[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ktoś zamierzał  wpaść dosłownie naminutkę  a potem, ach, ta nużąca pretensjonalność, i wino, inagłe odżycie skwaszonych humorów  a potem przebudzenie,niczym w środku bezsennej nocy, w której zdawali się wędrować.Gdy zima przeszła defiladą powracających wojsk na Piątej Alei,zorientowali się, że od powrotu Anthony'ego ich wzajemne stosun-ki zmieniły się nie do poznania; po ponownym rozkwicie czułości inamiętności każde powróciło do swego samotnego snu, do któregodrugie nie miało wstępu, a czułe gesty i słowa wymieniały międzysobą ich puste serca, oznajmiając echem odejście tego, co, jak terazwiedzieli już na pewno, odeszło na zawsze.Anthony znów obszedł wszystkie gazety Nowego Jorku i znówzostał pozbawiony wszelkich złudzeń przez tłum gońców, telefoni-stek i redaktorów.Wszędzie słyszał:  Wszystkie wolne miejscatrzymamy dla naszych pracowników, którzy jeszcze służą we Fran-cji.Kiedyś, pod koniec marca, jego wzrok padł na ogłoszenie wporannej gazecie, dzięki czemu znalazł przynajmniej pozory zaję-cia.UMIESZ SPRZEDAWA
!!!CHCESZ ZAROBI
I ZDOBY
NOWY FACH?NASI AKWIZYTORZY ZARABIAJ
OD 50 DO 200DOLARÓW TYGODNIOWO.328Pod spodem widniaÅ‚ adres na Madison Avenue i godzina spo-tkania, pierwsza po poÅ‚udniu.Gloria, spojrzawszy mu przez ramiÄ™po jednym z ich  jak zwykle  póz
nych śniadań, zauważyła, żeAnthony bezmyślnie przygląda się temu ogłoszeniu. Może byś spróbował?  zaproponowała. E, to na pewno jakaś bzdura. Może nie.Przynajmniej dowiesz się czegoś.W końcu udało się jej go namówić.O pierwszej znalazł się w gę-stym tłumie, złożonym z mężczyzn każdego wieku i powierzchow-ności, od chłopca na posyłki, najwyraz
niej trwoniącego tu godzinypracy, po starca o poskręcanym ciele i równie poskręcanej lasecz-ce.Niektórzy byli brudni, o zapadłych policzkach i podkrążonych,zaczerwienionych oczach, inni bardzo młodzi, zapewne jeszcze wwieku licealnym.Po kwadransie takiego ścisku, kiedy spozieralijedni na drugich z apatyczną podejrzliwością, pojawił się młodyczłowiek, elegancki, w dopasowanym garniturze, który z miną mi-strza ceremonii poprowadził ich po schodach do sporego pokoju,nieskończoną liczbą ławek przypominającego salę szkolną.Tuprzyszli akwizytorzy usiedli  i czekali dalej.Po jakimś czasiepodwyższenie na końcu sali zajęło kilku poważnych, lecz energicz-nych mężczyzn, którzy, z wyjątkiem jednego, usiedli w półkolutwarzą do publiczności.Wyjątkiem tym był człowiek sprawiający wrażenie najpoważ-niejszego, najbardziej energicznego i najmłodszego z tej grupki,który podszedł teraz na skraj podwyższenia.Publiczność przyglą-dała mu się z nadzieją.Był dość niski i dość ładny, urodą handlowąraczej, nie klasyczną.Spod prostych, jasnych, krzaczastych brwiwyglądały niemal nieprzyzwoicie uczciwe oczy; gdy dotarł do kra-wędzi swego podium, wydawało się, że rzuca te oczy w publiczność,równocześnie wyciągając rękę z dwoma uniesionymi palcami.Przez chwilę kołysał się, by złapać równowagę, a tymczasem na salizapadło pełne wyczekiwania milczenie.Młody człowiek świetnieradził sobie ze słuchaczami; gdy przemówił, robił to z wielką pew-nością siebie, według zasady  prosto z mostu. Panowie!  zaczął i urwał.Słowo przebrzmiało długimechem na końcu sali; wszystkie twarze z malującą się na nich na-dzieją, cynizmem, czy znużeniem, wpatrzyły się w niego z jedna-kowym natężeniem; sześćset oczu uniosło się lekko w górę, a329młody mówca rozpoczął swój wykład równym, pozbawionymwdzięku głosem, przypominającym Anthony'emu huk toczącychsię ku kręglom kul. Dziś, tego jednego słonecznego ranka, wzięliście do rękiwaszą ulubioną gazetę i znalez
liście w niej zwykłe, nieozdobneogłoszenie, namawiające was, byście sprzedawali.Tylko tyle  ani co , ani  jak , ani  dlaczego , jedynie to zapewnienie, że ty i ty, i ty tu oczywiście wskazywał palcem poszczególnych słuchaczy wszyscy umiecie sprzedawać.Ja nie chcę uczynić z was ludzi suk-cesu, bo każdy człowiek ma w sobie tego zadatki od urodzenia,czasem tylko sam wpędza się na straconą pozycję; ani nauczyć wasprzemawiać, bo każdy jest z natury mówcą, czasem tylko zamykasię w swej skorupie jak ślimak; ja chcę was przekonać, ale tak,abyście mi uwierzyli raz na zawsze  chcę przekonać was, że ty ity, i ty, że wszyscy jesteście spadkobiercami bogactwa i dobrobytu,który tylko czeka, by po niego sięgnąć ręką.Tu jakiś ponury Irlandczyk podniósł się z ławki na końcu sali iwyszedł. Ten pan myśli, że znajdzie je w piwiarni za rogiem.(Z
miech).Ale się myli.Dawno, dawno temu ja też ich tam szuka-łem (śmiech), ale to było jeszcze, zanim zrobiłem to, co możeciezrobić wy wszyscy, młodzi i starzy, biedni i bogaci (lekki szmerekironicznego śmiechu).Było to, zanim odnalazłem  siebie!Nie wiem, czy ktoś z was wie, co to są  Szczere rozmowy. Szczere rozmowy to seria małych książeczek, w których jakieśpięć lat temu zacząłem spisywać wszystkie, jak sądzę, główne przy-czyny powodzenia i niepowodzenia w życiu  na podstawie dzie-jów takich ludzi jak pan Rockefeller, wcześniej pan Napoleon(śmiech), a jeszcze wcześniej wielu innych, aż dojdziemy do cza-sów, gdy Abel wyzbył się ojcowizny za miskę soczewicy.Istnieje jużsto tych książeczek.Ci z was, którzy są szczerzy, których interesujenasza propozycja, a przede wszystkim ci, którzy chcą odmienićswój los, dostaną jeden egzemplarz do domu, gdy będziecie wy-chodzić przez te oto drzwi [ Pobierz całość w formacie PDF ]