[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Anna dała mi do zrozumienia, że nie jest ci to całkiem obce.Yi odwróciła się w stronę Anny i spytała, skąd ona to wie.Anna roześmiała się szeroko:- Przecież ty wszystko rozumiesz! Ty pojmujesz, co kryje się głębiej.Każdy, kto widział Is,na pewno się ze mną zgodzi!- Zaopiekuję się tobą - szepnął Atar i mrugnął do niej. Co według nich wiem?Następnie, zanim Yi zdążyła się zorientować, co się dzieje, on odpiął klamrę, któraprzytrzymywała jej szatę wokół szyi.Poczuła, jak materiał ześlizguje się wzdłuż jej ciała.Atar uśmiechnął się zaskoczony, widząc, że Yi ma pod spodem tylko bieliznę.Publicznośćbiła brawo zachwycona.- A udaje amatorkę!Anna klaskała najgłośniej.Dłoń Atara była coraz bliżej.Wszystkie kobiety wstały z miejsc i zaczęły równomiernie klaskać.Ich uśmiechy były corazszersze.I właśnie wtedy dostrzegła wyraz
nie błękitny kolor.Uświadomiła sobie, kto kryje się pod tym błękitem, mimo że twarz zrobiła się ciężka, aciało krępe.Minęło dużo czasu, spojrzenie jednak pozostało to samo.Salon się zakołysał.To dlatego oni wiedzą.Ta błękitna klaskała chyba najmocniej ze wszystkich.Stała i patrząc intensywnie na Yi, biłabrawo.Jej zasłona zsunęła się z włosów.Tak bardzo pragnęła, aby Yi to zrobiła.Tak prosiła.To byłoby potwierdzenie, że jej działanie mimo wszystko było słuszne.Ona wie, kim jest Yi.Yi położyła dłonie na twardych pośladkach Atara.Publiczność piszczała.Atar uśmiechał się w upojeniu; chętna pomocnica.Kątem oka dostrzegła ubranego na biało mężczyznę podchodzącego do błękitnej.Cośszeptał jej do ucha.Błękitna przestała klaskać i spojrzała na Yi.Mężczyzna, który szeptał, był sąsiadem Yi przy stole.Adwokatem.To Anders.Mąż błękitnej kobiety, Catrin Brask.Ojciec syna Catrin Brask.Chłopca o podejrzliwym spojrzeniu.Takim samym jak spojrzenie Yi.- Za dwa tygodnie będę w Sztokholmie.Stała w altanie otoczona muzyką dochodzącą z parkietu.Noc wreszcie zrobiła się ciemna.Chłodne powietrze owiewało nieosłoniętą skórę - nogi, biodra, plecy.Mimo że materiał był cienki, nie czuła zimna.Gładki jedwab zachowywał temperaturęodpowiednią w tej chwili.Teraz, kiedy noc zrobiła się chłodna, ogrzewał.Przez cały wieczór Anders nie odstępował jej ani na krok.Szedł za nią wszędzie.Viggo i Mario pełnili rolę szpiegów i ostrzegali, gdy zbliżało sięniebezpieczeństwo.Anders sądził, że oni tylko tak się bawią.Potem.Pojawiła się błękitna, bardzo pijana, zatoczyła się w stronę Yi.- Dziękuję - wybełkotała.- Za wszystko.Gdyby nawet słyszał to ktoś inny, i tak by nie zrozumiał.Yi nic nie odpowiedziała.Po czym oboje odeszli.Yi ze swoimi nowymi towarzyszami zabawy poszła do domu.Decyzja została podjęta.Nic nie mogło jej powstrzymać.Zdawało się jej, że gdzieś w ciemności widzi podejrzliwe spojrzenie.Można zawrócić bieg potoku.* Gdy tylko Barbro i Erik pojechali po rzeczy chłopca, Viggo zadzwonił na policję.Przedstawił się jako partner Maria.Zgadza się, wysłali paru kolegów do mieszkania Ingmarssonów.- Ale byłoby nam łatwiej, gdyby ta babcia wcześniej tam nie sprzątała - mówi policjant.Viggo nie zna jego nazwiska.- Ludzie powinni chyba oglądać więcej kryminałów - ciągnie tamten.- %7łeby się nauczyli, żena miejscu przestępstwa nie wolno niczego ruszać.Viggo czuje, jak ogarnia go wściekłość.- Ona nie rozumie, co się stało - odpowiada.- Czy ktoś był w środku?- Skoro ona nie potrafi powiedzieć, czy coś zginęło - tłumaczy policjant nie bez irytacji - totrudno cokolwiek ustalić.- Sprawdziliście okno?- Okno?- Tak, jestem niemal pewien, że było otwarte.Policjant prycha.- To teraz już wiem - mówi - dlaczego nie znalez
liÅ›my nic, co by wskazywaÅ‚o na wÅ‚amanie.Ale zabezpieczyliÅ›my ewentualne Å›lady - uprzedza zastrzeżenie Vigga.- JeÅ›li ktoÅ› tam byÅ‚, musiaÅ‚zostawić jakieÅ› Å›lady.Viggo przypomina sobie komentarz Thorstenssona o braku Å›ladów w przypadku zabójstwaw Abordze.- Ale jedno udaÅ‚o nam siÄ™ ustalić - mówi policjant.- TrochÄ™ popytaliÅ›my w okolicy,zajrzeliÅ›my do sÄ…siadów, którzy akurat byli w domu.- I?Policjant odczekuje chwilÄ™, jakby siÄ™ zastanawiaÅ‚, jak ma sformuÅ‚ować pytanie.- W tamtej okolicy nie ma chyba innych narodowoÅ›ci, prawda?- W Örgryte? Nie, ta okolica jest biaÅ‚a jak Å›nieg.Viggo widzi oczami wyobraz
ni, jak policjant w zamyśleniu stuka ołówkiem w blat biurka.- Jedna z sąsiadek coś widziała.Kobietę w luz
nej szacie.Była pewna, że Ingmarssonzatrudnił czarną sprzątaczkę.Słowo  czarną wypowiada z nieskrywaną ironią.- Ale nie zatrudnił.- A gdzie ją widziała? - pyta Viggo.- Zdaje się, że ona się tam kręciła.Sprawdzała okna.Sąsiadka mówi, że wyglądało to trochędziwnie, ale z drugiej strony to przecież nie kobiety w abajach popełniają przestępstwa.Viggo zadaje kilka pytań o sąsiadkę, nie dowiaduje się jednak wiele więcej.- Kiedy będzie coś wiadomo?Stara się jak może, by chociaż tonem głosu okazać wdzięczność.- Mario chciał, żebyśmy tej sprawie nadali priorytet.Więc powinniśmy już niedługo coświedzieć.Czy mam dzwonić na ten numer?Viggo potwierdza.Rozmowa się urywa.Viggo nawet nie zdążył zastanowić się dlaczego, bo nagle dzwoni komórka.Pokazuje siębardzo długi numer poprzedzony prefiksem +86.To Nelson.Tak się przedstawia: This is Nelson.Informuje, że jego dochodzenie okazało się owocne tylko połowicznie.Udało mu się ustalić, skąd pochodzą chińskie kobiety mieszkające teraz w Sztokholmie, októre pytał Viggo.Wszystkie dorastały w tej samej prowincji, Syczuanie, oddalonej o dzień jazdy odSzanghaju.Ich rodziny nadal tam mieszkają.Viggo dziękuje za wiadomość, z którą nie bardzo wie, co ma dalej począć.Zadaje więc jeszcze jedno pytanie - o pewne nazwisko.Czy Nelson zna pana Billa Ho? Z firmy Interaction? W słuchawce zapada cisza, dłuższa niż wynikałoby to z naturalnego opóz
nienia wprzypadku transkontynentalnych połączeń.- Oczywiście, że go znam.A dlaczego?- Chciałbym się czegoś o nim dowiedzieć.Skąd pochodzi.Kiedy się urodził.- To są proste dane.Nelson wydaje się wręcz rozdrażniony.- Możliwe.Dla pana.Czy mimo to zechciałby mi pan pomóc?Chciałbym dowiedzieć się jak najwięcej.Jakie są jego powiązania ze Szwecją?- On robi interesy.Szwedzkie firmy robią interesy z Chinami, a pan Ho im w tym pomaga.- W porządku.Zależy mi jednak na bardziej szczegółowych informacjach, jeśli to możliwe.Nelson przedłuża milczenie.Viggo ma wrażenie, że Chińczyk czegoś od niego chce.Czegoświęcej.Kiedy odkłada telefon, nie wie do końca, czy Nelson się zgodził.Dzwoni Svensson, szef redakcji dramatu.Oznajmia mu, że czas mija.Zostały tylko trzy dnido emisji odcinka numer dwa i zapowiada się piękna katastrofa.- Nie będzie odcinka, nie będzie emisji - mówi.- Czekamy.Jakby powinnością Vigga było wyczarowanie Yi.I kolejnej części filmu [ Pobierz całość w formacie PDF ]