.Zniknęław drzwiach, jakby była zjawą, dopiero po chwili dotarł do mniedelikatny zapach, mieszanina jaśminu, bzu, konwalii i czegoś, czego nieumiałam określić.Nie potrafiłabym podać także nazwy perfum, jakichona używała.Tamten zapach zapamiętałam, skojarzył mi się z cykadą,chociaż je słychać latem, a ona pachniała raczej jak ostatni tydzieńwiosny, czas przed wybuchem lata.Może to ona kojarzyła mi sięz cykadą, a ja natychmiast zobaczyłam siebie jako zwykłego konikapolnego, mniej eleganckiego, takiego swojskiego, którego łatworozgnieść, jeśli ktoś nie lubi odgłosów, jakie wydaje ten owad. Kim była ta ładna kobieta? zapytałam Sławka, kiedypożegnaliśmy się z prezesem, wesołym kolegą, nawet z nadmiernieumalowaną asystentką, i wolnym krokiem szliśmy w stronę przystankuz nocnymi autobusami.Od tego, co by mi powiedział, dużo zależało.Czekałam w napięciuna jego odpowiedz, rozglądając się na boki, gdzie na wystawachsklepowych pyszniły się choinki pokryte brokatowymi bombkami,renifery ciągnące sanie, duże Mikołaje i małe Mikołajki.Wszystko ładnealbo brzydkie, w zależności od ulicy, którą mijaliśmy, z tym żenajbrzydsze stały w witrynach ulicy Pięknej. Ta, co siedziała na końcu i nie odezwała się do nikogo? zapytał. To nasza prawniczka. Piękna i taka delikatna& rzuciłam, zerkając w bok.Popatrzył na wystawę, na której wyjątkowo nie było reniferów,tylko mnóstwo łyżew poustawianych na lodowisku w dziwacznychkonfiguracjach. Pamiętasz, jak chodziliśmy na łyżwy? zapytał. Ależ touwielbialiśmy&To prawda, kochaliśmy spędzać tak zimowe niedziele.Nalodowisku pod Pałacem Kultury albo gdzie bądz.Mieliśmy własnełyżwy, braliśmy termos do plecaka i jezdziliśmy, trzymając się za ręce.Kiedy ostatni raz jezdziliśmy? Chyba z pięć lat temu, przypomniałamsobie z trudem.Dlaczego zapomnieliśmy o naszej pasji? Chyba dlatego,że ja zle się czułam, puchłam po nowych hormonach i nie miałamzupełnie siły, a Sławek w swojej delikatności nie wspominało lodowisku.A potem jakoś tak wyszło i łyżwy leżały na pawlaczu. Przestaliśmy przeze mnie& powiedziałam. Skąd zaprzeczył machinalnie. Ja czułem się zmęczony pracą,miałem szkolenia w weekendy&Szliśmy w milczeniu.Ja na lekkim rauszu po winie, Sławektrzymał się prosto.Nie potrafię powiedzieć, ile wypił, jakie pił wino,nawet czy w ogóle pił cokolwiek tego wieczoru. I co z tą prawniczką? nawiązałam mimochodem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne