v ewangelia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.13 I Jezus rzekł do niego: „Czy wody nie przynoszą ci uzdrowienia?” A on rzekł: „Tak, Panie, lecz nie mam nikogo, kto by mnie zaniósł do sadzawki, gdy woda się poruszy.Zanim zaś ja sam dojdę, inny przede mną wchodzi”.Rzecze mu Jezus: „Wstań, weź łoże swoje i chodź”.I zaraz ten człowiek odzyskał zdrowie.Wstał i odszedł.A właśnie był sabat tego dnia.14 A żydzi rzekli do uzdrowionego: „Dziś sabat, to jest przeciwko Zakonowi, ze niesiesz łoże swoje”.A uzdrowiony nie wiedział, ze to był Jezus.Albowiem Jezus oddalił się, bo ujrzał wiele ludu na tym miejscu.Rozdział XXIVMiłość Jezusa do wszystkich stworzeń1 A gdy Jezus się dowiedział, że faryzeusze szemrali i ubolewali nad tym, ze zdobywał On więcej uczniów i chrzcił niż Jan, opuścił Judeę i poszedł do Galilei.2 I przyszedł Jezus do jednego drzewa, pod którym spędził kilka dni.Wtedy przyszły tam Maria Magdalena i inne niewiasty, przyniosły one Mu dary, a On nauczał każdego dnia wszystkich, którzy do Niego przychodzili.3 A ptaki gromadziły się wokoło Niego i pozdrawiały Go swoim śpiewem, i inne zwierzęta przybliżały się do Jego stóp i jadły z Jego ręki.4 A gdy odchodził, błogosławił niewiasty, które okazywały Mu swoją miłość, a wtedy zwrócił się do drzewa figowego i błogosławił je także.Rzekł: „Ty udzieliłeś Mi schronienia i cienia przed palącym upałem, a do tego wszystkiego dawałeś Mi także pożywienie.5 Bądź błogosławione, rośnij i bądź urodzajne i dozwól wszystkim, którzy do Mnie przychodzą, by znaleźli spokój, cień i pożywienie i dozwól ptakom powietrznym, by znalazły w twoich gałęziach radość swoja”.6 I oto drzewo to rosło i rozwijało się niezwykle, a gałęzie jego rozrastały się zawsze więcej ku górze i ku dołowi, tak ze podobnego drzewa o takiej piękności i wielkości nie można było znaleźć, by rodziło tak wiele smacznych owoców, jak owe drzewo.7 A Jezus przyszedłszy do wsi, zobaczył tam małego, bezpańskiego kota, który był głodny i miauczał żałośnie.I wziął go w swoje ręce i przytulił go swoja szata i pozwolił mu spocząć na swojej piersi.8 A kiedy wszedł dalej do wsi, dał kotu pożywienie i picie, a on jadł i pil i okazywał Mu wdzięczność.Potem oddal go swojej uczennicy, pewnej wdowie imieniem Lorenca, która go dalej pielęgnowała.9 A niektórzy z ludu mówili: „Człowiek ten troszczy się o wszystkie zwierzęta.Czy one są braćmi i siostrami Jego, ze tak je kocha?” A On rzekł do nich: „Zaprawdę, to są wasi bracia i siostry z wielkiego gospodarstwa Bożego, wasi bracia i siostry, posiadający od Wiekuistego ten sam dech żywota.10 I kto troszczy się zawsze o tych najmniejszych Jego i daje pożywienie i napój, którego one potrzebują, ten czyni to dla Mnie, a kto toleruje, ze one cierpią głód i nie chroni ich, gdy są maltretowane, i może patrzeć na to zło -to jakby Mnie to wszystko wyrządził.Albowiem cokolwiek uczyniliście w tym życiu, podobnie odpłacone wam będzie w przyszłym żywocie”.Rozdział XXXV Prawdziwy Zakon Maria i Marta1 A oto pewien uczony w Piśmie wystąpił, by wystawić Go na próbę, rzekł: „Mistrzu, cóż mam czynić, abym odziedziczył żywot wieczny?” Lecz On rzekł mu: „Co napisano w Zakonie? Jak czytasz?”2 A ten, odpowiadając, rzekł: „Nie czyń drugiemu tego, czego nie chcesz, aby ci on uczynił.I będziesz miłował Pana, Boga twego z całego serca i z całej duszy i ze wszystkich sil swoich i z całej myśli swojej, a bliźniego swego, jak siebie samego”.3 Rzekł mu tedy: „Dobrześ odpowiedział.Czyń to, a będziesz żył.Na tych trzech przykazaniach opiera się cały Zakon i prorocy, kto bowiem Boga miłuje, ten miłuje tez bliźniego swego”.4 On zaś chcąc się usprawiedliwić, rzekł do Jezusa.„A któż jest bliźnim moim?” A Jezus, nawiązując do tego, rzekł: „Pewien człowiek szedł z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców, którzy go obrabowali, poranili i odeszli, zostawiając go na pól umarłego.5 Przypadkiem szedł to droga jakiś kapłan i zobaczywszy go, poszedł mimo.Podobnie i lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, przeszedł mimo.6 Pewien Samarytanin zaś, podróżując tedy, podjechał do niego i ujrzawszy go, ulitował się nad nim.I podszedłszy do niego, opatrzył rany jego, zalewając je oliwą i winem, po czym wsadził go na swoje bydle, zawiózł go do gospody i opiekował się nim.7 A nazajutrz, ponieważ udawał się w dalsza drogę, dobył dwa grosze, dal je gospodarzowi i rzekł: „Opiekuj się nim, a co więcej wydasz, ja w drodze powrotnej oddam ci.”8 Któryż z tych trzech, zdaniem twoim, był bliźnim temu, który wpadł miedzy zbójców?” A on rzekł: „Ten, który ulitował się nad nim”.Rzekł mu Jezus: „Idź, i ty czyn podobnie”.9 A gdy szli, wstąpił do pewnej wioski, a pewna niewiasta imieniem Marta, przyjęła Go do domu.A ta miała siostrę, na imię jej było Maria, która usiadłszy u nóg Jezusa, słuchała Jego słowa.10 Marta zaś krzątała się Koło różnej posługi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne