Webb Katherine Echa pamięci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Allahu akbar&Allahu akbar& Ten sen na jawie nie dawał jej zasnąć przez całą noc.Zach ruszył wolno w stronę Strażnicy.Od czasu wizyty u AnnieLangton wszystko robił wolno wolno jezdził samochodem i wolnomyślał bo nowo zdobyta wiedza ciążyła mu jak kamień.Zwiadomość,że to Hannah sprzedawała portrety Dennisa; że od początku wiedziała,skąd się biorą, i przez cały czas go okłamywała.Przypomniał sobie jejrysunki owiec, które widział na farmie.Były dobre, ale nie mogły sięrównać z portretami Dennisa.Czy miała dość talentu, żeby podszywaćsię pod Aubreya? Pokręcił niecierpliwie głową.Czyli co? Skąd je brała?Zrobiło mu się niedobrze na myśl o Jamesie Hornie i łodzi, którąobserwowała Hannah.Zwietnie znała wybrzeże i wody zatoki.Tegosamego dnia, kiedy zapłaciła Jamesowi, uregulowała też rachunekw pubie Pete a Murraya.Zachowi przyszło coś do głowy.Wyciągnąłtelefon i sprawdził datę, a potem przystanął, żeby nie zejść bliżej morza,gdzie jego komórka całkiem traciła zasięg.Aukcja w Christie s odbyłasię cztery dni wcześniej.Wysłał esemesa do Paula Gibbonsa z domuaukcyjnego. Dennis sprzedany? Mógłbyś mi zdradzić za ile? Płatnośćprzebiegła bez problemów? Czekał niecierpliwie na odpowiedz naławce z widokiem na klify, myśli kłębiły mu się w głowie niczym fale namorzu.Dziesięć minut pózniej usłyszał sygnał wiadomości. Jakie nagłezainteresowanie& B.ciekawe.Tak, sprzedany sześć i pół.Kupiecz Walii, płatność b.probl. Sześć i pół tysiąca funtów.Zach chciał byćna nią zły, bo zrobiła z niego idiotę.Zamiast tego poczuł się zdradzony.Myślał, że ją zna.Była mu coraz bliższa.A teraz wszystko się zmieniłoi ubodło go to do żywego.Dimity Hatcher była jednak zbyt roztargniona, żeby zauważyć jegoniepokój.Zastał ją w takim stanie, że znów sam zrobił sobie herbatę,podczas gdy ona krążyła po pokoju, siadała i podrywała się z miejsca.Jejkościste łokcie podrygiwały raz po raz, kiedy nerwowo przebierałapalcami, wydłubywała sobie brud spod paznokci, obrywała skórki,drapała się.Mimo swojej zadumy Zach nie mógł tego zignorować. Dimity, dobrze się czujesz? Co ci jest? Wydajesz się trochę&podenerwowana. Podenerwowana? Możliwe, możliwe wymamrotała. Sprawdzten amulet w kominie, dobrze? Słucham? Ten, który zawiesiłeś& ja nie mogę.Nie wolno mi go dotknąć, toty go zawiesiłeś, ty rzuciłeś zaklęcie.Po prostu zobacz, czy dalej tamwisi, sprawdz, czy jest na miejscu błagała. W porządku. Schylił się przy palenisku i zajrzał w górę, gdziewisiało zdeformowane serce.Zmarszczył nos. Nie pachnie zbytzachęcająco, ale nadal wisi. To nie ma znaczenia, wkrótce załatwi to dym.Ale wisi namiejscu? Wisi na miejscu.Dimity zmarszczyła brwi i przez chwilę przygryzała wargę. W takim razie& w takim razie ona nie chce mnie skrzywdzić,prawda? upewniała się cicho, a w jej głosie pobrzmiewałozdumienie. Nie mogła przyjść w złości, bo wtedy amulet by jąpowstrzymał, tak? Kto nie mógł przyjść, Dimity? zapytał Zach. Najmłodsza.Wróciła.Była tu& Najmłodsza? Zach zastanowił się, kogo mogła mieć na myśli.Mówisz o �lodie? Na dzwięk tego imienia Dimity zamarła.Wbiław Zacha tak intensywne spojrzenie, że nagle poczuł się bardzonieswojo. Przyniosę herbatę, dobrze? zaproponował.Próbował minąć ją w drodze do kuchni, ale chwyciła go za ręce,wbijając mu paznokcie kciuków w delikatne wnętrza dłoni.Poczuł naskórze sztywną, brudną wełnę jej czerwonych mitenek i instynktowniepróbował uniknąć ich dotyku.Oczy przesłoniło jej długie pasmo siwychwłosów, ale nie zwróciła na to uwagi. Ona nie żyje.�lodie nie żyje wyszeptała.Zach przełknął ślinę i przez sekundę wydawało mu się, że słyszyw jej słowach pytanie, prośbę o potwierdzenie tej informacji. Tak.Wiem odpowiedział.Dimity skinęła szybko głową i odsunęła się od niego.Puściła jegodłonie i zwiesiła ręce bezwładnie wzdłuż boków.Zach uciekł do kuchni, gdzie wziął głęboki, uspokajający oddech,nalewając herbatę do dwóch kubków.Pierwszy raz odniósł niepokojącewrażenie, że on i Dimity Hatcher nie znajdują się w tym samympomieszczeniu ani nawet na tym samym świecie.Wcześniej zdarzało musię mieć pewność, że kłamie.Teraz zaczął jednak wątpić nawet w to, cojej zdaniem było prawdą.Odsunął od siebie te myśli.DwulicowośćHannah podważyła jego zaufanie do wszystkich mieszkańcówBlacknowle.Wracając do salonu, spróbował przywołać na twarzuśmiech. Gdyby nie śmierć tej dziewczynki, wzięlibyśmy ślub.Pobralibyśmy się, gdyby przeżyła, wiem o tym powiedziała Dimity,nie zwracając uwagi na herbatę, którą przed nią postawił. Czyli po śmierci �lodie& wszystko inne musiało zaczekać, tak?Charlesowi na pewno było bardzo ciężko& Z tego, co mi mówiłaś i cosam czytałem, był oddanym ojcem.Kochającym, choć czasemnieobecnym.Chcesz powiedzieć, że to przez śmierć �lodie postanowiłzaciągnąć się do wojska? Po słowach Zacha długo panowałomilczenie, a potem zdawało mu się, że słyszy jakąś melodię, cichutkiszmer nuconej piosenki, niemy lament Dimity. To musiało być&bardzo trudne dodał. Pamiętam, że gdzieś czytałem, na co zmarła&czy to była grypa? Nie mogę sobie przypomnieć.Czy w latachtrzydziestych dzieci umierały jeszcze na grypę? wymamrotałw zasadzie do siebie, bo Dimity wciąż błądziła gdzieś myślami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne